ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ Η ΚΥΠΡΟΣ;

Βλέποντας και ακούγοντας την ελληνική κυβέρνηση - ή μάλλον το ελληνικό τρικομματικό τσίρκο Μεντράνο, για να είμαστε ακριβείς - δεν μπορεί κάποιος παρά να σκεφτεί ότι η επέλαση των Γερμανών και η πρόταση του Eurogroup για τη μεγάλη μάσα των καταθέσεων συμβαίνει όχι στην Κύπρο αλλά σε κάποιο μακρινό και εξωτικό νησιωτικό σύμπλεγμα που ελάχιστα μας αφορά. Καρφάκι δεν καίγεται στους κυβερνώντες, καρφάκι δεν καίγεται και στους κυβερνωμένους. Μα τέτοιο σιωπητήριο; 

Αυτό που ζούμε θυμίζει το "φόβο του κακού παραδείγματος", την κινητήρια δύναμη πολλών από τις επεμβάσεις των Ηνωμένων Πολιτειών σε μπανανίες της Λατινικής Αμερικής κατά τον 20ο αιώνα, όποτε τολμούσαν κάποιος ηγέτης και κάποιο λαϊκό κίνημα να σηκώσουν κεφάλι. Τον φόβο του κακού παραδείγματος τον είχαν όχι μόνο οι ΗΠΑ αλλά και τα γειτονικά αυταρχικά καθεστώτα, τα οποία είχαν συμφέρον οι υπήκοοί τους να μη βλέπουν καμία εναλλακτική λύση, όπου κι αν γεννιόταν αυτή (στην Κούβα, στη Χιλή, στη Νικαράγουα). Έτσι κι εδώ: κιχ δεν βγάζουμε, ελπίζοντας να σωφρονιστούν άμεσα οι "αδελφοί Κύπριοι", να ΜΗΝ διανοηθούν να διαπραγματευτούν (γιατί εμείς εδώ στην Ελλάδα δεν διαπραγματευόμαστε παρά μόνο λέμε "μάλιστα" και "ευχαριστώ"), και ύστερα από το κούρεμα των καταθέσεών τους να βάλουν και κάνα χαράτσι, να γίνουν άνθρωποι. Με άλλα λόγια, να ξεβρακωθούν, να ξεφτιλιστούν και να μας μοιάσουν.

Λοιπόν, μην πάει ο νους σας στο κακό. Μέσα μας βαθιά, εμείς οι Έλληνες είμαστε πατριώτες, και άμα λάχει γουστάρουμε και ενιαίο αμυντικό δόγμα - αρκεί ο επιτιθέμενος να είναι οι κακοί Τούρκοι. Αν το ντου το κάνει ο Σόιμπλε, καθόμαστε αναπαυτικά, παρακαλάμε να διαρκέσει λίγο και βγάζουμε και κάνα στεναγμό ανακούφισης που δεν είμαστε εμείς στη θέση των χαμένων. Εξάλλου, ανήκομεν εις την Δύσιν, πάλι τα ίδια θα λέμε;

Τελικά πού πέφτει η Κύπρος; Σίγουρα μακριά, πολύ μακριά, ειδικά όταν η Κύπρος λέει ΟΧΙ σε θεούς και δαίμονες. Εμείς σας αποκαλύπτουμε τις πιθανές τοποθεσίες στις οποίες βρίσκεται η Κύπρος σύμφωνα με τους εδώ φωστήρες μας. Η πρώτη εντύπωση που δόθηκε στο ελληνικό Υπουργικό Συμβούλιο ήταν ότι τα πειρατικά μέτρα της Τρόικας αφορούν τα πανέμορφα Νησιά Μάρσαλ.

Ακολούθησε τηλεδιάσκεψη στην οποία το εν λόγω σενάριο διαψεύστηκε από τον Σόιμπλε. Ο Έλληνας Υπουργός Οικονομικών πήρε μια βαθιά ανάσα και αναρωτήθηκε σκεπτικός: "Βρε μπας και το μεγάλο αφεντικό έκανε απόβαση στη Μικρονησία;"

Ο Πρωθυπουργός μπήκε άμεσα στην κουβέντα: "Όχι Γιάννη, η συγκινητική προσπάθεια διάσωσης αφορά την Αντίγκουα - Μπαρμπούντα". Και δώσ' του να βγαίνουν και να μπαίνουν οι χάρτες πάνω στο τραπέζι. Βρε πού είναι αυτή η Κύπρος...

Στη συζήτηση δεν άργησε να μπει και ο Φώτης Κουβέλης: "Αντώνη, οι δημοκρατικές μου ευαισθησίες και το αριστερό μου παρελθόν επιβάλλουν να ριχτεί άπλετο φως στην υπόθεση". "Φώτη μου, τώρα μίλησα με το ΥΠ.ΕΞ. Είναι τελεσίδικο, η Λαγκάρντ εννοούσε ένα νησί στο Αρχιπέλαγος Βανουάτου". Και εις επίρρωση των λεγομένων του, ο Αντώνης έδειξε μία φωτογραφία με χαρούμενα παιδιά γεμάτα ευγνωμοσύνη, έτοιμα να υποδεχτούν την Τρόικα στην παραλία.

Και κάπως έτσι, μάθαμε επιτέλους πού πέφτει κι αυτή η ρημάδα η Κύπρος. Μακριά, πολύ μακριά, στο πουθενά και στο τίποτα, ειδικά όταν αυτή αποφασίζει να σώσει τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και να δείξει ότι υπάρχει κι άλλου είδους πολιτική εκτός από το προσκύνημα του Ευρώ και της γερμανικής ασυδοσίας. Είναι πραγματικά γελοίο να βλέπεις τους εδώ τρικομματικούς ξεφτίλες που μέχρι χθες πανηγύριζαν τη συμφωνία στο Eurogroup σήμερα  να προσπαθούν να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Η Κύπρος δείχνει το δρόμο!
ηρ.οικ.

ΥΓ: Πέρα από το δικαιολογημένο ενθουσιασμό για το πρώτο όχι στη Φράου Μέρκελ, το βάθεμα και η ένταση των ενδο-ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων - στιγμή των οποίων είναι και οι εξελίξεις στην Κύπρο - δεν είναι καθόλου καλά νέα. Για κανέναν μας.