Νανουρίσματα
Η ιδέα για μια συλλογή από νανουρίσματα γεννήθηκε μαζί με
την κόρη μου στις αρχές αυτού του χρόνου. Κάποιες επιφυλάξεις που είχα στην
αρχή σχετικά με τη μονοτονία των στίχων και της μουσικής διαλύθηκαν με τα πρώτα
κιόλας τραγούδια που μάζεψα. Γρήγορα μάλιστα κατάλαβα πως το νανούρισμα,
ξεχασμένο πια σήμερα σχεδόν από όλους, μπορεί να συγκινήσει εξίσου και τους
μεγάλους.
Τα περισσότερα από τα παραδοσιακά τραγούδια που
συγκέντρωσα ήταν καταγραμμένα σε νότες, έλειπε δηλαδή το ηχογραφημένο υλικό, κι
αυτό ήταν ένα άλλοθι για μεγαλύτερες επεμβάσεις. Πλούσιο υλικό βρήκα στις
συλλογές της Ακαδημίας, των Bourgault - Ducoudray, του Baud-Bovy, του Pernot και του αρχείο Merlier, χάρη στη βοήθεια του Μάρκου Δραγούμη. Όσο για τα
υπόλοιπα, ο Πέτρος Περράκης έψαξε και μου έστειλε το κρητικό νανούρισμα, της
Πελοποννήσου μου το τραγούδησε ο Γιάννης Τσιαμούλης, της Κάτω Ιταλίας τον βρήκα
στο δίσκο «Η ελληνική μουσική παράδοση της Κάτω Ιταλίας», και το «Ύπνε που
παίρνεις τα παιδιά» σ’ έναν παλιό μικρό δίσκο της Ρόζας Εσκενάζη. Σκέφτηκα
ακόμα ότι στη συλλογή αυτή μπορούν άνετα να συμπεριληφθούν και τα τέσσερα
νεότερα, «έντεχνα» νανουρίσματα των Χατζιδάκι - Θεοδωράκη - Κουρουπού. Η
διασκευή και η ενορχήστρωση όλων των τραγουδιών θέλησα να είναι λιτή αλλά πολύχρωμη,
με τη χρήση διαφορετικών οργάνων. Παρά τις κάποιες τολμηρές επεμβάσεις ελπίζω
το πνεύμα να μην προδόθηκε.
Στο δίσκο αυτό, είχα την τύχη να συνεργαστώ με τρεις
θαυμάσιος μουσικούς. Και λέω τύχη, γιατί δεν θα συναντούσα ίσως τον Χρήστο
Τσιαμούλη, αν οι κόρες μας δεν τύχαινε να γεννηθούν μαζί, ένα μήνα πριν την
ηχογράφηση. Κι ούτε θα γνώριζα τον Γιάννη Καϊμάκη, αν περαστικός από την Αθήνα
εκείνες τις μέρες, δεν είχε έρθει στη ΛΥΡΑ με μια βαλίτσα γεμάτη παράξενα
όργανα, σαν πλανόδιος οργανοπαίκτης άλλης εποχής. Με τον Δημήτρη Ζουμπούλη που
τον γνώρισα κι αυτόν τις παραμονές της ηχογράφησης, συμπληρώθηκε ένα μικρό
σύνολο που στο στούντιο αποδείχτηκε κάθε άλλο παρά τυχαίο.
Η Σαβίνα Γιαννάτου τραγούδησε τα περισσότερα τραγούδια
μαζί με τους μουσικούς - κάτι που επιδίωξα συνειδητά και που δυστυχώς δεν
γίνεται πια στο στα στούντιο. Η ερμηνεία της ήταν μια διαρκής έκπληξη για μένα
καθώς αποκάλυπτε σε κάθε τραγούδι τη δική του ξεχωριστή φωνή. Να λοιπόν που
Ανατολή και Δύση μπορούν να συνυπάρξουν αρμονικά, χωρίς άχρηστες διαμάχες κι
αφορισμούς.
Νίκος Κυπουργός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου