Τζίμης Πανούσης: Magic Baf - Ο τυφώνας Τζέφρυ

Ευχαριστούμε θερμά τον Τζίμη Πανούση για το απόσπασμα του νέου βιβλίου του, Magic Baf: Ο τυφώνας Τζέφρυ, που επέλεξε και παραχώρησε για αναδημοσίευση στα Μ.Π.!

23 Φεβρουαρίου 2012

Τι καλοί άνθρωποι αυτοί οι εταίροι μας — και κυρίως οι εταίρες μας, τύπου Μέρκελ. Μας χαρίσανε εκατόν εφτά δισεκατομμύρια, και πήραμε μπόνους έναν τεράστιο κουμπαρά-γουρουνάκι για να φυλάμε τους μισθούς και τις συντάξεις, να μην παρασυρόμεθα και σπαταλάμε τις οικονομίες μας στα μπουζούκια και στα καγιέν. Απ’ ό,τι φαίνεται μπαίνει μια τάξη στο σουργελιστάν, μετά την πίεση που μας ρυθμίσανε οι τροϊκανοί με το πιεσάι, με μια μικρή παρενέργεια: την αλματώδη αύξηση της πουστόζης των ελλήνων ιθαγενών.

Η Βρόμικη Δευτέρα, μια βδομάδα πριν την Καθαρή, θα γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στη μνήμη των παιδιών μας που καλούνται να ξεχρεώσουν με το αίμα τους τα κερατιάτικα τα δικά μας. Πάγωσε το αίμα μας στην τελική ευθεία του καρνάβαλου, όταν είδαμε για πρώτη φορά, και πριν ακόμα καταλαγιάσει η τσίκνα της τσικνοπέμπτης, το χαμόγελο του Λουκά. Έσκασε το χειλάκι του και φανήκανε τα αφεντικά του, οι τραπεζίτες, πίσω από τους κυνόδοντες. Ίσως φταίει ο πυρετός που με κρεβάτωσε, αλλά μου φάνηκε ότι είδα και αίμα στα δόντια του Παπαδήμου, όταν χαμογελούσε περιχαρής μετά την ολονυχτία του eurogroup. Οι κακές γλώσσες υποστηρίζουν ότι προηγήθηκαν τα συχαρίκια του νεοφιλελεύθερου δράκουλα των Χανίων, του πρωτεργάτη της καταστροφής Μητσοτάκη, με γλωσσόφιλο.

Μετά και τις τελευταίες εξελίξεις, η Άνγκελα Μέρκελ δε χάνει με τίποτα τον τίτλο της γυναίκας της χρονιάς: όλος ο κόσμος θέλει να την πηδήξει. Ο πληγωμένος εγωισμός της φτωχολογιάς είναι το τελευταίο πράγμα που θα πρέπει να μας απασχολεί αυτές τις μέρες που μπαίνουνε τα θεμέλια της μνημονιακής μας αναγέννησης. Η κομματική χούντα γιορτάζει και αδημονεί να ξεκοκαλίσει τα νέα δάνεια που θα παραλάβουν οι νέοι Τσοχατζόπουλοι για τη σωτηρία της πατρίδας. Τώρα που θα ’χουμε λεφτά, θα πλουτίσουμε τη συλλογή μας από στραβά υποβρύχια, ελαττωματικά αεροπλάνα κι ό,τι σκαρταδούρα θέλει να ξεφορτωθεί η πολεμική βιομηχανία των συμμάχων. Θα βάλουνε λουκέτο τα ασφαλιστικά ταμεία, αφού φρόντισαν οι συμμορίτες των κομμάτων να τα φορτώσουν με το ζόρι τοξικά ομόλογα, και στη θέση τους θα λειτουργεί ένα ασφαλιστικό ταμείο για τις ανάγκες καταστολής αναρχοκομμουνιστών κουκουλοφόρων.

Φοβού τους δανειστές και δώρα φέροντας. Ένα σου χαρίζουν, δέκα σου παίρνουν. Ίσως έχουνε βρει την πατέντα που ράβει τσέπες στα σάβανα. Αν δεν απαλλαγούμε και τώρα, που τα κομματόσκυλα μας καταντήσανε ζητιάνους του Νταλάρα, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και απόλυτα υπεύθυνοι για τον εξευτελισμό και την εξόντωση. Χαρίζουν αφειδώς μισθούς στους εργοδότες οι τροϊκανοί και οι ντόπιοι λακέδες τους, για να τους γλυκάνουν επειδή κοπήκανε οι κρατικές επιδοτήσεις και οι ρεμουλοκατασκευές. Η επαπειλούμενη εκλογοπανήγυρις με τους συνήθεις κηφήνες που θα τσακώνονται στις τηλεοράσεις για το ποιος είναι ο λιγότερο κλέφτης, είναι ένα εφιαλτικό σενάριο που δεν αντέχεται. Τι είδους σκατά μπορεί να έχει στο κεφάλι του αυτός που θα πάει να ψηφίσει τον Σαμαρά, πακέτο με Άδωνι και Βορίδη, με τα τσεκούρια στο κεφάλι του πρώτου και στο χέρι του δεύτερου.

Ο ξεπεσμός δεν έχει όρια πλέον. Η κάθε λαϊκάντζα κάνει λάικ στο φέισμπουκ και νομίζει ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα. Βλαχαδερά αγράμματα και απολίτιστα, σερφάρουν στο παγκόσμιο χωριό. Εγώ δεν είμαι από δω.Το χωριό μου εμένα είναι έξω από τα Σπάτα, και είναι και εκπτωτικό άμα λάχει: Μακ Άρθουρ Γκλεν, και η βλαχιά αποκτά ένα εξωτικό γκλάμουρ. Άλλο χάι, το αρβανιτοχώρι σου να το λένε Μακ Άρθουρ Γκλεν, κι άλλο Λιόπεσι και Κάντζα.

Οι φαν του αναλογικού πολιτισμού μείναμε λίγοι, αλλά άμα ενωθούμε πολλά μπορούμε να καταφέρουμε. Να απαλλαγούμε, Αράπη μου, από την ψηφιακή μαστούρα, να βροντοφωνάξουμε ότι είμαστε άνθρωποι και όχι μπίλιες του φλίπερ που βολοδέρνουνε ανάμεσα στις τρύπες του μηδέν και του ένα. Με ξενερώνει αφάνταστα η ιντερνετική παρτούζα που καταλήγει πάντα σε πορνοσάϊτ αυνανισμού.

Θέλω να γίνω, άμα μεγαλώσω, πρώτα νοσοκόμα και μετά «περσόνα νον ντάντα». Εμείς, ντανταϊστές γεννηθήκαμε και ντανταϊστές θα πεθάνουμε. Η νταντά της παιδικής μου φαντασίωσης ήτανε αφράτη και στρουμπουλή, μου έφτιαχνε την αγαπημένη μου τούρτα με φράουλες και αίμα και μου τραγούδαγε τη φθινοπωρινή σονάτα, όταν ακουμπούσα το κεφαλάκι μου στα μαξιλαρένια βυζιά της. Αυτή μου έμαθε την απλή μέθοδο των τριών ιεραρχιών που κουβαλάνε οι τρεις μάγισσες με τα δώρα: το χρόνο, την τέχνη και το θάνατο. Με δίδαξε τη μεταβατική ιδιότητα της αγάπης που δεν την κρατάς για πάρτη σου, τη μοιράζεις και απολαμβάνεις τη μοναξιά σου.

Με σάλιο και υπομονή,

ο φόβος γίνεται πουλί.

Πουλί, λαγός και προπομπός,

πυξίδα για φυγάδες,

που το αμολάνε πριν διαβούν

κι αυτοί τις συμπληγάδες.

Είμαστε ακόμα στην αρχή της πορείας για το Γολγοθά, κι έχουμε να περάσουμε σαράντα κύματα, πεινασμένοι και εξαθλιωμένοι, μέχρι τη Σταύρωση και την Ανάσταση κατά τας γραφάς. Ανφάς να φωτογραφηθείς από τους ρωμαίους στρατιώτες της περιφρούρησης, να έχεις ένα σουβενίρ με τον τρόμο φάτσα-κάρτα ζωγραφισμένο στα μούτρα σου. Με ακροδεξιό απόστημα στην αχίλλειο πτέρνα του θα εμφανιστεί ο Αντωνάκης ο Σαμαράς στις προσεχείς εκλογές, όπου θα τον τιμήσουν με την ψήφο τους όλοι οι αλβανοί φυλακισμένοι που τους ξεφόρτωσε στην Ελλάδα, ως υπουργός εξωτερικών του Μητσοτάκη.

Το μαρτύριο συνεχίζεται, και μάλλον το απολαμβάνουμε. Μετά την πράσινη ανάπτυξη του Γιωργάκη, ακολουθεί η μπλε ανάπτυξη του Αντωνάκη. Ίσως βάλει και μια ροζ πινελιά ο Κουβέλης, να γίνει μπλε μαρέν.

Τζίμης Πανούσης

Magic Baf: Ο τυφώνας Τζέφρυ

Εκδόσεις Όπερα, 2013