Κι άλλες φορές έχουμε επισημάνει ομοιότητες τραγουδιών εδώ στα Μ.Π., αλλά ετούτη εδώ η περίπτωση ξεπερνάει κάθε άλλη. Αναφέρομαι στο τραγούδι "Απ' την αρχή του κόσμου" των Λάργκο και στην ομοιότητά του με το τραγούδι "Ένας νέγρος θερμαστής από το Τζιμπουτί" σε ποίηση του Καββαδία μελοποιημένη από τον Θάνο Μικρούτσικο. Για να ακριβολογούμε, ακούμε μια αρκετά παρεμφερή μελωδία ξαναπαιγμένη σε αρκετά πιο γρήγορο τέμπο. (Χωρίς φυσικά να υπονοώ κάποιο φάουλ, κάποια συνειδητή αντιγραφή ή οποιαδήποτε κακόβουλη ενέργεια - να το ξεκαθαρίσουμε αυτό).
Δύο πράγματα μου 'ρχονται στο μυαλό, έτσι αυθόρμητα:
1) Η αλήθεια είναι ότι μετά από μισόν αιώνα νέου ελληνικού τραγουδιού, τα έχουμε δει και τα έχουμε ακούσει όλα. Δηλαδή, δύσκολο να βγει το καινούργιο πλέον, και στατιστικά, με τόσες μελωδιάρες και τόσες τραγουδάρες που γέννησε τούτος ο τόπος.
2) Το αποτύπωμα του τεράστιου Θάνου Μικρούτσικου στο ελληνικό τραγούδι θα το καταλάβουμε σε 100 χρόνια και βάλε. Να είναι καλά ο κύριος Θάνος, και να τον έχει ο θεός της μουσικής γερό για πολλά χρόνια ακόμα.
Τι αλλο... εντάξει έχει και την πλάκα του να βλέπεις πώς ψαρώνει πλέον το κοινό, πώς τσιμπάει και ηδονίζεται ό,τι κι αν του σερβίρουν τα ιερά τέρατα του εντέχνου, ό,τι κι αν πουν, ό,τι κι αν γράψουν. Φυσιολογικό όμως είναι αυτό, πάντα έτσι γίνεται και γινόταν, και το ότι μικραίνουν τα μεγέθη δεν σημαίνει ότι ο κόσμος κάθε εποχής δεν χρειάζεται την θέωση που προκύπτει από τη μουσική. Πρέπει να το 'χουμε υπόψη μας αυτό, αλλιώς θα πέσουμε στη γεροντίλα και στον ελιτισμό, κι είναι κακό πράγμα και τα δύο.
ηρ.οικ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου