Σήμερα ξύπνησα κι ονειρευόμουν Μαυρουδή. Κάτι απροσδιόριστο, ηχητικό, κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, ζωής και ονείρου. Κι ύστερα έβαλα το "Εμπιστευτικόν" να παίζει, μπας κι ήταν αυτό που ονειρεύτηκα. Ήταν και δεν ήταν.
Δοκίμασα και τα "Παράφορα φεγγάρια", μήπως και έβρισκα τη μελωδία. Και πάλι η ίδια αίσθηση: ήταν και δεν ήταν. Δεν χρειάστηκε να πάω παρακάτω. Έτσι είναι οι μουσικές του ονείρου: είναι και δεν είναι. Σαν την πραγματική ζωή, σαν την επιθυμία, τη μνήμη και την απόφαση. Είναι και δεν είναι!
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου