"Δέκα χιλιάδες χρόνια", του Βασίλη Χουλιαρά

Δέκα χιλιάδες χρόνια

του Βασίλη Χουλιαρά

Δέκα χιλιάδες χρόνια. Τόσα ακριβώς απαιτήθηκαν, σύμφωνα πάντα με την παράδοση, για να χτιστεί ο ναός του Θεού στο όρος Τενάου, κατά τη διάρκεια των οποίων πλήθος ικανών και άξιων εργατών, τεχνιτών και μηχανικών εργάστηκε αδιάκοπα. Και όταν και το τελευταίο κομμάτι μπήκε επιτέλους στη θέση του, τότε, εκείνα τα πρώτα που είχαν τοποθετηθεί -οι θεμέλιοι λίθοι του δηλαδή-, που όλο αυτό το διάστημα δέχονταν την ανελέητη φθορά, μέσα σε μια στιγμή μόνο, λες και τόσο καιρό αυτό περίμεναν, άρχισαν να αποσαθρώνονται, και την επόμενη κιόλας όλα είχαν πια καταρρεύσει, και εκεί που θα έπρεπε το μεγαλόπρεπο κτίσμα να στέκει, που τόσο χρόνο, με τόσο κόπο, είχαν τόσοι και τόσοι αφιερώσει, δεν είχε απομείνει πέτρα πάνω στην πέτρα.

Δε θυμάμαι ποιος και πότε μου διηγήθηκε αυτή την ιστορία, και ούτε οριστικά ποτέ μου κατέληξα στο τι ακριβώς ήθελε με αυτή να μου πει. Αν ήταν η απαρέσκεια του Θεού που γκρέμισε αυτό το ανοσιούργημα, μιας και όλη η πλάση είναι ο ναός Του ή μήπως η ευαρέσκεια Του ήταν που άφησε, έστω για μια στιγμή, να υπάρξει, με αυτά τα φθαρτά υλικά, ένα τέτοιο οικοδόμημα;

Κι εγώ, που δεν πρόκειται να ζήσω τόσα πολλά χρόνια, γνωρίζω πως δεν μπορώ να αποτελειώσω ένα τόσο τεράστιο και ίσως μάταιο έργο. Όμως, καθώς διαβάζω αυτές τις λέξεις, μπορώ και βλέπω το ναό έτοιμο, να λάμπει στον ήλιο, και την ίδια στιγμή τον βλέπω να καταρρέει και να χάνεται από τα μάτια μου. Κι αυτή είναι η μαγική δύναμη των λέξεων, που για κάποιο λόγο μάς έχει δοθεί.

Από: Βασίλης Χουλιαράς, Ο φάρος του Σόρενσον, Εκδόσεις Θράκα, 2018.