Σωτήρης Κακίσης: 4 ποιήματα από τη νέα συλλογή "Να 'χω το νου μου"

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ

Να ’χω το νου μου

1.

δεν έχω άλλοθι για την Παρασκευή βράδυ. ήμουνα πάλι μόνος μου, κανένας δεν με είδε. η ιστορία της ζωής μου: μόνος μου ζω, χωρίς πολλά–πολλά, εδώ γύρω. θα ήθελα να ζω σε κάνα λιμάνι, σε κάνα καράβι μέσα αν ήμουνα καμαρώτος, καπετάνιος, φύλακάς του έστω. να ρεμβάζω προς το σούρουπο, πριν σκοτεινιάσει, κι ένας καφές θα  μου ’φτανε, μια μπύρα, ένα ούζο με νερό. τώρα, από την Παρασκευή ώς σήμερα, είμαι και πάλι νεκρός, το πτώμα μου το βλέπετε στο πάτωμα. μη με αγγίζετε καθόλου μέχρι να ξανάρθει η σήμανση.

2.

προδοσία! το δεξί μου χέρι από μόνο του προς τα κάπου ξεκίνησε, με το δισάκι του στον ώμο, χωρίς τον ώμο μου όμως, χωρίς εμένα τον υπόλοιπο μαζί του. το δεξί μου χέρι μες στην καλή χαρά προς τον ορίζοντα σαν καουμπόι, προς τ’ άστρα σαν Ταξιδιώτης του Διαστήματος, προς των Ωκεανών τα βάθη σαν Νέμο, σαν άνθρωπος πολύ πιο τολμηρός από μένα, άλλα θέλει, άλλα μια άλλη καρδιά που κρύβεται μες στην παλάμη μου θυμήθηκε πως του λείπουν. τα δάχτυλα πάλι πάνω του γυρνάνε και με κοιτάνε διστάζοντας, κι εμένα θέλουνε, τον πρώτο τους κάτοχο, ας φεύγουν μαζί του. ας βλέπουν κι εδώ πίσω εξίσου μεγάλη, εξίσου τρελή περιπέτεια.

3.

η έξοδος ενός δρόμου. ούτε αυτή όμως πια μπορεί να με σώσει. ούτε τα δέντρα. ούτε ο ουρανός. μόνο μια σημαία εκεί πάνω, χωρίς από κάτω της χώρα, χωρίς γλώσσα, χωρίς λαό. μια σημαία χωρίς χρώματα, σαν την ψυχή μου άγνωστη, σαν τον αέρα η σημαία προς παντού αυτή, καμιά φορά και προς τα ’δω, αλλά συνήθως προς κι άλλους πλανήτες ακόμα, προς κι άλλες εποχές, όταν τα μάτια των ανθρώπων ήτανε μάτια κανονικά. όχι σαν τώρα, σαν σήμερα, χωρίς καθόλου μάτια γύρω μου, εδώ.

4.

πού είναι η Εύβοια; σε ποιο άλλο ακόμα πιο μεγάλο νησί πάνω, σε ποια θάλασσα το ίδιο μεγάλη, το ίδιο με το Αιγαίο ξένη, σε ποιον ευβοϊκό κόλπο σε γαλαξία τελείως άλλον, και μ’ εμένα σε άλλη διάσταση, σε άλλη μεριά του Σύμπαντος, σε χρόνο άλλ’ αντ’ άλλων; πού είμαι εγώ τώρα, με τη μάνα μου να με βλέπει στον αιώνα τον άπαντα σαν γέφυρα, ή σ’ άλλη Εύβοια ανεξίθρησκη, άχρονη, χωρίς το βάρος ούτε καν του νεκρού της στο χώμα μέσα σώματος, χωρίς καν τον πιο αγαπημένο μου απ’ όλους τους σκελετούς άλλον τόπο;