Ο Μωυσής Ασέρ γράφει για τον δίσκο "Έξω από τον Παυλίδη"

Λίγο πριν το τέλος του 2018 παρουσίασα, στην ψηφιακή διανομή, μετά από καιρό, καινούργια τραγούδια με τη φωνή μου. Τίτλος του CD που κυκλοφόρησε λίγους μήνες μετά "Έξω από τον Παυλίδη". Ξεκίνησα την ιστορία της τραγουδοποιίας με το LP "Ο Πρόστυχος" (1993), και συνέχισα με το CD "Άνευ Αξίας" (2002). Σε όλα αυτά που φτιάχνω προσπαθώ να πλησιάσω με τα τραγούδια μου ιστορίες που ίσως δεν ακούω από άλλους και αισθάνομαι την ανάγκη να τις πω. Με μια διάθεση "τραγουδοφιλική" (κατά το σινεφίλ) και συγχρόνως βιωματική, ή τάχα βιωματική, φτιάχνω τραγούδια επιθυμώντας να έχω μια δημιουργική σχέση με το τραγούδι. Μουσική και στίχος μαζί. Δεν είμαι τραγουδιστής, όπως δεν είμαι και μουσικός, αλλά αφού τα καταφέρνω είναι πολλά από τα τραγούδια μου που τα προτιμώ έτσι. Πολλά άλλα θέλω να τ’ ακούω απο άλλες φωνές.

Απορροφημένος όλα αυτά τα χρόνια, από τις δισκογραφικές παραγωγές φίλων και συνεργατών, πρόλαβα να παρουσιάσω και κάποια τραγούδια ακόμη, σε συνεργασίες με άλλες φωνές και με κάποιους στιχουργούς, και τραγουδοποιούς. Ένας ολόκληρος δίσκος που έκανα το 2004 με την πρόωρα χαμένη τραγουδίστρια Σοφία Ασσυχίδου και τον Κοσμά Κοκολη, αλλά και σκόρπια τραγούδια, αρκετά σε στίχους Δημήτρη Τσακαλία, με τα Παιδιά της Πάτρας, την Άννα Σοπιάδου κ.α.. Όπως και λίγο παλιότερα με τον εκλιπόντα φίλο Οδυσσέα Εισαγγελέα, έχουμε κυκλοφορήσει κάποια τραγούδια, αλλά υπάρχουν και αρκετά ανέκδοτα. Σκόρπια τραγούδια έχω ακόμη με άλλους δημιουργούς όπως σε στίχους Γιάννη ΛοΓοθέτη, του Μιχάλη Μπουρμπούλη, του Κώστα Μπαλαχούτη, του Παντελή Αμπαζή κ.α αλλά και με μουσικές του Νικήτα Βοστάνη. Μια επόμενη δουλειά μου θα είναι με τραγούδια από αυτές τις συνεργασίες. Συνήθως γράφω μόνος μου στίχους και μουσικές, έτσι και στο CD αυτό, "Έξω από τον Παυλίδη" με εξαίρεση το τραγούδι "Η Σιωπή" που προέρχεται από ένα ποίημα του σημαντικού ποιητή Αντώνη Ζέρβα.

Τα τραγούδια μου έχουν ένα πνεύμα βιωματικό, που πηγαίνει βόλτα από τους δρόμους και τις γειτονιές της Αθήνας στις "παγωμένες" παραλίες του χειμώνα. Κι όχι μόνο εκεί, κάποιες φορές ανεβαίνουν στα τρένα ή στα αεροπλάνα και σε πλοία για να ταξιδέψουν λίγο πιο πέρα. Επειδή ζούμε εδώ στη Αθήνα, έτυχε να αναφέρονται κάποιοι δρόμοι που από μόνοι τους κουβαλάνε κάποιο μύθο. Η αγαπημένη οδός Καλλιδρομίου στα Εξάρχεια δίπλα στον λόφο του Στρέφη, η Ερμού όπου χαζεύεις τις γυναίκες να μπαινοβγαίνουν στα μαγαζιά, καθώς και η μυρωδιά της σοκολάτας έξω απο το εργοστάσιο του Παυλίδη στην Πειραιώς που συναντιέται με τη μυρωδιά από τα μπισκότα Παπαδοπούλου στην Πέτρου Ράλλη! Όλες αυτές οι αναφορές, εκτός από τις κινηματογραφικές εικόνες και συνειρμούς, είναι ύποπτες γιατί "εκβιάζουν ευγενικά" τον ακροατή να μπει στο πνεύμα των τραγουδιών και να συνταξιδέψει! Αλλά είναι και η αφορμή να αφηγηθώ τις δικές μου ιστορίες. Ιστορίες της πόλης πιο πολύ παρά της φύσης και της εξοχής, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά τα δύο δεν συναντιούνται. Το πληγωμένο καλοκαίρι, τους χειμώνες κρύβεται στις γειτονιές της πόλης και περιμένει την άνοιξη να ξαναρθεί...

Επειδή πιστεύω ότι πέρα από τον ήχο του τραγουδιού πολλές φορές μια επίσημη κυκλοφορία είναι και, δευτερευόντως ίσως αλλά με σημασία, και μια εικαστική πρόταση, δίνω λίγο βάρος και σ' αυτό. Έτσι στην έκδοση αυτή χρησιμοποίησα ζωγραφιές του Αμερικανού ζωγράφου Edward Hopper, τόσο για το εξώφυλλο, όσο και για τα μπάνερ στο youtube.

Αυτά τα ολίγα.

Μωυσής Ασέρ