Χειρουργική ανατομή της ιστορίας της Λατινικής Αμερικής, δυνατό πολιτικό μήνυμα μνήμης και κριτικής. Η εικόνα σκιαγραφεί ακόμα εντονότερα ό,τι τραγουδάει με δραματική ακρίβεια ο στίχος, κι ο Αλιέντε στο τέλος επικυρώνει τις αξίες που φαίνεται να εμπνέουν τους Χωρίς Ρεφρέν και να τους ωθούν σε ένα τραγούδι εξίσου πολιτικό και σύγχρονο. ηρ.οικ.
Μπαλάντα των δικτατόρων
Μουσική: Κ.Μουγιάκος
Στίχοι: Δημόκριτος
Ερμηνεία: Στέφανος Βιτζιλαίος
Εγώ ο στρατηγός στο φέρετρό μου
ανήμπορος το χέρι να κουνήσω.
Αχ, δεν μπορώ να κάμω το σταυρό μου,
το μίσος που ‘χω σπείρει να ξορκίσω.
Φωνές και ουρλιαχτά βασανισμένων,
στην κούφια αντηχούνε την καρδιά μου.
Τη νίκη τραγουδούν των ηττημένων·
σκουλήκια τώρα τα παράσημα μου.
Με αίμα, ιστορία έχω γράψει,
με άταφους τη γη έχω γεμίσει.
Δεν άφησα κανέναν να τους κλάψει,
και μάνα για να τους μοιρολογήσει.
Νύχτα Βιντέλα, Στρένσερ ή Τρουχίλιο·
τρόμο παντού σκορπούσε τ’ όνομά μου
Έλαμπα στη στολή μου σαν τον ήλιο·
σκουλήκια τώρα τα παράσημά μου
Τάισα πτώματα τον Ειρηνικό
με κόκκαλα την έρημο Ατακάμα,
κ' υπέγραψα, φονικό το φονικό
αυτό που οι αγορές είπανε θάμα.
Νύχτα Μπαριέντος, Άρμας ή Σομόσα,
σαν φίδι ακόμα σέρνετ’ η σκιά μου.
Έκοψα των τραγουδιστών τη γλώσσα·
σκουλήκια τώρα τα παράσημα μου.
Πινοσέτ νύχτα και νύχτα Ντεβαλιέ,
Villa Grimaldi η κληρονομιά μου.
Με νεκροκεφαλές έφτιαχνα κολιέ...
σκουλήκια τώρα τα παράσημα μου.
***
Έχουν δύναμη και θα είναι σε θέση να μας εξουσιάζουν, αλλά οι κοινωνικές διεργασίες δεν μπορούν να εμποδιστούν ούτε από το έγκλημα, ούτε από τη δύναμη.
Η ιστορία είναι δική μας, και οι άνθρωποι κάνουν την ιστορία.
...
Άλλοι θα ξεπεράσουν αυτή τη σκοτεινή και πικρή στιγμή προδοσίας που προσπαθεί να επικρατήσει. Να πηγαίνετε προς τα εμπρός γνωρίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, οι μεγάλες λεωφόροι θα ανοίξουν και πάλι και οι ελεύθεροι άνθρωποι θα περπατούν μέσα από αυτές για να χτίσουν μια καλύτερη κοινωνία.
Σαλβαντόρ Αλιέντε
11/09/1973
(Αποσπάσματα από τον τελευταίο λόγο του Αλιέντε)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου