Διάβασα με ενδιαφέρον τη λίστα της Athens Voice για τους 100 πιο επιδραστικούς ανθρώπους στην ελληνική μουσική ΕΔΩ.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση, ένιωσα μία απογοήτευση ιδιαίτερα έντονη, σχεδόν υπαρξιακή, ένα μείγμα μελαγχολίας και οργής, και μία υποψία που σύντομα μετατράπηκε σε πανικό: δεν τα έχουμε δει όλα. Η παρακμή έχει δρόμο ακόμα. Η κάθοδος στην κόλαση μιας εποχής προβλέπεται αργή και βασανιστική, παρεκτός κι αν έχετε ήδη πάρει το χρυσωμένο χαπάκι σας. Τα δικά μου τελείωσαν, και οι φλόγες του κολαστηρίου μου χαϊδεύουν ήδη τρυφερά την πλάτη. Και όχι, μην παρασύρεστε από το αεράκι... φύσηξε πουνέντης...
Σκέφτομαι πόσο τυχερός υπήρξα στη ζωή μου καθώς πρόλαβα μία εποχή όπου οι άνθρωποι πίστευαν ότι τη μουσική την έκαναν να συμβαίνει οι συνθέτες, οι στιχουργοί, οι ερμηνευτές και οι μουσικοί. Σήμερα, φαίνεται ότι αυτοί που έχουν αναλάβει να μιλούν εξ ονόματος του κόσμου θεωρούν πιο επιδραστικό το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Παπαδημητρίου παρά τους ζωντανούς ή νεκρούς δημιουργούς και εκτελεστές του ελληνικού τραγουδιού. Έπρεπε να ζήσω τη μέρα που θα έβλεπα τους ιδιοκτήτες των σκυλάδικων της Πειραιώς και κάθε λογής δημοσιοσχεσίτη / μανατζερίσκο / εταιρειάρχη / δημοσιογράφο / γόνο μεγαλοαστών ευγενών να απεικονίζονται ως στυλοβάτες του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, πλάι σε ελάχιστους πραγματικά σοβαρούς δημιουργούς (χρειάζεται πάντα και το ξεκάρφωμα που σου δίνει ένας Κραουνάκης και ένας Μικρούτσικος κι ένας Νιόνιος). Την απλή σκέψη ότι χωρίς δημιουργούς - ζώντες και νεκρούς - δεν θα υπήρχε κανένας για να μανατζαριστεί ή να δισκογραφηθεί ή να προβληθεί ή να παρουσιαστεί ζωντανά επί σκηνής, φαίνεται ότι ήταν πολύ δύσκολο να την κάνουν οι συγγραφείς της λίστας με τα 100 πιο επιδραστικά (άλλο και τούτο...) πρόσωπα.
Εμπρός λοιπόν Mad TV, εμπρός Heaven, εμπρός Ιερά Οδό, εμπρός Μελωδία, εμπρός Ράδιο Αρβύλα, εμπρός Αθηνών Αρένα, εμπρός Ρουβά, εμπρός Λάμψη, συνεχίστε να επιδράτε στην ελληνική μουσική με τον ίδιο θεάρεστο τρόπο που το κάνατε ως τώρα. Κι εσύ Athens Voice, εμπρός, συνέχισε να μετατρέπεις το μυαλό και τις αισθήσεις μας σε ταραμοσαλάτα. Ελπίζω μόνο κάποτε πλάι στο όνομα του Ανδρέα Κουρή να θυμηθείς και το όνομα κανενός Βαγγέλη Κορακάκη, κανενός Αργύρη Μπακιρτζή, κανενός Γιώργου Σταυριανού, κανενός Μάνου Ελευθερίου, κανενός Τζίμη Πανούση, κανενός Γιώργου Νταλάρα, καμιανής Ελένης Καραΐνδρου, κανενός Κώστα Τριπολίτη, κανενός Δημήτρη Μαραμή, κανενός Γιώργου Καζαντζή, κανενός Νότη Μαυρουδή, καμιανής Λένας Πλάτωνος, κανενός Χρήστου Θηβαίου, κανενός Παντελή Θαλασσινού, κανενός Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, καμιανής Σαβίνας Γιαννάτου, κανενός Παντελή Θεοχαρίδη, κανενός Βασίλη Δημητρίου, και πάει λέγοντας.
Το γεγονός ότι ο κύριος Μηλάτος - εκ των συγγραφέων του αξιοθρήνητου πονήματος - διαθέτει εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό του Συνασπισμού "105.5 Στο Κόκκινο" απλώς επιτείνει τη μελαγχολία μου. Κάποτε η Αριστερά έβγαζε πολιτισμό και Λαμπράκηδες. Τώρα ξερογλείφει την αστική τάξη και τα παράσιτα της κακογουστιάς που από κοινού έχουν αναλάβει να μας εκπολιτίσουν. Καλή χώνεψη.
ηρ.οικ.
Εμπρός λοιπόν Mad TV, εμπρός Heaven, εμπρός Ιερά Οδό, εμπρός Μελωδία, εμπρός Ράδιο Αρβύλα, εμπρός Αθηνών Αρένα, εμπρός Ρουβά, εμπρός Λάμψη, συνεχίστε να επιδράτε στην ελληνική μουσική με τον ίδιο θεάρεστο τρόπο που το κάνατε ως τώρα. Κι εσύ Athens Voice, εμπρός, συνέχισε να μετατρέπεις το μυαλό και τις αισθήσεις μας σε ταραμοσαλάτα. Ελπίζω μόνο κάποτε πλάι στο όνομα του Ανδρέα Κουρή να θυμηθείς και το όνομα κανενός Βαγγέλη Κορακάκη, κανενός Αργύρη Μπακιρτζή, κανενός Γιώργου Σταυριανού, κανενός Μάνου Ελευθερίου, κανενός Τζίμη Πανούση, κανενός Γιώργου Νταλάρα, καμιανής Ελένης Καραΐνδρου, κανενός Κώστα Τριπολίτη, κανενός Δημήτρη Μαραμή, κανενός Γιώργου Καζαντζή, κανενός Νότη Μαυρουδή, καμιανής Λένας Πλάτωνος, κανενός Χρήστου Θηβαίου, κανενός Παντελή Θαλασσινού, κανενός Αλέξανδρου Εμμανουηλίδη, καμιανής Σαβίνας Γιαννάτου, κανενός Παντελή Θεοχαρίδη, κανενός Βασίλη Δημητρίου, και πάει λέγοντας.
Το γεγονός ότι ο κύριος Μηλάτος - εκ των συγγραφέων του αξιοθρήνητου πονήματος - διαθέτει εκπομπή στο ραδιοφωνικό σταθμό του Συνασπισμού "105.5 Στο Κόκκινο" απλώς επιτείνει τη μελαγχολία μου. Κάποτε η Αριστερά έβγαζε πολιτισμό και Λαμπράκηδες. Τώρα ξερογλείφει την αστική τάξη και τα παράσιτα της κακογουστιάς που από κοινού έχουν αναλάβει να μας εκπολιτίσουν. Καλή χώνεψη.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου