Σωτήρης Κακίσης: Τρία ποιήματα από τη συλλογή "Μάχη με τον χρόνο"

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ

Τρία ποιήματα από τη μεθεπόμενη ποιητική συλλογή "Μάχη με τον Χρόνο"

1.

η λέξη η πιο άγνωστη, τελικά, μια από αυτές που μαθαίνουμε πρώτες, η πιο ακατανόητη, η πιο αμέτρητη με οποιοδήποτε ανθρώπινο μέτρο. τί να σημαίνει πριν δηλαδή και τί μετά, τί τώρα, τί άλλη στιγμή, άλλη μέρα; του Ήλιου και του Φεγγαριού φταίνε τα πρόσωπα, το πολύ του ενός εδώ στην Ελλάδα, το μαγευτικά λίγο του άλλου όταν θέλει επίσης εδώ, στο πιο δύσκολο ν’ αποχαιρετήσει μέρος του κόσμου. το μόνο που μαθαίνει για τον Χρόνο εδώ κανείς με κάποιο, τελικά, νόημα.

2. 

δεν προλαβαίνω να τα θυμηθώ όλα. ούτε πολλών άλλων πόλεων τις βροχές που με δρόσισαν, ούτε καν της Αθήνας που ζω τόσα και τόσα. θυμάμαι και της Θεσσαλονίκης απογεύματα με ήλιο και κερασάκι γλυκό μπροστά στη θάλασσα, αλλά του Όλυμπος—Νάουσά τους μόνο ένα γερασμένο γκαρσόνι τώρα θυμάμαι, και μια τρύπα σε καθαρό κατά τ’ άλλα, σιδερωμένο τραπεζομάντιλο. θυμάμαι και περπατήματα υπέροχα κοριτσιών στο δρόμο, έτσι θυμάμαι, αλλά και δρόμους που τα ονόματά τους πια μου διαφεύγουνε.

3.

ο Χρόνος σαν ενός τηλεφωνήματος μια πολύ γνωστή φωνή, που στ’ όνειρο μέσα τελείως άγνωστη γίνεται, κι η γλώσσα μου η πάνω στη Γη, αυτή που έμαθα, αυτή που ήξερα, όλο και πιο ακατανόητη σιγά—σιγά, τα τέλεια φωνήεντά μας πίσω ξανά στο Χάος, και τα ανόητα των Φοινίκων σύμφωνα σαν των Σλάβων χορός εκ νέου άχρηστος, μ’ εκείνα τα κουραστικά κρουστά τους, με τα πολλά τους τίποτα το ένα δίπλα στο άλλο σαν θεός διαβολικός, εναντίον μου τα σύμφωνα απελεύθερα, στο μυαλό μου κι αυτά τώρα δύναμη κατοχής μέρα παρά μέρα όλο και πιο μέσα, όλο κι πιο βασανιστικά.

(ΧΡήΣΤΟΣ ΚΕΧΑΓΙόΓΛΟΥ + ΣΩΤήΡΗΣ ΚΑΚίΣΗΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦίΑ: ΝΙΚΟΛέΤΤΑ ΣΤΑΘΟΠΟύΛΟΥ)