(Χατζηνάσιος 7/10) Τίτλοι - Ξέρω δε θα 'ρθεις - Μακριά στο Κατμαντού

Οι υπόγειες διασυνδέσεις, οι κρυφές πινακίδες, οι διακλαδώσεις, οι επιστροφές, τα προχωρήματα, αυτά είναι τα ωραιότερα πράγματα στο έργο ενός συνθέτη. Τι έχουμε εδώ; Καταρχήν, ένα καταπληκτικό σάουντρακ του Χατζηνάσιου για την ταινία "Ένα γελαστό απόγευμα" του Ανδρέα Θωμόπουλου. Στο ίδιο track των τίτλων περιλαμβάνεται το βασικό ορχηστρικό και το τραγούδι "Ξέρω δε θα 'ρθεις". Τα ακούμε μαζί. Τι τραγούδι έχουμε εδώ; Ερωτικό; Πολιτικό; Προσωπικό; Κοινωνικό; Ή μήπως απλά ανθρώπινο, δηλαδή όλα αυτά μαζί;

ΞΕΡΩ ΔΕ ΘΑ 'ΡΘΕΙΣ

Στίχοι: Αντρέας Θωμόπουλος

Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος

Ερμηνεία: Δήμητρα Γαλάνη

Δίσκος: Ένα γελαστό απόγευμα (1979)

Ξέρω δε θα 'ρθείς
για κουβέντα πάλι απόψε
θα 'σαι με σβησμένο φως
στο δωμάτιο μοναχός.

Πόσο σε πονάει
τόσα χρόνια ο ίδιος δρόμος
αίμα, θύματα, καπνός, 
δρόμος δίχως τελειωμό

Θα κρατήσεις σημειώσεις
στο τετράδιο το γκρι
ένα ατέλειωτο βιβλίο
τίτλος: άγρια εποχή.

Ξέρω δε θα 'ρθείς
για κουβέντα πάλι απόψε
θα 'σαι με σβησμένο φως
στο δωμάτιο μοναχός.

Και μετά, fast forward στο 1985 και στην "Ενδεκάτη Εντολή", στον πολύ προχώ δίσκο των Χατζηνάσιου - Γκάτσου με τη φωνή της Μούσχουρη. Η μελωδία είναι η ίδια με το ορχηστρικό από τους τίτλους του "Ένα γελαστό απόγευμα", η ίδια δύναμη, η ίδια ροή, ο ήχος πεντακάθαρος και η ενορχήστρωση λες και έρχεται από το 2045. [Τώρα που είπα για ενορχήστρωση, θυμήθηκα το ομώνυμο τραγούδι, "Ενδεκάτη εντολή", και το τι παπάδες κάνει εκεί ο Χατζηνάσιος, ξεκινώντας με μπουζούκι και χασάπικο και τελειώνοντας με τέρμα τα ροκ γκάζια!] Η μόνη αντίδραση που μου έρχεται κατά νου είναι "WHAT THE FUCK! ΤΙ ΕΓΡΑΨΕ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ;". Ο ίδιος άνθρωπος που έγραψε το "Με λένε Γιώργο", ο ίδιος που έγραψε το "Παιδί απ' την Ανάβυσσο", ο ίδιος που έγραψε το "Ξενύχτησα στην πόρτα σου", ο ίδιος γράφει αυτό το φουτουριστικό αριστούργημα. Σαν να μου λέει "γράφω ό,τι θέλω, κάνω την πλάκα μου, παίζω όλη τη μουσική στα δάχτυλα, κι άντε γεια σας". Κι όπως λέει κι ο φίλος μου ο Μάκης, αντί σήμερα να κάνουν τη μια προβλέψιμη διασκευή μετά την άλλη, (τη μια βαρετή χασμουρητο-παπαριά μετά την άλλη λέω εγώ ο αγενής) ας πιάσουν έργα κρυμμένα και ψαγμένα σαν την "Ενδεκάτη εντολή" κι ας κάνουν εκεί τα δικά τους, ας δώσουν εκεί μια πραγματικά νέα και πρωτότυπη πρόταση. Ρε Μάκη, αφού ο άλλος έχει νταλκά μες στην καρδιά και επικοινωνεί με τον Βαμβακάρη και τον Τσιτσάνη κάθε βράδυ, με τον Χατζηνάσιο και το Κατμαντού θα ασχολούμαστε τώρα; Άντε να 'ούμε.
ηρ.οικ.

ΜΑΚΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΤΜΑΝΤΟΥ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Ερμηνεία: Νανά Μούσχουρη
Δίσκος: Η ενδεκάτη εντολή (1985)

Φεύγει κάποιο τρένο σ’ έρημο σταθμό
φεύγει δίχως φρένο δίχως αριθμό
πάει στην Ασία στην Αθανασία
κάθε μέρα και παντού μακριά στο Κατμαντού

Πέτα, μαύρη πεταλούδα
στα βουνά του Βούδα
να του πεις την προσευχή σου

Πέτα, στην κορφή του κόσμου
για να γίνει εντός μου
φως η ταραχή

Φεύγει κάποιο τρένο σ’ έρημο σταθμό
φεύγει δίχως φρένο δίχως αριθμό
φτάνει στην Ασία στην Αχερουσία
κάθε μέρα και παντού μακριά στο Κατμαντού

Έφυγε το τρένο έφυγα κι εγώ
τρέχω δίχως φρένο δίχως οδηγό
βλέπω το φαράγγι στην καρδιά του Γάγγη
κάθε μέρα και παντού μακριά στο Κατμαντού

Πέτα, μαύρο χελιδόνι στ’ άδειο μου βαγόνι
να τρυγήσεις τον καρπό σου
Πέτα, μη γυρεύεις λόγια
μόνο μοιρολόγια

έχω να σου πω

Έφυγε το τρένο έφυγα κι εγώ
τρέχω δίχως φρένο δίχως οδηγό
μπαίνω στο φαράγγι του μεγάλου Γάγγη
κάθε μέρα και παντού μακριά στο Κατμαντού