Και πάνω που το λέγαμε (ΕΔΩ)...
Το κλύσμα Τσιτσάνης, χαρακτηριστικό μιας εποχής σε βαθιά παρακμή, επεκτείνεται, μέχρι να ξεζουμιστεί κι ο μεγάλος μας συνθέτης σαν στημένη λεμονόκουπα, όπως όλα όσα πέφτουν στην αντίληψη των ηλίθιων διαφημιστών και των πανηλίθιων μάνατζερς.
Ας πανηγυρίσουμε, λοιπόν, με την μπύρα ανά χείρας, που "σκλαβωμένη για πάντα κρατούνε τη δόλια καρδιά". Tι χαρμόσυνο μήνυμα, δεν είναι μόνο η δική μας η καρδιά σκλαβωμένη, είναι και των άλλων - ανάσανα. Όσο για τη βασική ατμόσφαιρα, χοροπήδημα να 'ναι κι ότι να 'ναι, ανεξαρτήτως στίχων και τραγουδιών. Aerobics δηλαδή, αφορμή ψάχνουμε για να κάνουμε γυμναστική, καθώς η ελπίδα για πραγματική ανύψωση, για πραγματικό χοροπήδημα έχει πάει περίπατο. Δήθεν χοροπήδημα, δήθεν ρετρό, δήθεν χαρά, μέχρι και δήθεν μπύρα θα έγραφα αλλά δεν γράφω για να μη φάω καμιά μήνυση, όλα δήθεν λοιπόν κι όλα έτοιμα πριν από σένα για σένα. Εσύ απλώς κατανάλωνε συσκευασμένα και διασκευασμένα.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου