Γράφοντας αυτό
προσπάθησα να σκεφτώ ενστικτωδώς τον πιο αγαπημένο μου δίσκο του Μίκη Θεοδωράκη, και πήγα κατευθείαν στα "Πικροσάββατα" και στο τραγούδι αυτό:
που όταν ακούς τη φωνή του Μητροπάνου και τη δεύτερη της Χαρούλας να λένε "Χριστέ μου κάνε απόψε ένα χατίρι, οι τελευταίοι να 'ρθουν πιο μπροστά" σε πιάνουν τα ζουμιά και τα σφιξίματα και λες ν' αλλάξεις τον κόσμο,
και σ' αυτό εδώ:
με τα γυρίσματα τα παραπονεμένα και το στίχο "γύρεψε τραγούδια του Ανέστη του Δελιά" να σου εξηγεί ό,τι δεν γράφεται σε βιβλία και πουθενά - ζωή, επιθυμία, και τα λοιπά.
Σύμφωνα με όλους τους επιστημονικούς υπολογισμούς μου, η πιθανότητα τούτα τα τραγούδια να διασκευαστούν σε swing ή να τα ακούσω σε δεύτερη εκτέλεση από τη Φωτεινή Δάρρα ενώ θα βρίσκομαι εν ζωή είναι απειροελάχιστη - ευτυχώς. Είναι κι αυτό μια μικρή ανακούφιση στις μέρες που ζούμε.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου