ζαχαρωμένα crossover

Κάποιοι μας προσκαλούν να φάμε τη σκόνη τους από τραγουδάκια της πλάκας, επιμονή σου, δύναμή σου, αγάπη μου, η γλύκα σου, κλπ. κλπ. Κι εγώ έπαιζα με μάτσμποξ και πλέιμομπίλ και μπάρμπι όταν ήμουν μωρό, αμέ, αλλά δεν το έκανα θέμα. Αυτοί γιατί το κάνουν; Παίξτε ήσυχα με τα crossover κουβαδάκια σας, κι αφήστε μας ήσυχους εμάς στη δική μας γωνίτσα. Κι όπως λέει κι ο ποιητής, τι να τα κάνω τα τραγούδια σας, είναι πολύ ζαχαρωμένα, κι όταν εσύ άκουγες Μπρίτνει Σπίαρς εγώ άκουγα Κατερίνα Κόρου. Άντε γεια λοιπόν!
ηρ.οικ.

ΥΓ: Χτες το μεσημέρι θυμήθηκα το "Ρεπορτάζ". Τραγούδια, όχι γλειφιτζούρια.

ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ
Στίχοι: Αντώνης Ανδρικάκης

Μουσικής: Γιάννης Μαρκόπουλος

Ερμηνεία: Δημήτρης Ζερβουδάκης, Κατερίνα Κόρου

Ώρα μηδέν κι εσύ μονάχος τριγυρίζεις
πες μου τι βρίζεις σε ποιον ελπίζεις
στο ίδιο θέμα αγωνίζομαι κι εγώ
να πολεμήσω, να πολεμήσω
ό,τι με πνίγει και μου λέει πώς να ζήσω.

Ώρα μηδέν στην θυμωμένη πολιτεία
απόψε δε μας σώζουνε τ’ αστεία
ό,τι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν και τώρα.

Τώρα στα μάτια σου ορμάνε παρελάσεις
πώς να περάσεις, να ονομάσεις
όλα τα πράγματα που χρόνια κουβαλάς
πώς να προφτάσεις, τι να προφτάσεις
πού να βρεις μέτρα φιλικά να κουβεντιάσεις.

Τώρα στα μάτια σου γυρνάνε παραστάσεις
τα παιδικά σου χρόνια και οι φάσεις
και φορτωμένος με χιλιάδες διαδόσεις
τα όνειρά σου πώς να ξεπληρώσεις.

Γίνεται θόρυβος μα τίποτα δε μένει
είμαστε ξένοι είμαστε ξένοι
νύχτες πολύχρωμες κι εγώ να προσπαθώ
να πολεμήσω, να πολεμήσω
ό,τι με πνίγει και μου λέει πώς να ζήσω.

Είναι ο θόρυβος που άλλαξε τον χρόνο
πιο πέρα απ’ την χαρά και απ’ τον πόνο
ό,τι πιστέψαμε το άρπαξε η μπόρα
όλα τελειώνουν ή αρχίζουν και τώρα.