Ο βασικός λόγος της επιλογής είναι ότι είμαι ερωτευμένος με τη Χριστιάνα - μου αρέσουν όλα ανεξαιρέτως τα τραγούδια που έχει τραγουδήσει επειδή πολύ απλά λατρεύω τη φωνή της, τη χροιά της, το μέταλλο και τη μαγκιά της. Ο δεύτερος λόγος είναι επειδή με αυτό το τραγούδι ο Χατζηνάσιος έδειξε την "πανεθνική" του διάσταση, δηλαδή τη δυνατότητά του να μπει στα στόματα των πολλών με τραγούδια-σταθμούς που εγγράφηκαν στο συλλογικό υποσυνείδητο του έθνους, πέρα από γενιές και εποχές. Αυτό βεβαίως επικυρώθηκε με την ερμηνεία της Μούσχουρη στην υποτιμημένη "Ενδεκάτη Εντολή", αλλά ο σπόρος είχε ήδη μπει με τις τρεις προηγούμενες ερμηνείες (Χριστιάνα, Νομικού, Γαλάνη). Ο τρίτος λόγος είναι η σατανική, η ασύλληπτη απλότητα της μελωδίας, σαν τηλεγράφημα και σαν ρετσίνι που κολλάει στο δέρμα και δεν βγαίνει με τίποτα. Ο τέταρτος λόγος είναι εκείνο το γύρισμα που με συγκινούσε από μικρό: "τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο". Το ακούς και θες να ...πάρεις τ' άρματα, ώστε το παιδί να μην μείνει άλλο μονάχο, να χαρεί, να δικαιωθεί. Και ο πέμπτος λόγος είναι ότι το τραγούδι με στέλνει σε μια Ελλάδα που αγάπησα χωρίς να τη γνωρίσω, την τουριστική Ελλάδα των ξένων, το θαύμα που είδα στα μάτια των Ολλανδών, των Βέλγων, των Σουηδών και των Άγγλων που έτυχαν να βρεθούν και να ερωτευτούν στο Greece του '60, του '70 και του '80, στη μυθολογία του τουρισμού, και στο προνόμιο του να βλέπεις τη χώρα σου με τα μάτια των άλλων.
ηρ.οικ.
ΓΙΑΡΕΜ
Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Ερμηνεία: Χριστιάνα
Δίσκος: 45άρι / Χριστιάνα (1975)
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
μα ήρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο
σου 'χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο
μα ήρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι
κι έγινε καπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.
Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη
σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ,
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με βασιλικό γιαρέμ γιαρέμ και δυόσμο
στόλισε ο Θεός γιαρέμ γιαρέμ τον κόσμο
μα ήρθε συννεφιά γιαρέμ γιαρέμ και μπόρα
κι έπεσε κακό γιαρέμ γιαρέμ στη χώρα.
Τώρα το παιδί γιαρέμ γιαρέμ μονάχο
μοιάζει με πουλί γιαρέμ γιαρέμ σε βράχο
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Με της ομορφιάς γιαρέμ γιαρέμ τον ήλιο
σου 'χτισα κι εγώ γιαρέμ γιαρέμ βασίλειο
μα ήρθανε καιροί γιαρέμ γιαρέμ και χρόνοι
κι έγινε καπνός γιαρέμ γιαρέμ και σκόνη.
Κι έμεινε η καρδιά γιαρέμ γιαρέμ μονάχη
σαν της ερημιάς γιαρέμ γιαρέμ το στάχυ,
τέτοιο ξαφνικό Χριστέ Χριστέ Χριστέ μου
να μην ξαναδώ ποτέ ποτέ ποτέ μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου