Είδα το 28 days later, όπου στα credits σου κάνουν μεταμόσχευση το Season Song, και το άκουσα κι εγώ και θυμήθηκα το Aberystwyth. Θυμήθηκα ας πούμε το Old College και τη θαλασσίτσα, τι θαλασσίτσα δηλαδή, Ατλαντικός Ωκεανός,
και το χωριό τη μέρα
και τη νύχτα
κι όχι μόνο από την παραλία αλλά κι απ' τον Constitution Hill
και τα πουλιά στο Pier που εμφανίζονταν πάντα στις πέντε και πέντε το απόγευμα
και το τμήμα Διεθνούς Πολιτικής - να 'ναι καλά οι άνθρωποι, θα τους ευχαριστώ αιωνίως που με σπουδάσανε και με ανεχτήκανε και με υποστηρίξανε γενναιόδωρα
και το Rummers, το δυνατό το μπαρ που πήγαινα με τον φίλο μου τον Άντι,
και το Arts Centre με τις ωραίες καλλιτεχνικές του καταστάσεις
και τον σιδηροδρομικό σταθμό βεβαίως, κι ας μην έχω βγάλει άκρη αν είν' καλύτερο να φτάνεις στο Aberystwyth ή να φεύγεις απ' αυτό
Και τέλος, το τραγουδάκι μου θύμησε και τους ανθρώπους, περαστικούς και μόνιμους και αιωνίως πολιτογραφημένους Αμπεριστγουιθιανούς, μα δεν βρήκα φωτογραφία να χωρέσει τη σοφία τους και τη μοναξιά τους, παρά μονάχα άλλο ένα τραγούδι...
ηρ.οικ.
2 σχόλια:
Αμαν!! Τι ομορφιες ειναι αυτες;; Γιατι να μην ειναι και σε μας,τοσο ομορφες και φροντισμενες οι επαρχιακες μας,πολεις....αφου εχουμε να επωφεληθουμε απο την φροντιδα τους!! Σε εμας επιστρεφει το προσεγμενο περιβαλλον!! Προς στιγμη κατι μου εκανε για Σκωτια.....εψαξα ομως και διαβασα για το μερος αυτο!Ναι..τι να κρυψω....ζηλευω καθε φορα που θα βρεθω σε τετοια μερη!! Ποια επαρχια μας,και ποιες μεγαλουπολεις μας....ο βιος, αβιωτος μας εγινε!!Ζηλευω !!!!
Α, όλα κι όλα. Τιμή και δόξα στην ελληνική επαρχία! Και στο τιμημένο πανωσήκωμα.
Δημοσίευση σχολίου