O Ελληνας πελάτης που δίνει τα λεφτά του, ουδεμία απαίτηση έχει
του Κώστα Καίσαρη
Και από τον Φλωρινιώτη στον Γιώργο Νταλάρα που είναι ανανεωμένος, πάντα φρέσκος και πάντα επίκαιρος. Διαβάζεις δηλαδή το σχετικό ρεπορτάζ για την καλοκαιρινή περιοδεία και δεν πιστεύεις στα μάτια σου: Στο ρεπερτόριο περιλαμβάνονται η «Μικρά Ασία» σε στίχους Πυθαγόρα και ο «Βυζαντινός εσπερινός» σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Για να είμαστε συγκεκριμένοι δηλαδή «μες του Βόσπορου τα στενά» και «δύο παλικάρια από το Αϊβαλί».
Κυκλοφορίας 1972 ο ένας δίσκος, κυκλοφορίας 1975 ο δεύτερος. Εξ ου και οι πατριωτικές και εθνικές αναφορές στη Μικρά Ασία και το Βυζάντιο. Η Ελλάδα μπορεί να μην επιστρέφει στη δραχμή, αλλά ο επιφανής καλλιτέχνης επιστρέφει σαράντα χρόνια πίσω. Οταν υπήρχε νόμος τάξη και ασφάλεια και κανείς δεν διανοούνταν να πετάξει γιαούρτια στις λαϊκές συναυλίες.
Και το φαινόμενο, βέβαια, δεν αφορά ειδικά τον Νταλάρα. Αφορά καταρχήν το κοινό και στη συνέχεια όλους τους καλλιτέχνες. Μέχρι να πεθάνει θα βγάζει μεροκάματο ο Μητσιάς με την «Ελευσίνα μια φορά». Μέχρι τα βαθιά γεράματα θα λέει η Πρωτοψάλτη «πάμε στον Αδωνη για καφέ», ο Μακεδόνας «μόνο μια φορά» και ο Κότσιρας «στο τσιγάρο που κρατώ». Ο Ελληνας πελάτης, που δίνει τα λεφτά του, είτε άμεσα με το εισιτήριο είτε έμμεσα μέσω των δήμων που κλείνουνε τις συναυλίες, ουδεμία απαίτηση έχει. Δεν έχει την απαίτηση για κάποια καινούργια δουλειά. Του αρκεί και του περισσεύει να ακούει τα ίδια και τα ίδια, από τους ίδιους και τους ίδιους. Μέχρι και οι αδελφοί Κατσάμπα βγάζουνε ακόμα μεροκάματο σε γάμους και αρραβώνες με το «Ποροπομπέρο».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου