Η φίλη μου Ειρήνη Φιλιππίδου μού είπε ότι πέθανε ο Δημήτρης Βάρος και με ρώτησε σε αυστηρό τόνο γιατί δεν έγραψα ούτε μια κουβέντα γι' αυτόν. Και πράγματι, η παράλειψη είναι μεγάλη. Εκτός από διακεκριμένος δημοσιογράφος - πολλά χρόνια στο "Έθνος" και το "Έθνος της Κυριακής" - ο Βάρος υπήρξε ποιητής και στιχουργός, και έγραψε ένα από τα συγκλονιστικότερα ελληνικά τραγούδια: "Ηλεκτρικός Θησεάς", Γιάννης Μαρκόπουλος, Παύλος Σιδηρόπουλος, Μαρία Φωτίου, Τολμηρή Επικοινωνία, και τα λοιπά.
Ώρες ατελείωτες έφυγαν λιώνοντας το συγκεκριμένο τραγούδι, και δεν ήταν μόνο λόγω του Σιδηρόπουλου. Όλο το πακέτο ήταν πολύ προχωρημένο: Η μουσική εμφατικά ροκ, η ενορχήστρωση 100% πρωτοπορία με το σαντούρι του Τάσου Διακογιώργη στην ...πρίζα, και ο στίχος να περνάει από ακτίνες Χ όλη τη νεοελληνική πραγματικότητα, όλη τη σαβούρα της πασοκικής αντεπανάστασης του '80 που φάγαμε σαν σπλάτερ απ' το δημοτικό εμείς οι κακόμοιροι του '78, και όλο τον θρίαμβο του αριστερο-λεβέντικου μικροαστέξ που βιώνουμε ακόμη και σήμερα.
Και είναι κι αυτό το βασανιστικό δίλημμα του τέλους, το εντελώς βαθύ και επίκαιρο, κι αν με ρωτούσε κάποιος πάνω απ' τον τάφο μου για το σοφότερο πράγμα που άκουσα ποτέ στο ελληνικό τραγούδι θα έλεγα τούτο μόνο: "Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου / ή βγες ξανά στους δρόμους της φωτιάς".
ηρ.οικ.
Με κάτασπρο πανί ένα καράβι απ' το πενήντα έχει να φανεί
και συ βιδώθηκες μες στο λιμάνι με ανθοδέσμη που 'χει μαραθεί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Σε δίκασαν να σπαταλάς τα χρόνια σε μια ζωή χωρίς προοπτική.
Χάνεσαι σαν το γλάρο στην Ομόνοια και όταν ψάχνεις λύση στην φυγή
Πληρώνεις όσο-όσο τα διόδια και κομματιάζεσαι στην εθνική.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ποιος είναι ισοβίτης στο σκοτάδι ποιος αλαφιάζει δίχως πληρωμή;
Ποιος σκύβει στους αφέντες το κεφάλι και ποιος τα βράδια κλαίει σαν παιδί;
Ποιος ονειρεύεται πως κάποιοι άλλοι βγαίνουν και κάνουν πρώτοι την αρχή;
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μουγκαθεί.
Ναυάγια ονείρων αρμενίζουν και τα κεφάλια γέμισαν σκουριά.
Στα σούπερ μάρκετ τέλειωσε η ελπίδα και συ κοκάλωσες στη σκαλωσιά.
Πού πήγαν οι τρακόσοι του Λεωνίδα και τι θα πούμε τώρα στα παιδιά;
Ηλεκτρικός Θησέας... και τα λοιπά.
Φοβάσαι ότι θα 'ρθει καταιγίδα και θα μας πνίξει όξινη βροχή,
βάλε σε γυάλα μέσα την πατρίδα και κρύψε την καλά μέσα στη γη.
Μήπως την ψάχνουν σαν την Ατλαντίδα αφού η Πανδώρα ανοίγει το κουτί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει μπερδευτεί.
Ψηφοθηρία, λόγοι κι εμβατήρια ποτέ δεν έφεραν την αλλαγή
για αυτό και χάθηκες στα σφαιριστήρια και μες στα γήπεδα την Κυριακή.
Τώρα καθώς κοιτάς τα διυλιστήρια ρωτάς ποιοι σ' έχουν βάλει στο κλουβί.
Ηλεκτρικός Θησέας σε πηγάδι κι η Αριάδνη έχει τρελαθεί.
Να κλείσεις θες πληγή θανατηφόρα και μεσ' τα "Νέα" ψάχνεις για δουλειά.
Τα δάκρυα σου γίνονται μαστίγια και τον λαιμό σου σφίγγουν σα θηλιά.
Όσα τους κέρδισες με τα μαρτύρια τα παζαρεύουν πάλι στα χαρτιά.
Τρέχεις να ψάξεις μες στα καταφύγια και βρίσκεις μιαν αιχμάλωτη γενιά.
Μια πλαστική ανέμισες σημαία, πίστεψες σ' έναν άγνωστο θεό
κρέμασες το μυαλό σε μια κεραία ειδήσεις σίριαλ και τσίχλα ροκ.
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν τα λάθη κλέβουν τον καιρό;
Και πώς θα ξημερώσει άλλη μέρα όταν το ψέμα σέρνει τον χορό;
Ζωγράφισε έναν ήλιο στο ταβάνι, μίλησε με τ' αγέρι της νυχτιάς
και χόρεψε μαζί με τη σκιά σου στους ήχους μιας αδύναμης καρδιάς.
Πάρε τηλέφωνο την μοναξιά σου ή βγες ξανά στον δρόμο της φωτιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου