ακριβές απουσίες…
Με τον τίτλο αυτό ξεκινάνε στις 15 Οκτωβρίου στο Tivoli οι μουσικές παραστάσεις για όλη την χειμερινή περίοδο από Οκτώβριο του 2018 έως και τον Απρίλιο του 2019. Θέμα τους είναι η παρουσίαση αντιπροσωπευτικών τραγουδιών ιστορικών δημιουργών του ελληνικού τραγουδιού που δεν ζούνε πια και η απουσία τους είναι παραπάνω από αισθητή. Η (καλή) αρχή γίνεται με τα τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, τις Δευτέρες 15 και 29 Οκτωβρίου και την Δευτέρα 12 Νοεμβρίου, πάντα στις οχτώμιση το βράδυ.
Στόχος των μουσικών αυτών παραστάσεων είναι, εκτός φυσικά από την παρουσίαση των ίδιων των τραγουδιών, η περιγραφή μέσα από αυτά των συνθηκών υπό τις οποίες δημιουργήθηκαν και έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην καλλιτεχνική εξέλιξη των δημιουργών τους.
Οι επόμενες δύο μουσικές παραστάσεις της σειράς είναι αφιερωμένες στον Γιώργο Μητσάκη (πάντα Δευτέρα στις 8:30) στις 26 Νοεμβρίου και στις 10 και 17 Δεκεμβρίου, και στον Απόστολο Καλδάρα ημέρα και ώρα των μουσικών μας παραστάσεων με δύο διαφορετικά προγράμματα, από 21 Ιανουαρίου έως και 15 Απριλίου, επτά συνολικά βραδιές.
Επισημαίνουμε ότι η ημέρα και ώρα των μουσικών αυτών παραστάσεων έχει επιλεγεί ούτως ώστε να διευκολύνονται οι ακροατές που εργάζονται την επόμενη μέρα και να μπορούν, εκτός των άλλων και για προφανείς οικονομικούς λόγους, να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς και για την επιστροφή τους.
Συντελεστές των μουσικών αυτών παραστάσεων είναι ο Κώστας Μάντζιος και η Γεωργία Γρηγοριάδου στο τραγούδι, ο Θανάσης Γεωργάρας στο μπουζούκι, ο Γιάννης Καράμπελας στο ακκορντεόν και ο Αλέξανδρος Μαούτσος στην κιθάρα. Τα προγράμματα έχει επιμεληθεί ο Σπύρος Κουρκουνάκης, ο οποίος παίζει και πιάνο.
Οφείλουμε τέλος πάμπολλες ευχαριστίες στο Θανάση Συλιβό και το περιοδικό "Μετρονόμος", καθώς και στον Σπύρο Χώλη και το παλαιοδισκοπωλείο του "Μικρός Ερωτικός" ( Καλλιδρομίου 30) για την διαρκή και συνεχή συμπαράστασή τους στις μουσικές μας δραστηριότητες όλα αυτά τα χρόνια.
***
μάλιστα κύριε…
Ο Γιώργος Ζαμπέτας έχει συνδεθεί με την εικόνα του διασκεδαστή, του γελωτοποιού θα έλεγε κανείς, ακόμα και του καραγκιόζη (με την καθημερινή, συνηθισμένη έννοια της λέξης), αλλά η πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς αυτή. Πίσω από τη βιτρίνα της σάτιρας και του (αυτο)σαρκασμού κρύβεται σχεδόν πάντα και η altera pars. Με την πρώτη ακρόαση των τραγουδιών του δεν μας αποκαλύπτεται η βαθύτατη ευαισθησία του και οι όχι και τόσο ευχάριστες εμπειρίες των παιδικών και νεανικών του χρόνων, πολύ περισσότερο δε η πικρία του για το πόσο τον αγνόησαν σχεδόν οι πάντες κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του. Όμως ο προσεκτικός και εξ ίσου ευαίσθητος ακροατής μπορεί να διακρίνει όλα τα παραπάνω πίσω από τη βιτρίνα της διασκέδασης. Ας μην ξεχνούμε άλλωστε ότι η διασκέδαση πόρρω απέχει από την ψυχαγωγία (= αγωγή ψυχής).
Ο Ζαμπέτας ξεχώρισε αμέσως για την ξεχωριστή και απολύτως διακριτή ικανότητά του ως παίκτη, πριν ακόμα εμφανίσει τα πρώτα του μεγάλα τραγούδια. Στόλισε με το προσωπικό του ύφος τον τελικό ήχο σε εργασίες των περισσότερων συνθετών στις αρχές της δεκαετίας του ’60 (Χατζιδάκις, Θεοδωράκης, Ξαρχάκος κ.ά.). Από το 1963 μέχρι και το 1972 συμμετείχε, ως συνθέτης, εκτελεστής ή ακόμα και ηθοποιός μικρών ρόλων, σε περίπου 140 ταινίες της εποχής, αριθμός απίστευτος, αν αναλογιστεί κάποιος ότι ταυτόχρονα έπρεπε να συνθέτει, να κάνει πρόβες, να ηχογραφεί και να εργάζεται σχεδόν καθημερινά στα νυχτερινά μαγαζιά. Επίσης, στις συνεργασίες του θα αναγνωρί-σουμε το λόγο των περισσότερων μεγάλων χειριστών του ελληνικού λόγου του καιρού του (Βασιλειάδης-Τσάντας, Χριστοδούλου, Παπαγιαννοπούλου, Παπα-δόπουλος, Σακελλάριος, Πρετεντέρης κ.ά.).
Θα ξεκινήσουμε τη μουσική μας παράσταση που παρουσιάζει μέρος του έργου του Γιώργου Ζαμπέτα με τραγούδια του που βοηθάνε την παρουσίαση των μουσικών που συμμετέχουν και θα ακολουθήσουν αυτά που σχετίζονται με την οικονομική κρίση, γραμμένα πριν από περισσότερα από 40 χρόνια (sic). Αμέσως μετά, τα τραγούδια τα οποία έγραψε για τις ταινίες της εποχής, από το 1963 ως το 1972. Στο δεύτερο μέρος θα ξεκινήσουμε με κάποια ελάχιστα γνωστά τραγούδια του, αλλά θα συνεχίσουμε και θα κλείσουμε με πολλές από τις μεγάλες του επιτυχίες, τα λεγόμενα και σουξέ, που όλοι μας ξέρουμε και έχουμε τραγουδήσει. Τα υπόλοιπα επί σκηνής, ή μάλλον επί πάλκου.
Σπύρος Κουρκουνάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου