ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣΑνέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη ΓρηγορίουΕνότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι εγώ"
Επεισόδιο 20ο
Σαββατο 25/9/2010
Χτες βρεθηκα, υστερα απο πολλα χρονια, στην περιοχη του Θησειου, οπου ειναι και το ομωνυμο μπαρακι που αποτελεσε για μια περιοδο το “στεκι” μας και αντιμετωπισα μια σχεδον εφιαλτικη κατασταση που θυμιζε κατι αναμεσα σε Mπουρναζι και σε Hong Kong ! Ενα σωρο καινουργια μπαρ, με χιλιαδες νεαρους στριμωγμενους ασφυκτικα ο ενας πανω στον αλλον σε πλαστικα τραπεζια που εκτεινονταν σε ολο το μηκος του πεζοδρομου, με αθλια χρωματιστα φωτιστικα κρεμασμενα κατω απο τα πλατανια και υπο τους αθλιους ηχους μιας εκκωφαντικης μουσικης. Σκεψου, καποτε καθομασταν εκει, κατω απο τα ιδια δεντρα, και ακουγαμε κουαρτεττα εγχορδων και εργα για φλαουτο και αρπα ! Παραπανω το αλλο γνωστο μας μπαρακι, ο “Σταυλος”, που στεγαζεται και σε ενα οικημα ιστορικης σημασιας, εμφανιζε την ιδια αθλια εικονα του ασφυκτικου συνωστισμου και της δυνατης μουσικης. Ειχε τυχει και στο παρελθον να περασουμε καποια φορα απ’ αυτο το μερος και ειχαμε διαπιστωσει την σταδιακη του υποβαθμιση και την μετατροπη του σε ενα ειδος λαϊκης αγορας της διασκεδασης, μιας νεολαιας των λεγομενων “δυτικων προαστιων”, ομως η εικονα που ειδα χτες ξεπερνουσε καθε φαντασια. Η περιοχη ηταν τοσο αισχρα αλλοιωμενη που θα μπορουσε να πει κανεις πως παρουσιαζε και καποιο διεστραμμενο αισθητικο ενδιαφερον ! Μια ιστορικη γειτονια της Αθηνας εχει μετατραπει κι’ αυτη, με τον δικο της τροπο, σε σκουπιδοτοπο του καπιταλισμου, οπως εχει μετατραπει σε σκουπιδοτοπο η παληα παραδοσιακη γειτονια του Ψυρρη, αλλα και το ιστορικο κεντρο της πολης, οπου εκει πρεπει να συνυπολογιστει και ο παραγοντας της εγκληματικοτητας, λογω των λαθρομεταναστων –εδω ισχυει αυτος ο ορος- των πρεζονιων και των πορνων. Προσωπικα εγω δεν αγαπουσα ποτε ιδιαιτερα την εννοια της πολης –πολλω μαλλον της μεγαλουπολης- αλλα εδω προκειται πλεον για θλιβερα φαινομενα μιας οριακης κοινωνικης, ηθικης και αισθητικης παρακμης. Χωρις να θελω να παραστησω τον εμπειρο αρχιτεκτονα, πολλω μαλλον τον πολεοδομο, θα ελεγα πως τετοιες εικονες της πολης αποτελουν μια ακτινογραφια του τι εχει συμβει τα τελευταια χρονια στον τοπο μας. Ενας κανονικος βομβαρδισμος, μια εγκαθιδρυμενη παρακμη, μια οριακη καταστροφη που δειχνει να μην σηκωνει θεραπεια.
Γιατι, απο που ν’ αρχισεις και που να τελειωσεις μ’ αυτες τις αλλοιωσεις που οφειλονται στην επιδραση διαφορων παραγοντων ; Απο το προβλημα της αθροας συρροης βασανισμενων και εξαθλιωμενων ανθρωπων, που αποτελουν τα απονερα της κτηνωδιας του δυτικου ιμπεριαλισμου ; Απο τις συνεπειες του ληστρικου καπιταλισμου κι’ απο την επδραση των αθλιων media, που αποτελουν τα εργαλεια χειραγωγησης και διαστρεβλωσης των συνειδησεων ; Απο τις καθημερινες συνεπειες που εχει η πολιτικα χειραγωγημενη, κοινωνικα αδρανοποιημενη, αισθητικα κατεστραμμενη και ηθικα εξαθλιωμενη συμπεριφορα αυτων των συνειδησεων ; Απο την γελοιογραφια κοινωνικης τελετουργιας που εχει καταληξει να ειναι το ποδοσφαιρο, μεσω του οποιου επιτυγχανεται η διοχετευση της αυθορμητης αναγκης για συλλογικοτητα, αλλα και της πιεστικης αμηχανιας και του συσσωρευμενου εκνευρισμου, προς πολιτικα ανωδυνες και ελεγχομενες κατευθυνσεις; Απο την βιομηχανικα παραγομενη αθλια μουσικη, η οποια συμβαλλει στην απονεκρωση της συναισθηματικης –και κατ’ επεκταση- της διανοητικης νοημοσυνης ; Απο τα βιβλια που δεν διαβαζει μια νεολαια, η οποια εθιζεται στα gricklish και αποξενωνεται σταδιακα κι’ απο την ιδια τη γλωσσα της, αρα κι’ απο την ιδια τη σκεψη της ; Απο τα διαρκως ανεκπληρωτα καταναλωτικα ονειρα ενος πληθυσμου, ο οποιος αποδεχεται να κανει δουλειες που δεν του αρεσουν, προκειμενου να αποκτησει πραγματα που δεν τα χρειαζεται ; Βραστα κι’ αστα λοιπον. Οπως εγραφε καποτε ο Brecht, “απο τουτες τις πολιτειες δεν θα μεινει παρα μονο ο αγερας που περασε καποτε απο μεσα τους”. Που κι’ αυτος θα ειναι δυσοσμος.
Μιχάλης Γρηγορίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου