Τετάρτη 27 Απριλίου 2016

Συνέντευξη με την Έρση Οικονόμου





New Entry: Έρση Οικονόμου

Μια τραγουδίστρια της επόμενης μέρας στην πρώτη της συνέντευξη  


του Αργύρη Παπαστάθη


Το χειμώνα που μας πέρασε βρεθήκαμε με τον Ηρακλή στα Εξάρχεια, στο καφέ «Οι Πέντε Δρόμοι». Κάπου στο βάθος, ανάμεσα στον καπνό των θαμώνων τραγουδούσε μία πολύ νεαρή κοπέλα, συνοδεία πιάνου και κιθάρας. Πλησιάσαμε, πιάσαμε «στασίδι» και την ακούσαμε επί δύο ώρες να ερμηνεύει τραγούδια στα αγγλικά περνώντας από την τζαζ ως τον Έλβις Πρίσλεϊ και από την Μπίλι Χόλιντεϊ ως τον αξέχαστο Τζόνι Κας. Βγαίνοντας, κοιταχτήκαμε με τον παλιό μου συμμαθητή και ήταν σαν να σκεφτήκαμε το ίδιο: αυτή η κοπέλα θα μας απασχολήσει, ξανά. Το όνομα του κοριτσιού με την ξεχωριστή φωνή είναι Έρση Οικονόμου και αυτή είναι η πρώτη της συνέντευξη.


- Πότε και πώς ξεκίνησες τα πρώτα σου βήματα στη μουσική;

Από πολύ μικρή ηλικία κατάλαβα ότι αγαπάω τη μουσική. Ενθουσιαζόμουν με τα συναισθήματα που μου προκαλούσε. Στο σπίτι πάντα είχε πρωτεύοντα ρόλο, ιδιαίτερα τις Κυριακές με θυμάμαι να ξυπνάω με μουσική που βάζαμε για να ομορφύνει το πρωινό. Ηχούσε μουσική του Σαββόπουλου, του Χατζιδάκι αλλά και κλασσικά κομμάτια ή jazz. Στις πρώτες τάξεις του δημοτικού άρχισα μαθήματα πιάνου, μεγαλώνοντας συνέχισα με κιθάρα και έπειτα αρμονία και φωνητική, προσπαθώντας να γράφω και δικά μου κομμάτια. Πάντα μου άρεσε να τραγουδάω, πιο έντονα όμως εκδήλωσα αυτή την αγάπη στην εφηβεία με τη βοήθεια φίλων καθώς ήμουν πολύ ντροπαλό παιδί. Η μουσική ως τρόπος έκφρασης είναι κάτι που σύντομα συνειδητοποίησα ότι μου δημιουργεί μια αίσθηση πληρότητας και ελευθερίας.

Πότε και πώς αποφάσισες να βρεθείς επί σκηνής μπροστά σε κόσμο;
Πρώτη φορά ανέβηκα στη σκηνή σε εκδηλώσεις του σχολείου, αργότερα σε συναυλίες με το ωδείο. Φέτος το χειμώνα έζησα την εμπειρία του μαγαζιού στους "Πέντε Δρόμους".

- Μίλησέ μας για το σχήμα με το οποίο εμφανίζεσαι στο live, αν δεν κάνω λάθος το όνομα είναι Ladies and the Tramp.

Εδώ και κάποιους μήνες συνεργάζομαι με δύο ταλαντούχους μουσικούς, την Αιμιλία Τσιράκη στο πιάνο και τον Νικήτα Συντυχάκη στην κιθάρα. Είμαστε ένα σχήμα πιάνο-κιθάρα-φωνή και κάνουμε ακουστικά live με διασκευές γνωστών κομματιών.  Χαίρομαι που βρίσκομαι μαζί με αφοσιωμένους μουσικούς και που μπορούμε να ανταλλάσουμε ιδέες και να δημιουργούμε διασκευές οι οποίες μας εκφράζουν.

- Σε ακούσαμε να τραγουδάς από τζαζ μέχρι Έλβις και Τζόνι Κας. Ποιο είδος τραγουδιού αγαπάς περισσότερο;
Δεν μπορώ να πω ότι αγαπώ κάποιο είδος μουσικής παραπάνω από κάποιο άλλο. Λατρεύω τη jazz, είναι ένα οικείο και ελκυστικό άκουσμα, το ίδιο όμως συμβαίνει με ήχους blues, swing αλλά και με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Οι επιρροές είναι πολλές και διαφορετικές. Το κάθε μουσικό είδος διαθέτει το δικό του αίσθημα.

Κι αν σου έλεγαν ότι ξεκινάς σήμερα να φτιάξεις έναν δίσκο, τι θα ήθελες να περιλαμβάνει;
Ο δικός μου ήχος δεν έχει καθοριστεί ακόμη. Γράφω τραγούδια με την κιθάρα μου αλλά το καθένα έχει το δικό του ύφος. 




Ladies and the Tramp
Αιμιλία Τσιράκη, Νικήτας Συντυχάκης, Έρση Οικονόμου



- Στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος της δισκογραφίας αφορά πλέον αγγλικό στίχο. Πώς σου φαίνεται αυτή η τάση; Ξεχωρίζεις κάποιους;
Τα αγγλικά είναι διεθνής γλώσσα και δίαυλος επικοινωνίας. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια διευρύνονται τα ακούσματα του κοινού και η ενασχόληση των νέων καλλιτεχνών με τον αγγλικό στίχο. Σκεφτείτε πως κάθε χώρα έχει και αγγλόφωνη σκηνή. Ξεχωρίζω ανάμεσα σε άλλους την Katerine Duska, την Irene Skylakaki και τους Tango with Lions.

- Πολλοί νέοι συνάδελφοί σου ζουν με το όνειρο μιας καριέρας στο εξωτερικό. Θα ήθελες κι εσύ να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου έξω;
Όπου κι αν κάνεις τέχνη θα υπάρξουν θυσίες όπως και ανταμοιβές. Προφανώς κάθε ευκαιρία είναι ευπρόσδεκτη, αλλά προσπαθώ να παραμένω αισιόδοξη και θα ήθελα να το κυνηγήσω εδώ. Θα ήταν αποθαρρυντικό να σκέφτομαι πως στην Ελλάδα της κρίσης η τέχνη κινδυνεύει να αφανιστεί λόγω οικονομικής κατάρρευσης. Η τέχνη πάντα θα βρίσκει τρόπους να ανθίζει. Η εποχή και οι συνθήκες μπορούν να μου δώσουν έμπνευση και ταυτόχρονα ελπίδα.  

- Ελληνικό στίχο θα ήθελες να ερμηνεύσεις;
Δεν βάζω όρια ούτε φραγμούς στη μουσική. Εκφράζομαι καλύτερα μέσω του αγγλικού στίχου, νιώθω ότι μπορώ να απευθυνθώ σε ένα πιο ευρύ κοινό. Ωστόσο, αν ένα τραγούδι που έχει ελληνικό στίχο με εμπνέει και με εκφράζει, δεν θα διστάσω να το ερμηνεύσω.    

- Ποια είναι η άποψή σου για τις μουσικές εκπομπές reality και ταλέντων που έχουν πλημμυρίσει την τηλεόραση τα τελευταία χρόνια;
Οι μουσικές εκπομπές και τα reality ταλέντων σίγουρα δίνουν μια μεγάλη ευκαιρία στους νέους καλλιτέχνες να αναδειχτούν με ένα διαφορετικό τρόπο. Προσωπικά δεν θα μπορούσα να συμμετέχω σε κάτι τέτοιο καθώς προτιμώ να κάνω τα πρώτα μου βήματα στο χώρο με τους δικούς μου ρυθμούς και ιδανικά με ένα δικό μου υλικό. Ο συγκεκριμένος τρόπος προώθησης θα περιόριζε την έκφραση μου ως προς τη μουσική.

- Διδάσκεται η ερμηνεία; Κι αν ναι, πώς φροντίζεις να τη διδάσκεσαι εσύ;
Η ερμηνεία δεν είμαι σίγουρη εάν διδάσκεται ή προκύπτει φυσικά. Το κάθε τραγούδι χάρη στους στίχους και τη μελωδία του, σου μεταφέρει το δικό του συναίσθημα το οποίο οδηγεί στην ερμηνεία. Αυτό, άλλωστε, είναι κάτι που μου έμαθε η δασκάλα μου στη φωνητική, η Ελένη Μελισσίδη, η σπουδαία μουσικός, καθηγήτρια και ερμηνεύτρια κυρίως του λυρικού ρεπερτορίου. Χάρη σ’ εκείνη, συνειδητοποίησα ότι η ερμηνεία προκύπτει από τον τρόπο που βιώνω τη γνωριμία μου με το κάθε κομμάτι, από τα συναισθήματα που μου προκαλεί, από την ένταση που μου μεταδίδει η μουσική του. Λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο έχω μάθει να «επικοινωνώ» με το μουσικό υλικό τελικά ίσως και να «διδάχτηκα» την ερμηνεία και με τον βιωματικό τρόπο.

Ένα μικρό στούντιο δείγμα από …Ladies and the Tramp:





Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Δευτέρα 11 Απριλίου 2016

Όταν ο Πάσχος Μανδραβέλης συνάντησε τη ροκ (και τα 'κανε μαντάρα)

Και όπως συμβαίνει συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις, η σε βάθος ασχετοσύνη πηγαίνει χέρι-χέρι με τον παθολογικό αντικομμουνισμό:

Και επειδή του άρεσε το (ανιστόρητο) επιχείρημα με την δήθεν απαγόρευση της ροκ στην Κούβα, είπε να το γενικεύσει, να το κοτσάρει πάνω σε όλη την αριστερά, έτσι να ακούγεται καλύτερα... Βρήκε μία πηγή, έκοψε και έραψε τσιτάτα με Ζντανοφική μαεστρία, και να σου το σανό για να χαίρεται το ...φιλελεύθερο ακροατήριο.






Φαίνεται ότι ο Ουαλός φίλος μου ο Χάουελ που έφυγε από το Gatwick για να ακούσει Manic Street Preachers στην Αβάνα το 2001 δεν διάβαζε αρκετά Μανδραβέλη (φέρω κι εγώ μια ευθύνη, ως ελληνόφωνος, έπρεπε να του έχω πει να μιλήσει πρώτα με τον γκουρού). Και όχι μόνο πήγε ο αθεόφοβος στην Αβάνα για να ακούσει ροκ, αλλά και γύρισε κιόλας - ενθουσιασμένος παρακαλώ! Τι στο διάολο, μπας και του ετοίμασαν ψεύτικη συναυλία με Κουβανούς του κόμματος που τους είχαν ντύσει Manic Street Preachers; Παιδιά, δείτε το βίντεο και πείτε μου, γιατί το να είδε ο Χάουελ ροκ συγκρότημα στην Αβάνα μου φαίνεται αδιανόητο - διαβάζω όλο τον Μανδραβέλη μου και ξέρω.

Κι ούτε κι αυτή η φωτογραφία πρέπει να είναι αληθινή - για φωτομοντάζ την κόβω. Ο Κάστρο κάνει τα αποκαλυπτήρια σε άγαλμα του Τζον Λένον στην Αβάνα to 2000; Αποκλείεται! Αίσχος! Προπαγάνδα του ΚΚΕ!





Υπόσχομαι να επανέλθω στο θέμα την ερχόμενη εβδομάδα - ευκαιρία να σκύψουμε λίγο και πάνω από τον μαγικό κόσμο της κουβανέζικης μουσικής αλλά και της σύνδεσης ροκ και αριστεράς.

Μέχρι τότε, υποχρεωτική ανάγνωση - αντίδοτο στον υπαρκτό Μανδραβελισμό το άρθρο του Φώντα Τρούσα στη Lifo:
ηρ.οικ.

ΥΓ: Πριν αρχίσει η συναυλία στην Αβάνα οι Manic Street Preachers συνομίλησαν με τον Κάστρο και τον προειδοποίησαν ότι ο ήχος θα ήταν πολύ δυνατός. Ο Κάστρο απάντησε: "Αποκλείεται να είναι δυνατότερος απ' τον ήχο του πολέμου". Αυτή η ατάκα έγινε ο τίτλος του DVD ('Louder Than War') που κυκλοφόρησε το συγκρότημα με το βίντεο από εκείνη τη συναυλία.

ΥΓ (2): Δεν είναι το ανιστόρητο ή το άσχετο του πράγματος που εξοργίζει. Είναι που οι θύτες (αυτοί που βλογάγανε και βλογάνε τα γένια εκείνων που έστησαν το εμπάργκο ενάντια στην Κούβα και στέρησαν έτσι έναν ολόκληρο λαό από τα οικονομικά αλλά και πολιτιστικά αγαθά άλλων χωρών) κάνουν μάθημα ελευθερίας και δημοκρατίας στα θύματα. Είναι η χυδαιότητα που εξοργίζει.

Σάββατο 9 Απριλίου 2016

Τετάρτη 6 Απριλίου 2016

Για το "Μ' ένα νεύμα του φιλιού" του Απόλλωνα Κουσκουμβεκάκη





Απόλλων Κουσκουμβεκάκης - Μαρία Σπυράτου / Αναστασία Μητσοπούλου
(ερμηνεία: Νάντια Καραγιάννη, Κατερίνα Τσαντήλα, Μπάμπης Τσέρτος)
Μ’ ένα νεύμα του φιλιού
Melon Music, 2016


Το ερώτημα του κατά πόσο επιτρέπεται η τέχνη να ασχολείται με το ερωτικό συναίσθημα όταν γύρω μας κυριαρχεί ο ανθρώπινος πόνος και η βαρβαρότητα είναι επίκαιρο. Κι όταν λέμε «επιτρέπεται», δεν εννοείται φυσικά αν το επιτρέπει ο νόμος - αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Εννοείται αν το επιτρέπει η εποχή, αν γίνεται παραδείγματος χάριν να μιλήσεις για έρωτα για γιορτή και για άγγιγμα - ενδεικτικά στιχουργικά μοτίβα του συγκεκριμένου δίσκου - όταν μόνο στη χώρα μας πάνω από πενήντα χιλιάδες πρόσφυγες στοιβάζονται σε σκηνές με τα σύνορα κλειστά και με τις χώρες τους κατεστραμμένες.

Η απάντηση είναι θετική, και την δίνει το μωράκι που γεννήθηκε πριν από καμιά δεκαριά μέρες μέσα στις λάσπες της Ειδομένης. Ο έρωτας δεν γνωρίζει συμφωνίες κορυφής των μεγάλων και των ισχυρών, δεν καταλαβαίνει από πόλεμο, δεν σκαμπάζει από προσφυγιά και κλειστά σύνορα. Υπ’ αυτή την έννοια, ο δίσκος «Μ’ ένα νεύμα του φιλιού» είναι απολύτως νόμιμος.

Και εκτός από νόμιμος είναι και χρήσιμος. Διότι μας μαθαίνει να νοιώθουμε, να αισθανόμαστε, μ’ έναν τρόπο διαλεκτικό. Ούτε απόλυτη ξενοιασιά και ελαφρότητα, ούτε όμως και αδιαπραγμάτευτη κατάθλιψη. (Αν παρατηρήσετε, αυτό το δίπολο αναδεικνύεται σε αγαπημένο χαρακτηριστικό του σύγχρονου έντεχνου τραγουδιού: να παράγει μονοδιάστατα συναισθήματα και να τους δίνει ακραία διάσταση: ή ρετρό ξενοιασιά, ή απόλυτη μουνταμάρα). Το αίσθημα που αποπνέει ο δίσκος - και ορίζεται πρωτίστως από το πρώτο και το τελευταίο τραγούδι, το «Ήσουνα παντού» και τη «Μαριονέτα» - είναι ένα αίσθημα πληθυντικό: είναι η γλυκιά μελαγχολία.

Το αίσθημα αυτό επιτείνεται από το μουσικό σκηνικό που στήνει ο Κουσκουμβεκάκης - σκηνικό που δεν έχει την εμφανή ενότητα που είχε ο προηγούμενος δίσκος του συνθέτη, ο εκπληκτικός «Νοέμβρης των ματιών της», αλλά έχει ταυτότητα. Η ταυτότητα αυτή συνίσταται σε δύο κυρίως στοιχεία: το πρώτο είναι η ενορχηστρωτική μαεστρία του Κουσκουμβεκάκη την οποία και υπηρετεί άρτια η Athens Chamber Orchestra. Το δεύτερο και κυριότερο είναι η πηγαία του μελωδικότητα, η οποία μας προσφέρεται μέσα από ένα παζλ, μια ποικιλία τρόπων, ύφους, και ατμόσφαιρας. Με τα λόγια του συνθέτη: «Στο προσωπικό μου μουσικό σύμπαν δεν υπάρχουν σύνορα και ετικέτες. Όλα όσα πολύ αγάπησα είναι εδώ».

Κι όταν λέει όλα, εννοεί όλα.

Ας πούμε, το τραγούδι «Σύντομα κι απλά» μας παραπέμπει στην ελληνική ποπ των αρχών των nineties. Τα τρία ορχηστρικά μας υπενθυμίζουν την κλασικότροπη ιδιοσυγκρασία του συνθέτη. Το «Ο Αύγουστος συννέφιασε» γυρνάει σε ένα πολύ δυνατό ζεϊμπέκικο, όπως και το «Μ’ ένα μπουκάλι τζιν». Το «Φύγε μακριά» ξεκινάει ως ακίνδυνη μπαλάντα για να καταλήξει σε ένα γερό ροκάρισμα με το σόλο της ηλεκτρικής κιθάρας. Η εισαγωγή της «Μαριονέτας» μας παραπέμπει στο μπαρόκ, ενώ το έντονα ραδιοφωνικό «Ήσουνα παντού» μας στέλνει γραμμή, μέσω του μάμπο, στο ελληνικό καλοκαίρι.

Ως προς τις ερμηνείες, έχουμε τη σταθερή αξία του Μπάμπη Τσέρτου σε ένα τραγούδι, κι από εκεί και πέρα ένα μεγάλο στοίχημα και μια τεράστια έκπληξη. Το στοίχημα ονομάζεται Νάντια Καραγιάννη και κερδήθηκε εξ’ ολοκλήρου. Είναι ένα στοίχημα εκφραστικού βάθους, πειστικότητας, λαϊκής στιβαρότητας και ωριμότητας.

Όσο για την έκπληξη, μ’ αυτόν τον δίσκο το ελληνικό τραγούδι καλωσορίζει μια πολύ μεγάλη φωνή, με άρτια τεχνική κατάρτιση και αξιοζήλευτη άνεση: την Κατερίνα Τσαντήλα. Ακούγοντας απλώς και μόνο τις δεύτερες φωνές που κάνει στον εαυτό της στο «Σύντομα κι απλά» και στο «Φύγε μακριά», καταλαβαίνει κανείς την πραγματικά εντυπωσιακή έκταση της φωνής της. Όσο για τη χροιά της, την οποία ο δημοσιογράφος Γιάννης Κοντός παρομοίασε πολύ επιτυχημένα με τη χροιά της Μαρίας Βουμβάκη, έχει κάτι το παραμυθένιο, το αέρινο. Ακούγοντάς την Τσαντήλα, δεν ακούς απλώς το τραγούδι, αλλά ταξιδεύεις μέσα στο σύμπαν του τραγουδιού, γίνεσαι μέρος του.

Συνολικά, ο δίσκος «Μ’ ένα νεύμα του φιλιού» επιβεβαιώνει τη βαθιά αίσθηση μελωδικότητας που αποκομίσαμε κι από τον προηγούμενο δίσκο του συνθέτη, το «Ο Νοέμβρης των ματιών της». Είναι μια μελωδικότητα που χαρακτηρίζει και τις δύο ψυχές του Κουσκουμβεκάκη: και τη λαϊκή, αλλά και την πιο λυρική του. Γι’ αυτόν τον λόγο, και επειδή η «Μαριονέτα» μοιάζει σαν ένα απ’ τα καλύτερα τραγούδια του 2016, και επειδή η Κατερίνα Τσαντήλα που κάνει ντεμπούτο εδώ θα μας απασχολήσει σίγουρα και στο μέλλον, το «μ’ ένα νεύμα του φιλιού» είναι μια αξιοσημείωτη προσθήκη στο σημερινό δισκογραφικό μας τοπίο.

Ηρακλής Οικονόμου

Τρίτη 5 Απριλίου 2016

Αριστουργηματική "Νύχτα στην Εθνική"



"Νύχτα στην Εθνική" της Λείας Βιτάλη στο θέατρο "Μεταξουργείο", τρομερή χαρτογράφηση της εξουσίας και της εκμετάλλευσης, πολύ νόημα, απόψε Τρίτη είναι η τελευταία παράσταση.

Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Η "Ασκητική" στο Θέατρο Τζένη Καρέζη


ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ


«ΑΣΚΗΤΙΚΗ»
Ν.Καζαντζάκη

Φιλοσοφικό έργο σε θεατρική μορφή

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ 
Παρασκευή- Σάββατο –Κυριακή έως 10 Απριλίου 2016

«Ξέρω τώρα• δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα ελευτερία!» 
Ν.Καζαντζάκης.

Τελευταίες παραστάσεις για την θεατρική παράσταση « ΑΣΚΗΤΙΚΗ» που άνοιξε την πορεία της την θεατρική περίοδο 2015 στο θέατρο Τζένη Καρέζη και κλείνει μετά από δύο παρατάσεις παραστάσεων κερδίζοντας το κοινό αλλά και τους κριτικούς.

Η επιτυχημένη θεατρική παράσταση, σε σκηνοθεσία Πάνου Αγγελόπουλου και μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου, θα ολοκληρώσει τον κύκλο της στο θέατρο Τζένη Καρέζη, στις 10 Απριλίου.

Σημείωμα Σκηνοθέτη.
Η δραματοποίηση φιλοσοφικών έργων, θέτουν μόνο μεγάλα ερωτήματα και δίνουν ερεθίσματα στους θεατές, να διεισδύσουν πιο βαθειά και πιο αληθινά στο κείμενο. Μέσα από αυτό το φιλοσοφικό έργο, εκείνο που αναζητάς ,είναι το φως και μέσα από την αναζήτηση αυτή βρίσκεις με ελεύθερη βούληση, το βασικό σου στόχο, την απόλυτη ελευθερία. 

Πάνος Αγγελόπουλος -σκηνοθέτης

Έγραψαν για την ΑΣΚΗΤΙΚΗ: 

“Σαν μύστες, έξι ηθοποιοί ξετυλίγουν το νήμα της σκέψης του Νίκου Καζαντζάκη έτσι όπως έχει αποτυπωθεί σ’ αυτό το σπουδαίο κείμενο που περιέχει την κοσμοθεωρία του και εκφράζει τον αέναο αγώνα του ανθρώπου να μετουσιωθεί η Ύλη σε Πνεύμα προκειμένου να αγγίξει την απόλυτη αίσθηση της ελευθερίας.”
Μαρία Κρύου, Αθηνόραμα

“Ο σκηνοθέτης έχει κατανοήσει πλήρως το πνεύμα του συγγραφέα και δίνει την ουσία του αποσταγμένη, χωρίς θεατρινίστικες προσμείξεις και χωρίς διδακτισμό. Ως κειμενική, «απλή αφήγηση». Το κείμενο «κατεβαίνει» άμεσα στο κοινό, με τη μεσολάβηση του Νικήτα Τσακίρογλου που θυσιάζει πρόθυμα τα υποκριτικά του προσόντα για να γίνει ένα «ηχείο» που θα μεταδώσει τις μεγαλιθικές λέξεις - έννοιες ενός μη καθημερινού, επικού λόγου.”
Λέανδρος Πολενάκης, Αυγή.

“Η εξαιρετική παραδοσιακής μορφής σκηνοθεσία του Πάνου Αγγελόπουλου της έδωσε μια συμπαγή παράσταση που βρήκε απήχηση και ανταπόκριση στο κοινό. Του έδωσε ερεθίσματα για να εμβαθύνει στην φιλοσοφική πραγματεία της Ασκητικής και να στρέψει τη συνείδησή του στο φως της αλήθειας.”
Χαρά Κιούση, Νewsbeast.gr.

“Η «Ασκητική» είναι ένα έργο που δύσκολα το φαντάζεσαι στη σκηνή. Είναι τόσο εσωτερικό που τις φλούδες της ψυχής σου που πετιούνται κάτω, θέλεις να σκύψεις να τις φας. Ακούς τις σκέψεις σου γραμμένες να παίζονται, ανασαίνεις ταυτόχρονα με τον ηθοποιό, ταξιδεύεις πέρα από το σημείο.”
Λίνα Παπαδάκη Protagon.gr.


ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ 

Α Σ Κ Η ΤΙ Κ Η
του Ν. Καζαντζάκη.

Πρωταγωνιστούν:
Νικήτας Τσακίρογλου
Θάλεια Αργυρίου

Συμμετέχουν
Σοφία Κομηνέα, Δημήτρης Γρηγοριάδης,
Nίτσα Μαμουζέλου, Άγγελος Θεοφίλου .
Oμάδα χορού από το «θέατρο της Ημέρας»
Και ο Μιχαήλ Γιαννικάκης.

Θεατρική προσαρμογή – Σκηνοθεσία: Πάνος Αγγελόπουλος 
Μουσική: Δημήτρης Παπαδημητρίου 
Σκηνικά – Κοστούμια: Mάιρα Βαζαίου 
Σύμβουλος κίνησης: Έρση Πήττα 
Διεύθυνση Παραγωγής: Γιώργος Κολιοβέτας
Διεύθυνση Δημ. Σχέσεων: Μαρία Καλίτση
Video: Νίκος Μυλωνάς 
Με την υποστήριξη των εκδόσεων ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


INFO 
Θέατρο Τζένη Καρέζη –Ακαδημίας 3 , Αθήνα Τ: 210 3636144
Παρασκευή & Σάββατο : 9:15 
Κυριακή: 8:15
Διάρκεια: 1 ώρα και 40 λεπτά

ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ: 18 ευρώ 
ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ: 12 ευρώ

ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ: 12 ΕΥΡΩ.
-Στο ταμείο του Θεάτρου ΤΖΕΝΗ ΚΑΡΕΖΗ Τ: 210 3636144 || 210 3625520
στο Viva.gr ||τηλέφωνο κρατήσεων 11876||, στο κατάστημα Viva ||The Mall Athens|| και στο VivaWallet Mobile App, στα καταστήματα Public και στο tickets.puplic.gr, στα καταστήματα Seven Spots, στα Reload Stores, στα καταστήματα Media Markt και στο tickets.mediamarkt.gr