15 χρόνια Βραχνός Προφήτης
του Μιχάλη Τσαντίλα
Με αφορμή τη συμπλήρωση 15 χρόνων από την κυκλοφορία του, αλλά και την έκδοση μιας νέας, remastered βερσιόν του, κάνουμε ένα οδοιπορικό στη γέννηση του Βραχνού Προφήτη. Αξιοποιώντας μαρτυρίες συμμετεχόντων μουσικών και ρίχνοντας μια νέα ματιά στη σημασία του, μέσα από τις γνώμες ανθρώπων της δισκοκριτικής...
Στο μεταίχμιο δύο αιώνων και δύο κόσμων
Στα τέλη του 20ού αιώνα, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου βρισκόταν σε σταυροδρόμι. Πίσω του είχε έναν δίσκο (Λάφυρα, 1998) στον οποίον είχε επιχειρήσει μια ηχητική ανανέωση, συνεργαζόμενος με το συγκρότημα Ashkhabad από το Τουρκμενιστάν. Η σύμπραξη ήταν επιτυχημένη, αλλά το γενικό κλίμα των προηγούμενων δίσκων του δεν ανατρεπόταν. Κάπου εκεί ήταν όμως που του χτύπησε την πόρτα μια ομάδα αρκετά διαφορετικών τραγουδιών.
«Απ' ό,τι θυμάμαι, ήταν κομμάτια που είχαν ξεπηδήσει, πάνω-κάτω, την ίδια εποχή, από το 1998 μέχρι το 2000», μου λέει ο Παπακωνσταντίνου, από το σπίτι του στο Μεταξοχώρι Αγιάς. «Για τα Λάφυρα είχα επιλέξει κομμάτια από διάφορες περιόδους, τα οποία πίστευα ότι ήταν πιο κοντά στην αισθητική των Ashkhabad, αλλά και πιο κατάλληλα για τη φωνή και το ταμπεραμέντο της Μελίνας (Κανά). Στον Βραχνό Προφήτη ήταν πιο συμπαγές και πιο προσωπικό το υλικό».
Η συνέχεια:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου