Καθώς το 2018 μετρά τις τελευταίες του μέρες ο καθένας μας μετρά τις μέρες της χρονιάς που πέρασε, αυτά που του έφεραν, αυτά που του πήραν. Στέκεται και στους αποχαιρετισμούς. Που κάποιοι ήταν οδυνηροί. Και αναρωτιέται τι θα του λείψει τη χρονιά που καταφτάνει. Για μας η απάντηση είναι μια. Θα μας λείψει ο καλός φίλος, ο σοφός δάσκαλος, ο ταπεινός άνθρωπος, ο ευεργέτης του σύγχρονου Ελληνικού Τραγουδιού, που εδώ και λίγους μήνες βρίσκεται στων αγγέλων τα μπουζούκια και σκαρώνει στα κιτάπια του στίχους που δεν τους πιάνει ο νους...
Θελήσαμε στη θύμησή του να αποχαιρετίσουμε την παλιά χρονιά και κυρίως να υποδεχτούμε τη νέα χρονιά με κάποια δικά του αισιόδοξα λόγια. Η αναζήτηση μάταιη… Ο Μάνος Ελευθερίου (Ερμούπολη Σύρου 12 Μαρτίου 1938 – Αθήνα 22 Ιουλίου 2018) πραγματιστής και ρεαλιστής καθώς ήταν δεν βρήκε χαρά να τραγουδήσει. Επέμενε στο «Παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας, γιατί τ’ άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας». Θα ήταν όμως άδικο να ακυρώσουμε την επιθυμία μας να υποδεχτούμε την καινούρια χρονιά με δικά του λόγια.
Αντί για το λυγμό, τουλάχιστον τον υπαινιγμό. Κι αυτός ήρθε αυθόρμητα στο νου.
Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα ’ναι η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
Μνημονεύετε Μακρυγιάννη, τον έχουμε μεγάλη ανάγκη σήμερα.
Μόνο να γράφεις τ’ όνομά σου
και κείνο το ΄μαθες μισό,
μα συλλαβίζεις τα όνειρά σου
στο Άργος και τον Ιλισό
Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες
τρεις του Σεπτέμβρη να περνάς
και τσικουδιά στους καφενέδες
τα παλληκάρια να κερνάς
Του κόσμου το στενό γεφύρι
θα το περάσουμε μαζί
θα ΄ν΄ η καρδιά σου παραθύρι
τα λόγια σου παλιό κρασί
(Τους στίχους του Μάνου Ελευθερίου μελοποίησε ο Ηλίας Ανδριόπουλος και το τραγούδι ενέταξε στον κύκλο Γράμματα στον Μακρυγιάννη που δισκογραφήθηκε το 1979. Το τραγούδησαν η Άλκηστις Πρωτοψάλτη και ο Αντώνης Καλογιάννης).
Αισιόδοξες να ᾽ναι οι σκέψεις, καθώς η νέα χρονιά ανατέλλει.
Και να ᾽ναι η Ελπίδα οδηγός στο 2019.
Ντιάνα Βρανούση - Γιώργος Β. Μονεμβασίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου