Συνέντευξη με τον Νίκο Ζουρνή, μέρος 2ο

Νίκος Ζουρνής:

"Κάθε καλοκαίρι περίμενα εναγωνίως το ταξίδι για Αμοργό ή Σύρο με το πλοίο της γραμμής. Ανέβαινα στη γέφυρα και ζούσα το όνειρό μου"

Τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου.

Το πρώτο μέρος της συνέντευξης με τον Νίκο Ζουρνή:

http://mousikaproastia.blogspot.gr/2012/04/blog-post_09.html

Και τα δύο μέρη της συνέντευξης δημοσιεύτηκαν ενιαία στο περιοδικό Μετρονόμος.



Το «Μελτέμι» σε ερμηνεία Μαρίας Λούκα συγκαταλέγεται σίγουρα στα 4-5 κορυφαία σας τραγούδια. Πώς συναντηθήκατε με τη Λούκα; Η ίδια έχει πει σε συνέντευξή της ότι σας θεωρεί «μεγάλο κεφάλαιο» στην καλλιτεχνική ζωή της.

Γνωριστήκαμε μέσω του Σωκράτη Μάλαμα το 2004. Έφτιαχνε τότε τον πρώτο της δίσκο και μου έδωσε το δισκογραφικό βήμα στη μουσική.  Συμπεριέλαβε στο δίσκο της 3 τραγούδια στα οποία είχα γράψει εγώ τη μουσική και εκείνη τους στίχους. Θυμάμαι ότι μου έδινε τους στίχους της και η μουσική προέκυπτε αυτόματα στο μυαλό μου. Συνεργαστήκαμε σε συναυλίες, κάναμε και κάνουμε παρέα, γράψαμε κι άλλα τραγούδια… Το αγαπημένο μου είναι ο «Βασιλιάς». Επίσης το τραγούδι της «Μάτια μου ζωγραφιστά» το παίζουμε πάντα σε όλες μας τις συναυλίες. Σημείο αναφοράς είναι η Μαρία για μένα και εύχομαι να γράψουμε κι άλλα τραγούδια μαζί. 

Πλάι σας, έχουν βρεθεί επί σκηνής δύο ξεχωριστές γυναικείες φωνές: Αυγερινή Γάτση και Λαμπρινή Καρακώστα. Παρακαλώ διαφωτίστε με.

Απόφοιτες μουσικών σχολείων και η Αυγερινή και η Λαμπρινή. Η Αυγερινή έχει ψάξει κυρίως την ανατολίτικη μουσική ενώ η Λαμπρινή έχει πιο δυτικά ακούσματα. Και οι δύο πάντως έχουν πολύ μεγάλο ερμηνευτικό φάσμα. Επίσης παίζουν πολλά μουσικά όργανα. Η Αυγερινή ούτι, νέι, ακορντεόν κ.α. Η Λαμπρινή κιθάρα, κρουστά κ.α. Δεν ξέρω αν πρέπει να αποκαλύψω ότι γράφουν και μουσική και τραγούδια. Ακόμη δεν έχουν φανερώσει τη συνθετική τους πτυχή στις συναυλίες μας. Ελπίζω να γίνει σύντομα… Μου έχουν παίξει δικά τους πράγματα και έχω ενθουσιαστεί. 

Ακούγοντάς σας σε ένα live στον «Πυρήνα» μου έκανε εντύπωση η αρτιότητα του ήχου και ο συντονισμός της ορχήστρας. Έχετε κάποιο πυρήνα μόνιμων συνεργατών; Μιλήστε μου παρακαλώ για τους μουσικούς σας.

Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια! Είμαστε μια ορχήστρα όπου ο καθένας προέρχεται από διαφορετικό χώρο. Δηλαδή ο Γιάννης Βουτσινάς (κοντραμπάσο) έρχεται από την τζαζ μουσική, η Αυγερινή από τα παραδοσιακά, ο Επίκουρος Τριανταφυλλίδης (βιολί) από τη ροκ , ο Κώστας Σταυρόπουλος (κιθάρα, λαούτο, μπουζούκι) από τα ρεμπέτικα, η Λαμπρινή από την έντεχνη… Όλοι βέβαια παίζουν και διάφορα άλλα είδη και έχουν συνεργασίες με πλήθος άλλων μουσικών. Αυτό το αμάλγαμα ίσως έχει ένα ενδιαφέρον. Με τα περισσότερα παιδιά παίζουμε από το 2009. Προσπαθώ οι συνεργασίες να έχουν μόνιμο χαρακτήρα αν και αυτό δεν είναι πάντα εφικτό. Έχει ζεστασιά όταν παίζεις με τον άλλο χρόνια. Αναπτύσσεται αγάπη και δέσιμο. 

Αληθεύει ότι έχετε καταγωγή κι από τη Σύρο; Πρόσφατα σας είδαμε στην «Αυλή» της Ερμούπολης. Πώς σας φαίνεται η πρωτεύουσα των Κυκλάδων;

Η γιαγιά μου είναι Συριανή. Πηγαίνω συχνά τα τελευταία δέκα χρόνια. Μάλιστα στη Σύρο έκανα και τις πρώτες μου συναυλίες (το χειμώνα του 2005 στο μπαράκι «Ε – αμέ») μαζί με το Χάρη Μανουσάκη. Όταν έχω χρόνο κατεβαίνω στη Σύρο για να γράψω καινούργια πράγματα. Κυρίως στην Ερμούπολη κινούμαι την οποία λατρεύω. Έχει μια μυστηριακή ατμόσφαιρα που δεν έχω συναντήσει σε άλλο μέρος. Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Όσοι έχουν πάει ίσως να με νιώθουν. 

Μιλώντας για Σύρο… μία φίλη και φανατική σας ακροάτρια από την Ερμούπολη μου είπε πόσο συγκινήθηκε όταν της χαρίσατε το νέο σας CD, παρόλο που είχατε να τα πείτε πάνω από 2-3 χρόνια. Ποια είναι η σχέση σας με το κοινό σας; Πιστεύετε ότι του χρωστάτε κι εσείς; Οι περισσότεροι ομότεχνοί σας μάλλον πρεσβεύουν το αντίθετο…

Η Αργυρώ μας είχε δει σε εκείνες τις πρώτες μας εμφανίσεις στη Σύρο (που ανέφερα πιο πριν) και θυμάμαι πόσο μας είχε ενθαρρύνει. Έκτοτε χαθήκαμε. Δεν είχα τηλέφωνα και διευθύνσεις. Μάλιστα είχα σταματήσει για ένα διάστημα να κατεβαίνω Σύρο και είχα χάσει τους κοινούς γνωστούς. Όταν πρόσφατα πήγα στην Ερμούπολη για ένα μήνα έμαθα ότι διατηρεί δικό της μαγαζί με κεραμικά είδη (τα οποία φτιάχνει η ίδια) και της έκανα έκπληξη! Είχαν περάσει δηλαδή 8 χρόνια… Νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους που μας στηρίζουν. «Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο». 

«Από Πατήσια σε Ψυρρή / και όλα φεύγουν και γυρίζουν…». Ποια υπήρξαν τα δρομολόγια των παιδικών ονείρων σας; Υπάρχει κάποιο ταξίδι που σας σημάδεψε;

Μονίμως σε ένα ταξίδι θέλω να βρίσκομαι. Πολλά τραγούδια προκύπτουν έτσι. Το παιδικό μου όνειρο ήταν να γίνω ναυτικός. «Σε αιώνια εναλλαγή» όπως λέει ο Καββαδίας. Με επηρέαζε και το οικογενειακό περιβάλλον από την πλευρά της μητέρας μου. Ο παππούς Β’ καπετάνιος, ο ένας θείος μηχανικός, ο άλλος Α’ καπετάνιος και πάει λέγοντας. Άκουγα ιστορίες για λιμάνια, φουρτούνες, ομίχλες. Η φαντασία μου κάλπαζε ολοταχώς μαζί με τα καράβια τους. Κάθε καλοκαίρι περίμενα εναγωνίως το ταξίδι για Αμοργό ή Σύρο με το πλοίο της γραμμής. Ανέβαινα στη γέφυρα και ζούσα το όνειρό μου.