"Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" -ή ήμουν κι εγώ εκεί...
του Σωτήρη Κακίση
Όσα θυμάμαι, είτε ως συνεργάτης είτε ως αόρατος στο κοινό σιωπηλός μάρτυρας, από την εκπομπή του Διονύση Σαββόπουλου στην ΕΡΤ-1. Σε μια τελείως διαφορετικής κοπής από σήμερα εποχή...
"Ζήτω το ελληνικό τραγούδι" -Διονύσης Σαββόπουλος, Σωτήρης Κακίσης, Αντζελίνα Καλογεροπούλου, Γιώργος Κοντογιάννης (Αρχείο Σωτήρη Κακίση)
Η αλήθεια είναι πως μάλλον εγώ έφυγα νωρίς. Στην τρίτη εκπομπή για την ακρίβεια, ακολουθώντας μάλιστα τον Γιώργο Πανουσόπουλο τον σκηνοθέτη, που έφυγε στη δεύτερη. Το γιατί έφυγα κι εγώ κι ο Γιώργος τότε, περασμένα-ξεχασμένα πια, ας πούμε μόνο για διαφορές αισθητικής αντίληψης. Ας πούμε κάτι τέτοιο…
Από την άλλη, η προετοιμασία για τις εκπομπές αυτές, το ότι ξέμεινε η μορφή μου στους τίτλους ως και μετά, καθώς κι εκείνη η τριπλή τηλεοπτική εμπειρία από την ελάχιστη που έχω φροντίσει ως σήμερα να έχω, κι αυτά όλα μένουν μέσα μου εν ηρεμία πια, κατοικούν έναν τόπο ιδιαίτερο, πλήρη κι αυτόν αναμνήσεων και συναισθημάτων…
Πώς να ξεχάσω, προπαντός, της πρώτης εκπομπής εκείνης τις ατυχίες, τις ανυπέρβλητες δυσκολίες, με τον Τζίμη Πανούση να ετοιμάζει το πρώτο, πανάκριβο για την εποχή εκείνη, βιντεοκλίπ διεθνών προδιαγραφών, τα «Κάγκελα Παντού», κι ο Σαββόπουλος, που του το είχε παραγγείλει, να το βρίσκει πολύ, πάρα πολύ τολμηρό, μια κι ο Τζιμάκος «σκότωνε τη δασκάλα κι έβγαινε να παίξει μπάλα»… Κι ο Χατζιδάκις ν’ απαγορεύει απροόπτως την εκτέλεση των τραγουδιών του, πού; Στον Σαββόπουλο, που έπινε (και πίνει πάντα, νομίζω) νερό στο όνομά του. Και, τέλος, ο Κηλαηδόνης, που ζωντανά μαζί θα κλείναμε την πρεμιέρα τού «Ζήτω το Ελληνικό Τραγούδι», να τρακάρει νύκτωρ, και να βρίσκεται στο νοσοκομείο…
Τότε κάτσαμε με τον Διονύση και γράψαμε εν αγαστή συνεργασία οι δυο μας το «Περαστικά, Λουκιανέ», που μάλιστα το αναπαράγαμε μετά σαν να γραφόταν το τραγούδι αυτό και on-air, κι ας μην υπάρχει στο cd το κατοπινό και το δικό μου τ’ όνομα για τους στίχους εκείνους. Ας είναι πάλι… Ο Κηλαηδόνης ήρθε στην επόμενη εκπομπή, ήταν καλά, κι ο «Μικρός του Ήρωας», επί Πανουσόπουλου εισέτι, ήχησε σε σκηνικό κι από πάνω βλέποντάς το ίδια φωτεινό, ίδια νοσταλγικό και ήρεμο…
(Με τον Πανουσόπουλο, θυμάμαι, προλάβαμε και στήσαμε και δύο ακόμη επί τόπου βιντεοκλίπ, που οπτικά ακόμα εγώ τα βλέπω πανέμορφα, το «Σαν Βασιλιάς» του Σπανουδάκη και της Αρβανιτάκη, με τον «Κλέφτη της Βαγδάτης» για background του, κι ένα άλλο για την Αφροδίτη Μάνου, με τον Μπάστερ Κίτον (!) να τον καταδιώκουν οι χιλιάδες νύφες από το «Seven Chanses» του πίσω της)…
Ύστερα, ακόμα ήμουν εκεί εγώ και στην τρίτη εκπομπή, με τη Βιτάλη, τον Σούκα και την Ελευθερία, αμήχανος γι’ άλλη μια φορά ως των τραγουδιών πάντα παράτονος, αλλά συγκινημένος ξανά, εννοείται, ανάμεσα και στων φωνών εκείνων την εύληπτη και λαμπρή συνύπαρξη. Κι ένα κίτρινο τριαντάφυλλο, θυμάμαι, να το δίνω στην Ελένη, κι εκείνη να το προσφέρει τρυφερά στην Ελευθερία, εν τη αιωνία μεγαλοθυμία της…
Ξαναπήγα στην έκτη πια εκπομπή, και σ’ ένα άλλο στούντιο να απαγγείλω λίγη από τη Σαπφώ μου, με την ποιητική μου πια μόνο ιδιότητα, αλλά και μετά στο πλατό δίπλα σαν θεατής, να τους χαίρομαι, την Αλέκα Κανελλίδου και τον Σπύρο Βλασσόπουλο, αυτή τη φορά αόρατος στο κοινό σιωπηλός μάρτυρας. Ωραίων, δεν μπορώ να πω, αναδρομικών αλλά κι εντός χρόνου και τόπου, ιδιαίτερων τραγουδιστικών στιγμών και τρόπων…
Αυτά για τότε. Αυτά θυμάμαι. Θυμάμαι και τον Ζάχο, τον δημοτικό τραγουδιστή από τα Γιάλτρα μου, στο «Παιδιά, της Ελλάδος Παιδιά» της Βέμπο, αλλιώς, αλλά άριστα κι από αυτόν ειπωμένο. Θυμάμαι και τον Στράτο Διονυσίου, τον πάντα σαμουράι, να λέει τον «Ταξιτζή» του με ήθος απτόητο και ήδη εν ανεπάρκεια στον κόσμο μας από τότε, γκρο-πλαν σε κατακίτρινο φόντο, πάλι του Πανουσόπουλου, ο Στράτος υποδειγματικός, αδιαπραγμάτευτος…
Θυμάμαι κι άλλα, αρκετά, πιο μυστικά, πιο απόρρητα, πιο ιδιωτικά, πιο ιδιαίτερα. Και την εποχή ολόκληρη, διαφορετικής, τελείως διαφορετικής κοπής από σήμερα, θυμάμαι. Και μαζί με των δικών μας τότε νεανικών σωμάτων διακρίνω από το μέλλον εδώ τις εξαιρετικά ονειροπόλες κι επίμονες από τότε ψυχές μας…
Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/empneusi/zitw-to-elliniko-tragoudi/ ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου