Συνέντευξη του Θανάση Μωραΐτη με τον Βαγγέλη Λαθούρη για τον Γιώργο Παπασιδέρη

 

Συνέντευξη του Θανάση Μωραΐτη με τον Βαγγέλη Λαθούρη* για τον Γιώργο Παπασιδέρη

(Σαλαμίνα, 17.4.1996)

Μ’ έφερνε σε ευθυμία και έσπαγα ποτήρια. «Μη σπας», μου έλεγε, «γιατί δεν θα τραγουδήσω». Γιατί μ’ έφερνε εμένα σ’ ευθυμία να πούμε, επειδή γνωρίζω εγώ τα τραγούδια, δηλαδή, τον καλλωπισμό του τραγουδιού τον γνωρίζω καλά εγώ ψυχικώς, γι’ αυτό ερχόμουνα σε κέφι κι έκανα ζημιά να πούμε.

Τον γνώρισα το 1930. Είχε γραμμοφωνήσει το πρώτο τραγούδι, αμανές ήταν:

Έχω πολλά παράπονα στο στήθος μου γραμμένα,

πότε θα ’ρθεί αυτή η στιγμή να στά ’πω ένα ένα, σε σαμπάχ. Το τούμπα, δεν θυμάμαι τι είχε. Την ώρα που ερχότανε από την Αθήνα με την πλάκα στο χέρι, τον θυμάμαι. Ήρθε στον πατέρα μου απάνω πού ’χαμε ένα γραμμόφωνο "Star", μόνο εμείς είχαμε γραμμόφωνο στην Κούλουρη . Έφερε το βάλαμε εκεί, τ’ ακούσαμε. Ω! Ο Παπασιδέρης. Μετά έβγαλε τα: «Σουζινάκ» και «Χιτζασκιάρ». Από τότε κάναμε παρέα, τραγούδαγε δε και στην ταβέρνα μου συνέχεια, με τον Μανώλη Φιστιξή, ο Γιαννάκης με το σαντούρι, ο Ρούκουνας, η Βασιλική Τακουΐ, πού ’χει παντρευτεί στη Χασιά, ο Αραπάκης ο τραγουδιστής.

Ο Παπασιδέρης, τραγουδούσε κάθε φεγγάρι, κάθε πανσέληνο. Όταν είχε φεγγάρι, οι ψαράδες δεν πιάνανε ψάρια και κάνανε αναγκαστικά ρεπό 4-5 μέρες, αράζανε κι ακούγανε τον Γιώργο. Πήγε να παίξει στην Ήπειρο. Φύγανε όλοι από το κέντρο που ήτανε οι Χαλκιάδες και πήγανε να ακούσουνε τον Παπασιδέρη.

Οι Κουλουριώτες, άλλοι τον μισούσανε, άλλοι τον αγαπούσανε. Γιατί ήτανε ο πρώτος να πούμε. Είναι ένας ψάλτης του Πατριαρχείου, ο Στανίτσας. Τον έφερε ο Νίκος Σαλτάρης στη γιορτή της Αγίας Βαρβάρας. Ήθελε να φάει λακέρδα. «Μόνο στου Βαγγέλη», τού ’πανε. Ήταν στην παρέα κι ο Παπασιδέρης. Άφού φάγανε, ευχαριστηθήκανε να πούμε, ήρθαν σε κέφι και τραγούδησε ο Παπασιδέρης ένα τούρκικο τραγούδι. Του λέει ο Στανίτσας: «Να σε ρωτήσω κάτι κύριε Παπασιδέρη; Έχεις σπορά από την Τουρκία;».

«Όχι», του λέει ο Γιώργος. Ο Παπασιδέρης είχε πάει στην Τουρκία, στη Σμύρνη, όταν ήτανε μικρός μ’ ένα καΐκι του Γιώργη του Μάθεση, δούλευε στο καΐκι, ήτανε μούτσος, 14-15 χρονώ. Τού ’πε κι άλλα τραγούδια αυτό το βράδυ. «Με σκλαβώσατε απόψε κύριε Παπασιδέρη», του λέει ο Στανίτσας, «με τα τραγούδια που μου είπατε». «Δεν κουράζεσαι;», τού ’λεγα ’γώ. «Δεν κουράζομαι γιατί η φωνή μου κατεβαίνει απ’ το κεφάλι» μου απάντησε. Σαράντα μέρες απ’ τη μέρα που πέθανε ο Παπασιδέρης, τραγούδι δεν έβαλα. Γιατί τον αγαπούσαμε πολύ τον Γιώργο.

 

* Ο Βαγγέλης Λαθούρης γεννήθηκε το 1913 στη Κούλουρη. Είναι πασίγνωστος στη Σαλαμίνα, από την ταβέρνα «Το πυροφάνι», που είχε στον Άγιο Νικόλαο μέχρι πριν λίγα χρόνια. Ζει με τη γυναίκα του, Μαρία, στο ίδιο μέρος. Ήταν ‘κολητοί’ με τον Παπασιδέρη. Τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια (ελληνικά και αρβανίτικα), τα ρεμπέτικα και οι αμανέδες της έκδοσης, είναι από το αρχείο του.