Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, να 'μαστε πάλι εδώ Ανδρέα - ή μάλλον να 'μαστε πάλι εδώ Μπουρμπούλη. Μελαγχολία στον υπερθετικό, σιγοψιθύρισμα Μητροπάνου, την παρέα δεν την νιώθεις μόνο αλλά και την ακούς. Τραγουδάει μια μελωδία χαρμολύπης που σε γυρίζει εκεί που ξεκίνησες ώστε να μην ξέρεις αν η παρέα σκόρπισε ή αν ήταν τελικά καταδικασμένη να ξανασμίξει. Σαν να μην έφυγε ποτέ.
ηρ.οικ.
ΜΙΑ ΠΑΡΕΑ ΕΙΜΑΣΤΕ
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Γιώργος Χατζηνάσιος
Ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος
Δίσκος: Τα συναξάρια (1981)
Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία
μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Είχαμε όνειρα, όπως τα παιδιά, όπως οι ανθρώποι
τώρα ένας φεύγει γι’ Αμερική κι άλλος για Ευρώπη
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα
ένας κρύος και έρημος σταθμός μοιάζει η Ελλάδα
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Κλείσανε τα κέντρα, τα σινεμά και τα καφενεία
μια παρέα είμαστε που χωρίζει σε μια γωνία
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Είχαμε όνειρα, όπως τα παιδιά, όπως οι ανθρώποι
τώρα ένας φεύγει γι’ Αμερική κι άλλος για Ευρώπη
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Σύννεφα σκεπάσαν τον ουρανό, φεύγει η λιακάδα
ένας κρύος και έρημος σταθμός μοιάζει η Ελλάδα
αύριο σκορπίζουμε σαν πουλιά στην κοσμοπλημμύρα
σαν τους πρόσφυγες που δεν έχουνε μες στον ήλιο μοίρα
τρένα θα μας πάρουνε την αυγή και λεωφορεία
γεια σου Στέλλα, γεια σου Αγγελική και μην κλαις Μαρία
και μην κλαις Μαρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου