"Αυτό είναι το μεγάλο τραγούδι" έγραφε το θέμα του email που έφτασε πριν από δέκα μέρες από τον Δημήτρη Κ. Όταν άνοιξα το μήνυμα, με περίμενε το τραγούδι "Καρδιά μου το βήμα κόψε".
Τον Σπύρο Ζαχαριά τον γνωρίσαμε μέσα από τον ύμνο του Μάνθου Ζολώτα "Αν είσαι η μεγάλη αγάπη". Εδώ παραδίδει για άλλη μια φορά τα διαπιστευτήριά του, ακροβατώντας μαεστρικά μέσα στην ουδέτερη ζώνη που λέγεται "ελαφρολαϊκό", ανάμεσα στο λαϊκό τραγούδι και στο σκυλάδικο. Όπως έυκολα παρατηρεί κανείς, η εκτέλεση του Ζαχαριά περιέχει ένα πολύ δυνατό γύρισμα στο ρεφραίν ("με ένα πικρό αντίο") που φορτίζει ακόμα περισσότερο το τραγούδι, σε σχέση με τις άλλες δύο εκτελέσεις. Επειδή όμως είναι κρίμα να χάσετε την πιανιστική εισαγωγή και την μοναδικής γλυκύτητας ατμόσφαιρα που γεννούν τα "Παιδιά από την Πάτρα", πάρτε και μία άλλη εκτέλεση με το γνωστό κι αγαπημένο συγκρότημα - by the way, το φαινόμενο "Βαγγέλης Δεληκούρας" θα το ανακαλύπτουν με δέος οι επόμενοι κάμποσες δεκαετίες μετά.
Για το τέλος, ιδού και η αυθεντική πρώτη εκτέλεση του Σωτήρη Βώπη, ο οποίος υπογράφει και τους στίχους, ενώ η μουσική είναι του Κυριάκου Αντωνάκου. Τα ξέρετε τα ονόματα; Εγώ μέχρι πρόσφατα δεν είχα ιδέα. Δεν μπορώ λοιπόν παρά να υποκλιθώ στα διαμάντια που ανακαλύπτει κάποιος στις πιο παράδοξες όχθες του ποταμιού που λέγεται "ελληνικό τραγούδι". Πραγματική ανεξάντλητη φλέβα χρυσού, και όχι, δεν απαιτείται κάποια καταστροφική επιχείρηση εξόρυξης - όπως στη Χαλκιδική - για να βγει στην επιφάνεια. Αρκεί να παραμερίσεις με το χέρι ό,τι περνιέται σαν δεδομένο και σαν προφανές, και είσαι ήδη αγκαλιά με το μερίδιό σου.
ηρ.οικ.
ηρ.οικ.
ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΤΟ ΒΗΜΑ ΚΟΨΕ
Καρδιά μου το βήμα κόψε
τη σκέψη σταμάτησε εδώ
την ίδια μορφή κι απόψε
δεν θέλω να ξαναδώ.
Εκείνη που τόσο αγάπησες
και πήγε χωρίς γυρισμό
με ένα πικρό αντίο
σε γέμισε τόσο καημό.
Κι αν κάποια στιγμή την ξεχάσεις
και σ' άλλη ζητήσεις να πας
ό,τι κι αν βρεις θυμήσου
πιο λίγο να αγαπάς.
Εκείνη που τόσο αγάπησες
και πήγε χωρίς γυρισμό
με ένα πικρό αντίο
σε γέμισε τόσο καημό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου