Συνέντευξη με τους «Μέτοικους» (Ευτυχία Σκεύη – Κωνσταντίνος Πλακίδας)

 

Μέτοικοι:

 

«Οι αποφάσεις που λαμβάνονται ερήμην μας είναι δείγμα παρακμής της εποχής μας»

 

Μια συνέντευξη με το δημιοργικό δίδυμο που συνδυάζει τη νοσταλγία με μια εντελώς σύγχρονη ταυτότητα.

Το «Σαν παλιό τραγουδάκι» είναι ένα από τα ωραιότερα και πιο ευαίσθητα τραγούδια (και ουχί τραγουδάκια!) της τρέχουσας δισκογραφικής παραγωγής. Και είναι και αφορμή για να ανακαλύψουμε ένα δημιουργικό δίδυμο, την Ευτυχία Σκεύη και τον Κωνσταντίνο Πλακίδα, με ταλέντο και μεράκι γι’ αυτό που κάνουν. Με δύναμη από το Μεσολόγγι και με τις μνήμες του έντεχνου και λαϊκού τραγουδιού ολοζώντανες στις αποσκευές τους, οι Μέτοικοι έρχονται στα Μουσικά Προάστια!

 

τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου

 

 

Πώς συναντήθηκε η παρέα; Κάτι διάβασα στο διαδίκτυο για κοινές αιτωλοακαρνανικές καταγωγές!

 

Είμαστε φίλοι και γνωστοί από παλιά. Οι δρόμοι μας ήταν παράλληλοι και κάποια στιγμή διασταυρώθηκαν. Και όντως όλοι έχουμε κοινή καταγωγή από την περιοχή του Μεσολογγίου. Τα χωριά μας βρίσκονται κατά μήκος του ποταμού Αχελώου.

 

Και γιατί «Μέτοικοι» παρακαλώ; Υπήρξε μετεγκατάσταση, ή ακόμα και στον τόπο σας νοιώθετε κάπως ξένοι; Και ποιος ο φόρος που πληρώνετε;

 

Καταρχάς θεωρούμε ότι όσοι ζουν εκτός Αθηνών είναι κατά κάποιο τρόπο μέτοικοι, αφού «όλα» συμβαίνουν εκεί. Αυτός είναι και ο φόρος που πληρώνουμε, η έλλειψη ευκαιριών και προώθησης της δουλειάς μας. Αλλά και γενικότερα πολλοί άνθρωποι σήμερα έχουν μετατραπεί σε μετοίκους, εφόσον οι αποφάσεις για τη ζωή τους λαμβάνονται από άλλους κι όχι από τους ίδιους.

 

Στίχοι η Ευτυχία, μουσική ο Κων/νος, και ερμηνεία μοιρασμένη μεταξύ σας – ένας συνδυασμός που διαφέρει τόσο από το μοντέλο του τραγουδοποιού που τα κάνει όλα, όσο κι από το μοντέλο των τριών διακριτών ρόλων του στιχουργού, του συνθέτη και του ερμηνευτή. Πώς δουλεύετε μεταξύ σας; Πώς συν-δημιουργείτε;

 

Όλο αυτό δεν γίνεται προκαθορισμένα αλλά με φυσικό τρόπο. Υπάρχουν στίχοι, μετά έρχεται η μουσική. Ο ένας λειτουργεί ανεξάρτητα από τον άλλον, όσο κι αν αυτό ακούγεται οξύμωρο. Έτσι απολαμβάνουμε την ελευθερία της δημιουργίας και τελικά απολαμβάνουμε και τη χαρά της συν-δημιουργίας.

 

Το 2018 κυκλοφορήσατε τον «Ανήλιαγο». Ποια υπήρξε η εμπειρία σας από το πρώτο δισκογραφικό σας ταξίδι; Θετική ή αρνητική η πρώτη γεύση από τη δισκογραφία;

 

Ο Ανήλιαγος ήταν ένα όνειρο που έγινε ταξίδι και εμπεριέχει την αθωότητα και το πάθος της πρώτης φοράς. Στην πρώτο μας αυτό βήμα υπήρξε συνοδοιπόρος ο Γιώργος Νταλάρας που από την πρώτη στιγμή πίστεψε και στήριξε το έργο μας, ερμηνεύοντας ένα τραγούδι του δίσκου. Όσον αφορά στη δισκογραφία, έχει πάρει τέτοια μορφή πλέον που μάλλον δεν μας καλύπτει προς το παρόν. Εκδώσαμε το άλμπουμ μόνοι μας ψηφιακά.

 

Πολύ με συγκίνησε το «Σαν παλιό τραγουδάκι» σας, με ταξίδεψε σε πολύ ωραίες στιγμές του ελληνικού τραγουδιού. Σε ποια παλιά …τραγουδάκια και σε ποιους δημιουργούς τους βλέπετε εσείς τις πηγές σας;

 

Ευχαριστούμε πολύ. Η συγκίνηση που λέτε είναι ένας από τους βασικούς λόγους που συνεχίζουμε να δημιουργούμε. Η ελληνική μουσική παράδοση στη διαχρονία της αποτελεί για εμάς πλούτο και δεξαμενή έμπνευσης. Από τους ανώνυμους δημιουργούς του δημοτικού μας τραγουδιού ως τους σημαντικούς συνθέτες και στιχουργούς - ποιητές του λαϊκού και του έντεχνου τραγουδιού αντλούμε στοιχεία που μας εξελίσσουν δημιουργώντας ταυτόχρονα τη δική μας ταυτότητα.

 

Στην «Πανδώρα» αφιερώνεται κι ένα τραγούδι («Λόγω ποιητή») στον Μάνο Ελευθερίου. Τι σας ώθησε στο να αποτίσετε φόρο τιμής στον μεγάλο μας δημιουργό;

 

Ως άνθρωποι έχουμε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μας γι' αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο. Ως ακροατές έχουμε πάντα τα λόγια του στα χείλη μας. Ως δημιουργοί έχουμε ως πυξίδα το έργο του.

Απρόσμενη έκπληξη και η συμμετοχή του Βασίλη Λέκκα στις «Ψυχές», ένα ιδιαίτερης ευαισθησίας τραγούδι. Πώς συναντηθήκατε με τον γνωστό ερμηνευτή;

 

Όταν γράψαμε τις «Ψυχές» σκεφτήκαμε ότι ο Βασίλης Λέκκας θα απέδιδε ιδανικά το τραγούδι λόγω αυτής της ευαισθησίας. Του στείλαμε τον δίσκο, για να έχει μια ολοκληρωμένη εικόνα και δέχτηκε θερμά να συμμετάσχει στην «Πανδώρα». Το αποτέλεσμα μας δικαίωσε και τον ευχαριστούμε πολύ.

 

Το Μεσολόγγι, η λιμνοθάλασσα, το άρωμα της ελληνικής επαρχίας αισθάνεστε ότι έχουν διαμορφώσει ένα μέρος της τέχνης σας; Κι αν ναι, πώς και προς ποια κατεύθυνση;

 

Το περιβάλλον επηρεάζει σίγουρα τους ανθρώπους και αποτελεί, όπως και να είναι η μορφή του, πηγή έμπνευσης... Και αυτό ισχύει και για το δικό μας φυσικό τοπίο σίγουρα. Το έργο μας περιλαμβάνει τόσο το μεγαλείο της ομορφιάς του τόπου μας όσο και τις αδυναμίες και τις πικρές στιγμές του.

 

«Δεν μου πάει αυτή η ζωή ρε / δεν μου κάνει αυτό το φόρεμα» τραγουδάτε στο «Ξόδεμα». Τι σας ενοχλεί στη σημερινή Ελλάδα, πέρα φυσικά από τη συγκυρία της πανδημίας; Τι πάει λάθος;

 

Ασφυκτιούμε μέσα στα «φορέματα» που ράβουν για εμάς και που δεν είναι ούτε στα μέτρα μας, ούτε για τα γούστα μας. Οι αποφάσεις που παίρνονται ερήμην μας, η παθητικότητα και η διαστρέβλωση των εννοιών είναι σίγουρα δείγματα παρακμής της εποχής μας. Πολλά όμως μπορούν να αλλάξουν αν επιστρέψουμε στην ουσία των πραγμάτων.

 

Για το εξώφυλλο της «Πανδώρας» επιλέξατε ένα χαρακτικό της Βάσως Κατράκη, εικαστικής δημιουργού με έντονο κοινωνικό και πολιτικό στίγμα. Εκτός από το να κάνετε καλά αυτό που σας αρέσει, αισθάνεστε ότι μέσα από την τέχνη σας θέλετε να έχετε κι έναν συγκεκριμένο κοινωνικό ρόλο; Έναν αντίκτυπο;

 

Η σπουδαία χαράκτρια Βάσω Κατράκη κατάγεται από τον τόπο μας και είναι μεγάλη μας τιμή που η κόρη της Μαριάννα Κατράκη μας παραχώρησε το έργο «Ειρηνικό II» για το εξώφυλλο του δίσκου μας. Δεν επιδιώκουμε μεθοδευμένα να διαδραματίσουμε κάποιο κοινωνικό ρόλο. Ωστόσο πιστεύουμε πως οτιδήποτε κάνει κανείς έχει αντίκτυπο στην κοινωνία, είτε θετικό είτε αρνητικό.