Μιχάλης Γρηγορίου: "Βίος Παράλληλος" (23)

ΒΙΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΣ

Ανέκδοτες ημερολογιακές σημειώσεις του συνθέτη Μιχάλη Γρηγορίου

Ενότητα: "Εσυ, ο χρονος, ο θανατος κι εγώ" 

Επεισόδιο 23ο

Πεμπτη 9/12/2010

Να σου πω, σε εποχες ριζικων μεταβολων των κοινωνικων συνθηκων και των πολιτιστικων προτυπων δεν εχει νοημα να προσπαθει κανεις να αντλησει διδαγματα και τροπους δρασης και αντιμετωπισης των νεων προβληματων βασισμενος στις βολικες βεβαιοτητες καποιου παρελθοντος. Αυτο προσπαθω να κανω οταν ανατρεχω στις εικονες που ειχα για την μουσικη πριν απο πολλα χρονια. Ομως, οι παληες μου βεβαιοτητες και οι παληες μου φαντασιωσεις, που περιελαμβαναν την δημιουργια εργων για synthesizers παιγμενων απο εμενα, την κυκλοφορια cds με κυκλους τραγουδιων βασισμενων σε ποιητικα εργα, την συνθεση εργων οργανικης μουσικης με “αφηγηματικη” λειτουργια, κλπ, καταληγουν να μην εχουν καμμια αντιστοιχια με οσα συμβαινουν σημερα στην Ελλαδα –και ισως και διεθνως. Θα προσεθετα ωστοσο και το εξης :  Εγω, οντας γαλουχημενος –δηλαδη πολιτιστικα προγραμματισμενος- μεσα απο διαφορα τετοια προτυπα δεν ειμαι σε θεση, αλλα ουτε και διατεθειμενος, να αντιμετωπισω την οποια σημερινη πραγματικοτητα αναζητωντας “νεους τροπους” που δεν με αντιπροσωπευουν, δεν με συγκινουν και, εν τελει, δεν με κινητοποιουν. Αν στις μερες μας π.χ τα νοηματικα περιεχομενα και οι κοινωνικες λειτουργιες της μουσικης περνανε μεσα απο ιδιωματα “rock” ή  Jazz, μεσα απο απλοϊκες μπαλλαντες που παιζονται σε μπαρακια, κλπ, τουτο δεν σημαινει πως εγω μπορω και θελω να κινηθω προς τετοιες κατευθυνσεις. Mε τον ιδιο τροπο με τον οποιο ουτε θελησα ποτε να κινηθω προς τις ανοητες κατευθυνσεις μιας ψευτο-avant garde που ειχε αποτελεσει στο παρελθον τον “καθως πρεπει” τροπο εκφρασης των λεγομενων, τοτε, “συγχρονων” συνθετων. 

Δες, σε περιοδους τετοιων ριζικων μεταβολων, οπου η εννοια της συνθεσης “εργων” οργανικης μουσικης, με synthesizers ή χωρις, που αντλουν διδαγματα απο την κλασσικη παραδοση και παρουσιαζονται σε συναυλιες εχει παψει να υπαρχει, οπου η δυνατοτητα κι’ η σημασια της κυκλοφοριας νεων cd με εντεχνους “κυκλους τραγουδιων” εχει εξανεμιστει, ειναι ματαιο να επιχειρω εγω -ως εκπροσωπος μιας διαφορετικης γενηας, αλλα και διαφορετικων αξιων και διεκδικησεων- να “ακολουθησω το ρευμα”. Σε τετοιες εποχες η σοφη σταση ειναι να φευγει κανεις απο το πεδιο μιας σπασμωδικης και ματαιης αντιπαραθεσης με μια αλλαγμενη πραγματικοτητα που δεν τον αντιπροσωπευει και δεν τον ενδιαφερει. 

Frederic Chopin

Tεταρτη 14/12/2010

Ξερεις,  υπαρχουν μερικα πραγματα που οσες φορες κι’ αν τα ξανακουσει κανεις εξακολουθουν να μοιαζουν απιστευτα, οπως το Larghetto απο το 2^ο κοντσερτο του Chopin. Πραγματικα ενα κομματι απιστευτης γοητειας, τουλαχιστον για τα δικα μας μυαλα που εχουν εκπαιδευτει πανω στα προτυπα της δυτικης μουσικης. Εξ’ ισου απιστευτο κι’ ομως απολυτως αναμενομενο ειναι πως αν ακουγε το ιδιο κομματι ενας αγροτης ή ενας ραπερ δεν θα καταλαβαινε και δεν θα ενοιωθε απολυτως τιποτα ! Οσο θαυμαστα κι’ αν ειναι τα συμβολικα επιτευγματα του ανθρωπινου μυαλου δεν παυουν να στερουνται παντελως αντικειμενικοτητας. Ομως, κι’ ο αγροτης και ο ραπερ θα θεραπευοντουσαν εξ’ ισου αποτελεσματικα απο την εφαρμογη μιας φαρμακευτικης θεραπειας, η οποια οφειλεται επισης σε καποια επιτευγματα του ανθρωπινου μυαλου, που βασιζονται επισης σε καποιες συμβολικες του λειτουργιες, αφου προϋποθετουν την ανακαλυψη και την αξιοποιηση των μεθοδων της χημειας.