Για το "μεταΔέυτερο"

Για το «μεταΔεύτερο»

Νοιώθω άβολα. Όχι μόνο επειδή στο «μεταΔεύτερο» βρίσκονται άνθρωποι που εκτιμώ και θαυμάζω! Αλλά και επειδή είναι άβολο να γράφεις για γεγονότα που αφενός δεν γνωρίζεις σε βάθος, και αφετέρου εντυπώνονται στον κόσμο σαν άλλη μια περίπτωση διχόνοιας και διάσπασης των εργαζομένων.

Όμως, απ’ την άλλη κάτι δεν μου κάθεται καλά με το «μεταΔεύτερο». Η σφοδρότατη κριτική εναντίον ενός σωματείου εργαζομένων της ΕΡΤ, τη στιγμή που μαίνεται ο πόλεμος δεν συνιστά ούτε εναλλακτική στάση, ούτε κάτι καινούργιο. Σε κάνει αυτό που μισείς και που θες να αποφύγεις. Γιατί τόσα πολλά για «κομματικούς ινστρούκτορες», «εργατοπατέρες» και «μαγαζιά» δεν ακούσαμε ούτε από τον Παντελή Καψή, ούτε από τον Σίμο Κεδίκογλου, ούτε καν από τον Άδωνι Γεωργιάδη. Σταχυολογώ ενδεικτικά από ανακοινώσεις του μεταΔεύτερου και συνεντεύξεις κορυφαίων προσωπικοτήτων του:

***

"Είμαστε με τον αγώνα τους, απλώς κάποια στιγμή για εμάς έγινε ολοφάνερο ότι η πλατφόρμα της ertopen με το συγκεκριμένο τμήμα της ηγεσίας της ΠΟΣΠΕΡΤ εξυπηρετούσε μικροσυνδικαλιστικά ή μεγαλοσυνδικαλιστικά συμφέροντα, άθελά της κι ότι εμείς δεν θα παίζαμε σε αυτό το παιχνίδι".

"Η ηγεσία της ΠΟΣΠΕΡΤ δεν εννοεί να καταλάβει ότι ο αγώνας για πολιτισμό και ενημέρωση δεν έχει ιδιοκτήτες. Αντιμετωπίζει τους ανθρώπους του πολιτισμού σαν μαριονέτες που της κάνουν τη δουλειά και όταν έχουν απόψεις τους πετάει ένα ξεγυρισμένο μαύρο δήθεν για την υπεράσπιση του αγώνα της ΕΡΤ".

"Δεν μας εξέπληξε καθόλου που η παραγωγική ομάδα του Δεύτερου Προγράμματος με το που συγκροτήθηκε βρήκε απέναντί της σχηματισμούς, που στο δικό μου υπαρξιακό πολιτισμό είναι ανίεροι: αγελαίες συνάξεις που θέλουν να τις καλούν συνελεύσεις ένθεν κακείθεν, εκπροσώπους των κομματικών παραμάγαζων στο ενδοερτικό τοπίο, την πολυπληθή τέταρτη εξουσία που μας είπε το αμίμητο «Ποιο Δεύτερο, να πάτε στη Ρόδο που δεν έχουν παραγωγούς να παίζετε εκεί μουσική», χρεωκοπημένα θεσμικά πλαίσια, διάφορους κομματικούς ινστρούκτορες".

"Το μόνο μαγαζί απ’ ότι φαίνεται που λειτουργεί χωρίς καμία διαφάνεια είναι το μαγαζί της ΠΟΣΠΕΡΤ και του προέδρου της".

"Είναι ολοφάνερο ότι με ένα τμήμα της ηγεσίας της ΠΟΣΠΕΡΤ είναι απολύτως αδύνατο να συνεννοηθούμε. Έχουμε, εν τω μεταξύ, φάει κατακέφαλα παρασυνελεύσεις, πινελίκια, απειλές για ξυλοδαρμούς, καταγγελίες ότι δεν μας ελέγχουνε και έχουμε στήσει παραμάγαζο, έτσι αποδεικνύεται ότι η συνύπαρξη αυτή είναι αμοιβαία επικίνδυνη".

***

Δεν εννοώ ότι η ΠΟΣΠΕΡΤ είναι ιερή αγελάδα υπεράνω κριτικής, αλλά τυγχάνει να εκπροσωπεί αυτούς που βρέθηκαν στη δίνη της κυβερνητικής πολιτικής και του μαύρου: τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Και τη συγκυρία δεν γίνεται να μην την λαμβάνουμε υπόψη. Εξάλλου, από την ertopen ξεκίνησε και η ομάδα του μεταΔεύτερου· όσο ήταν εκεί δεν υπήρχαν εργατοπατέρες; Εν τέλει, με τέτοια δημόσια ξεβρακώματα, το μόνο που εξυπηρετείται είναι η γνωστή λογική του καθεστώτος και των προβάτων του: «Έλα μωρέ, όλοι ίδιοι είναι». Το ίδιο ακριβώς μας λένε και οι του «μεταΔεύτερου»:

"Οι συνδικαλιστές της ηγεσίας της ΠΟΣΠΕΡΤ διάλεξαν όπως παλιότερα κάποιοι κυβερνητικοί συνομιλητές τους να κλείσουν το Δεύτερο. Εμείς είμαστε εδώ για να το κρατήσουμε ανοιχτό".

Η ομάδα του μεταΔεύτερου επέλεξε μια ατυχέστατη συγκυρία για να δράσει, μαζί με έναν ατυχέστατο τίτλο για να αυτοχαρακτηριστεί. Μα καλά, πώς και τους διέφυγε ότι το «Δεύτερο» εκπέμπει ήδη από την ertopen; Πώς μπορεί να υπάρχει «μετά» σε κάτι που είναι ακόμα ορθάνοιχτο και ζωντανό; Όλος ο τζέρτζελος με την ΕΡΤ γι’ αυτό έγινε, για να μην υπάρξουν τα «μετά» των κυβερνητικών σχεδίων, και τελικά ήρθε το «μετά» από εκεί που δεν το περιμέναμε. Και πανηγυρίζουμε κιόλας; Νονός του εγχειρήματος είναι - διάβασα - ο Τριπολίτης, και συντονιστής ο Μητρόπουλος. Πώς θα φαινόταν άραγε μια «μεταΑΕΠΙ»; Ή μια «μεταYAFKA RECORDS»; Αλλά φαίνεται ότι επειδή το «Δεύτερο» είναι δημόσιος τίτλος και όχι ιδιωτική επιχείρηση μπορεί να αποτελεί και νόμιμο στόχο διεκδίκησης για «κληρονομιές» και «συνέχειες». Τα ιδιωτικά είναι πάντα καλύτερα προστατευμένα.

Εδώ γεννιέται ένα ξεκάθαρο θέμα αρχής. Το "Δεύτερο" (και όλα τα παράγωγα - προΔεύτερο, μεταΔεύτερο, ημιΔεύτερο, αναΔεύτερο) είναι κοινωνικό αγαθό και δημόσια ιδοκτησία. Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για την έννοια της αυτοδιαχείρισης, υπενθυμίζω ότι είναι άλλο πράγμα να πάνε οι παραγωγοί και να αυτοδιαχειριστούν μια ιδιωτική εταιρεία (yes, μέσα!), και άλλο το να πάρει μια ομάδα εργαζομένων (ούτε καν όλοι οι εργαζόμενοι ή έστω η πλειοψηφία τους) μαζί με φίλους και συνεργάτες τον τίτλο και την κληρονομιά μιας δημόσιας επιχείρησης, στο όνομα της αυτοδιαχείρισης! Αυτή, η δεύτερη -ή ...μεταδεύτερη- περίπτωση δεν είναι αυτοδιαχείριση, ή τέλος πάντων είναι μια ιδιόμορφη αυτοδιαχείρισης εις βάρος του δημοσίου, ιδιαίτερα όταν γίνεται λόγος για διεκδίκηση ραδιοφωνικής συχνότητας και για συμμετοχή στη διαφημιστική αγορά (δες ΕΔΩ).

Και είναι και κάτι άλλο στη μέση. Δεν έχω ιδέα τι πραγματικά συνέβη και τα «τσουγκρίσανε» οι «μεταΔεύτεροι» με το ertopen και την ΠΟΣΠΕΡΤ. Διαβάζω και ξαναδιαβάζω ανακοινώσεις και δηλώσεις, και άκρη δεν βγάζω. Αλλά ας υποθέσω ότι έχουν χίλια δίκια! Πάνω από τις αιτίες της δυσαρέσκειάς τους και πάνω από οτιδήποτε συνέβη ή δε συνέβη βρίσκεται κάτι πολύ μεγαλύτερο: η κληρονομιά του αγώνα των εργαζομένων της ΕΡΤ. Ο πολιτικός αντίκτυπος όλων αυτών στην ανυποψίαστη και ήδη ηττημένη κοινωνία. Ο κίνδυνος εξίσωσης της κυβέρνησης με το συνδικαλισμό στα μάτια του κόσμου. Ποιος ασχολείται με όλα αυτά; Αυτά δεν αποτελούν πολιτισμό; Καλός και άγιος ο Χατζιδάκις, δε λέω, αλλά όχι πάνω στο πτώμα της ΕΡΤ, του «Δευτέρου» που συνεχίζει, και του …επάρατου συνδικαλισμού.

Καλή αρχή στο μεταΔεύτερο, λοιπόν. Δεν χωρά αμφιβολία ότι οι άνθρωποί του θα παράγουν πολιτισμό υψηλού επιπέδου. Είναι επίσης βέβαιο ότι τέτοιες πρωτοβουλίες αυτοδιαχειριζόμενες, «από τα κάτω», είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτες· είναι αναγκαίες. Θα μπορούσαν όμως οι ίδιοι - επιτρέψτε μου την υπόδειξη - να είχαν κάνει τα πράγματα αλλιώς: με περισσότερο τακτ, με περισσότερη επίγνωση της συγκυρίας, με λιγότερο άγχος μην τυχόν και χαθεί το τρένο του «Δεύτερου». Στη συνείδησή μου, η πρωτοβουλία τους έχει κάτι από τη με-το-ζόρι διεκδίκηση μιας κληρονομιάς «κατά του μαύρου» που ανήκει ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ και ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ. Έχει κάτι από την αίσθηση ότι το πραγματικό διακύβευμα δεν ήταν αν θα κλείσει ή θα ανοίξει η ΕΡΤ, αλλά το ποιος θα πάρει την ταμπέλα του καταστήματος,ενός δημόσιου καταστήματος, και μάλιστα βιαστικά και άκομψα.

Έχει κάτι από ήττα - πολιτική και σημειολογική για όλους μας, τους μονίμως διασπασμένους, τους μονίμως χαμένους - πριν καν η ομάδα βγει στο γήπεδο: από τα αποδυτήρια.

ηρ.οικ.