Μια πρωτομαγιά, κάπως διαφορετική από τις άλλες. Και κάπως ίδια. Σήμερα είμαστε στο σπίτι. Σήμερα γιορτάζουμε, φωνάζουμε, διεκδικούμε, αγωνιζόμαστε.
Η πρώτη του Μάη, έχει τραγουδηθεί ίσως όσο καμία άλλη μέρα στον κόσμο. Ήταν, είναι και θα είναι έμπνευση για χιλιάδες καλλιτέχνες. Όπως και για χιλιάδες εργαζόμενους. Εκατομμύρια. Δισεκατομμύρια μέσα στους αιώνες που πέρασαν και θα ρθουν.
Έτσι και μεις, σαν εργαζόμενοι παίρνουμε σήμερα αυτή την πρωτοβουλία. Σαν εργαζόμενοι και καλλιτέχνες στο θέαμα ακρόαμα , βάζουμε τη δική μας πινελιά στη σημερινή μέρα. Να τραγουδήσουμε την πρώτη Μάη, όπως της αξίζει. Να διεκδικήσουμε την πρώτη Μάη όπως μας αξίζει.
Έτσι κι εμείς σαν εργαζόμενοι, μέσα και απ’ αυτήν την κίνησή μας διεκδικούμε τη ζωή μας και καλούμε την κυβέρνηση να πάρει μέτρα. Όχι μέτρα που θα μοιράζουν τα ψίχουλα του δικού μας ψωμιού στα τέσσερα, στα εκατό, στα χίλια.
Μέτρα που να εξασφαλίζουν την ύπαρξη μας, όχι μόνο σήμερα. Αλλά και την χαμένη καλοκαιρινή μας σεζόν, τη μισή μας χειμωνιάτικη. Όχι γιατί ζητάμε να ζήσουμε με επιδόματα, όχι γιατί είμαστε κάτι άλλο από την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλά γιατί δουλεύουμε σε αυτή την κοινωνία, συνεισφέρουμε, υπάρχουμε, παλεύουμε.
Δε θα σταματήσουμε λοιπόν να φωνάζουμε, να παλεύουμε, να διεκδικούμε. Δε θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζήσουμε.
Δε θα σταματήσουμε, γιατί όσα έρχονται, τώρα κοντά ή και πιο μακριά, θέλουμε να μας βρουν πιο δυνατούς. Πιο ενωμένους. Με τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.
Δε θα σταματήσουμε μέχρι να μπορούμε να ζούμε όχι σαν επαίτες, αλλά ως εργαζόμενοι, ως καλλιτέχνες, που μπορούμε να προσφέρουμε από τη δική μας τη φωτιά στη φωτιά όλου του κόσμου.
Σωματείο Εργαζομένων στο Θέαμα-Ακρόαμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου