Ημέρα χαράς. Δεν λέω ότι συγκρίνεται με τη χαρά που ένιωσα όταν ψόφησε ο Πινοσέτ, αυτό το βρωμερό σίχαμα που λέρωσε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας. Ούτε όταν πέθανε ο Βιντέλα ή ο Σουχάρτο. Αλλά και η εγκατάλειψη του μάταιου τούτου κόσμου από τον Θεοφιλογιαννάκο, τον αρχιβασανιστή της Χούντας, τον διοικητή των ΕΑΤ-ΕΣΑ, μου κάνει.
ηρ.οικ.
1 σχόλιο:
Ακριβως ετσι!! Και μπραβο που ξαναγραφετε το ''αποφθεγμα του''!!Να ξαναθυμουνται οι παλιοι και να μαθαινουν οι νεοι!Ποσο αλλο πια να αντεξουμε την κατρακυλα .
Δημοσίευση σχολίου