Στο ελληνικό τραγούδι δεν υπάρχει ψίθυρος σαν τον δικό της. Όχι επειδή - προφανώς - ο ψίθυρος του ενός είναι διαφορετικός από του άλλου. Αυτή την κοινοτοπία την ξέρουμε ήδη.
Αλλά επειδή αυτός ο ψίθυρος, αυτή ακριβώς η χροιά, σ' αυτή την ένταση είναι ο τρόπος με τον οποίον θα ήθελες να μιλήσεις στο αντικείμενο του πόθου σου, και ο τρόπος με τον οποίον θα ήθελες αυτό να μιλήσει σε σένα.
Αν δηλαδή η ερωτική επιθυμία ήταν να συναντήσει το αντίστοιχό της στο τραγούδι μας, αν έψαχνε την υπέρτατη, την καθολική της έκφραση εκεί, τότε σίγουρα θα είχε τη φωνή της Ισιδώρας Σιδέρη.
Ηρακλής Οικονόμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου