Ο διχασμένος Μαραβέγιας (2)

Οι δεινόσαυροι, εμείς

γεννημένοι έτσι

να είμαστε έτσι

καθώς τα ασβεστωμένα πρόσωπα χαμογελούν

καθώς ο κ. Θάνατος γελά

καθώς οι ανελκυστήρες κόβονται

καθώς τα πολιτικά τοπία διαλύονται

καθώς το αγόρι στο σουπερμάρκετ έχει πτυχίο πανεπιστημίου

καθώς τα μολυσμένα ψάρια ξεστομίζουν τις μολυσμένες προσευχές τους

καθώς ο ήλιος κρύβεται

είμαστε

γεννημένοι έτσι

να είμαστε έτσι

με αυτούς τους προσεκτικά τρελούς πολέμους

με την όψη σπασμένων παραθύρων σε εργοστάσια να ατενίζουν το κενό

με μπαρ όπου οι θαμώνες δεν μιλούν πλέον μεταξύ τους

με τσακωμούς που καταλήγουν σε πυροβολισμούς και μαχαιρώματα

γεννημένοι έτσι

με νοσοκομεία που είναι τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να πεθάνεις

με δικηγόρους που χρεώνουν τόσο ακριβά που είναι φθηνότερο να δηλώσεις ένοχος

σε μια χώρα όπου οι φυλακές είναι γεμάτες και τα τρελοκομεία κλειστά

σε έναν τόπο όπου οι μάζες ανυψώνουν ηλίθιους σε πλούσιους ήρωες

γεννημένοι μέσα σ’ αυτό περπατώντας και ζώντας μέσα σ’ αυτό

πεθαίνοντας λόγω αυτού

μένοντας άφωνοι λόγω αυτού

ευνουχισμένοι

έκλυτοι

αποκληρωμένοι

λόγω αυτού

εξαπατημένοι από αυτό

χρησιμοποιημένοι από αυτό

εξευτελισμένοι από αυτό

εξοργισμένοι και απηυδησμένοι από αυτό

βίαιοι

απάνθρωποι

λόγω αυτού

η καρδιά έχει μελανιάσει

τα δάχτυλα πλησιάζουν τον λαιμό

το όπλο

το μαχαίρι

τη βόμβα

τα δάχτυλα τείνουν προς έναν μη αποκρινόμενο θεό

τα δάχτυλα πλησιάζουν το μπουκάλι

το χάπι

τη σκόνη

γεννημένοι σ’ αυτό το θλιβερό θανατικό

γεννημένοι με μια κυβέρνηση με 60 χρονών χρέος

που σύντομα δεν θα είναι ικανή να αποπληρώσει τους τόκους αυτού του χρέους

και οι τράπεζες θα καούν

το χρήμα θα καταστεί άχρηστο

θα υπάρξουν φανερές και ατιμώρητες δολοφονίες στους δρόμους

θα υπάρξουν όπλα και περιπλανώμενοι όχλοι

η γη θα είναι άχρηστη

η τροφή θα γίνει μια φθίνουσα απόδοση

η πυρηνική ενέργεια θα έρθει στην κατοχή των πολλών

εκρήξεις θα σείουν ακατάπαυστα τη γη

ραδιενεργά ρομπότ θα κυνηγούν το ένα το άλλο

οι πλούσιοι και οι επίλεκτοι θα παρακολουθούν από τους διαστημικούς σταθμούς

η Κόλαση του Δάντη θα μοιάζει με παιδική χαρά

ο ήλιος θα κρυφτεί και θα είναι νύχτα παντού

τα δέντρα θα πεθάνουν

η βλάστηση όλη θα πεθάνει ραδιενεργοί άνθρωποι θα τρώνε τη σάρκα ραδιενεργών ανθρώπων

η θάλασσα θα μολυνθεί

οι λίμνες και τα ποτάμια θα εξαφανιστούν

η βροχή θα είναι ο επόμενος χρυσός

σαπισμένα πτώματα ανθρώπων και ζώων θα ζέχνουν στον σκοτεινό άνεμο

οι λίγοι τελευταίοι επιζήσαντες θα μολυνθούν από νέες και φρικιαστικές ασθένειες

και οι διαστημικοί σταθμοί θα καταστραφούν από δολιοφθορές

την έλλειψη προμηθειών

το φυσικό φαινόμενο της φθοράς

και θα υπάρξει η πιο όμορφη σιγή από ποτέ

γεννημένη από αυτό

ο ήλιος ακόμα εκεί κρυμμένος

να περιμένει το επόμενο κεφάλαιο

Τσαρλς Μπουκόφσκι

***

Αυτό είναι το αγαπημένο ποίημα του Κωστή Μαραβέγια, όπως δήλωσε ο ίδιος ΕΔΩ. Αλήθεια είναι. Γι' αυτό δεν έχει δικαιολογίες ο Κωστής. Διότι έχει ήδη διαβάσει και αγαπήσει - όπως ο ίδιος ισχυρίζεται τουλάχιστον - την απάντηση στο χθεσινό του κάλεσμα για καθαρά παγκάκια. Το διάβασες το ποίημα; Λέξη-προς-λέξη, ή διαγωνίως και ανάποδα; Αν το διάβασες, δεν γίνεται να μην κατάλαβες πώς, γιατί, ΚΙ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ παράγεται και αναπαράγεται η βία. Δεν γίνεται να το διάβασες κι ύστερα να ψάχνεις καθαρά παγκάκια, όταν ο άλλος ο γερο-Μπουκόφσκι λέει για τράπεζες που καίγονται, νοσοκομεία πιο ακριβά απ' το να πεθάνεις, και ραδιενεργά ρομπότ. Στα λέει τόσο ωραία, αναλυτικά, και αποσαφηνισμένα ο ποιητής - λέξη δεν κατάλαβες; Κόλαση του Δάντη, Κωστή. Φτωχοί και πλούσιοι, Κωστή. Μολυσμένα ψάρια και τρελοί πόλεμοι, Κωστή. Δολοφονίες στους δρόμους και περιπλανώμενοι όχλοι, Κωστή.

Γι' αυτό λοιπόν, η φιλική συμβουλή είναι μόνο μία: ξαναδιάβασε τους αγαπημένους σου ποιητές.

Α, και κάτι άλλο. Όλοι όσοι έσπευσαν να προστατεύσουν τον Μαραβέγια από τους κακούς ανθρώπους του διαδικτύου, να ξέρουν ότι του προσφέρουν κακές υπηρεσίες. Αν αγαπάς κάποιον, οφείλεις να του δείχνεις και να του τονίζεις τα λάθη του, κι ύστερα να σιωπάς. Η υποκρισία και το χάιδεμα είναι κακός δρόμος. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από πραγματικότητα - κι αν τους αγαπάς πρέπει να κάνεις τα πάντα για να τους τη δείχνεις. Το προσπάθησα μια φορά με τη ΝΕΡΙΤ, το προσπαθώ άλλη μια με τα παγκάκια και τον Μπουκόφσκι. Όχι από εμπάθεια και κανιβαλισμό, αλλά από πραγματική εκτίμηση προς τον ίδιον τον Μαραβέγια. Οι αυλοκόλακες της "ψυχραιμίας" και της "αγάπης" που έσπευσαν με πανηλίθια επιχειρήματα να υπερασπιστούν τα καθαρά παγκάκια του Μαραβέγια είναι οι πραγματικοί κανίβαλοι.

ηρ.οικ.