Αν θα περάσουν λίγες ώρες, λίγες μέρες, λίγα χρόνια ακόμα, θα μπορώ να συντάξω τα πιο όμορφα λόγια, σαν ένας ακόμα ανθός πάνω στα χιλιάδες που θα απλωθούν για χατήρι του. Τώρα όμως κλαίω. Και το πιο φυσικό μου φαντάζει αφύσικο. Ευτυχώς μετά από τόση αλληλογραφία, το τελευταίο που του έγραψα ήταν "Σ αγαπώ".
Ετσι είναι να φεύγει ο μαέστρος σου, που σου έδειξε τους ωκεανούς;
Δεν είχα ιδέα πόσο πονάει.
Αντίο μαέστρο μου, ακόμα και τώρα θα υπογράφω "Δική σου".
Μαρία Παπαγεωργίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου