Ο Χαρίλαος Τρουβάς για τον Λάκη Καραλή

Χαρίλαος Τρουβάς

Ο Λάκης έλειπε

Ο Λάκης Καραλής απ’ το «Supermarket» ώς το «Βαφείο»

Πρώτη έκδοση: Οκτώβριος 2021

Σειρά: Μαρτυρίες και μυθιστορηματικές βιογραφίες

Σελ. 336, σχήμα: 15x23 cm, τιμή: 15 ευρώ

ISBN: 978-960-05-1824-5

Γνήσιος λαϊκός δημιουργός, εν πολλοίς αυτοδίδακτος, γι` αυτό και γοητευτικός δάσκαλος, που με δάνεια από την παράδοση εξοφλεί το μέλλον. Ζει στο πλάι της κοινωνίας –ίσως για να τη βλέπει ολόκληρη– και ασκεί ήσυχος κι απερίσπαστος την τέχνη του χωρίς να τον νοιάζει να βγει στο προσκήνιο. Ένας άνθρωπος χαρισματικός και ισχυρά επιδραστικός στο όποιο κοινό του.

Μια έκφανση αυτού του τύπου δημιουργού υπήρξε ο συνθέτης και σκηνοθέτης Λάκης Καραλής. Από την πολυτάραχη ζωή του περνάνε ένα σωρό προσωπικότητες. Μεγάλοι σταθμοί στην τέχνη του, η συμμετοχή του στα Τραγούδια του Αγώνα του Μίκη Θεοδωράκη, η ηχογράφηση του ιστορικού Supermarket στο Λονδίνο, η Θεατρική Λέσχη Βόλου, όπου και η βυζαντινή Αντιγόνη, το Εργαστήρι στο Λαύριο και το Θέατρο «Βαφείο» στον Βοτανικό.

Το βιβλίο αυτό είναι ένα πείραμα βιογραφίας και εργογραφίας μέσα από προφορικές αφηγήσεις συγγενών, συντρόφων, φίλων και συνεργατών του καθώς και μέσα από δημοσιεύματα και γραπτά ντοκουμέντα.

«Δυο βαλίτσες στο καράβι. Στη μία, μια φλοκάτη, και στην άλλη όλα μας τα υπάρχοντα. Μόλις φτάσαμε, δεν ξέραμε κανέναν. Δύσκολα χρόνια, και οικονομικά και συναισθηματικά. Ήμασταν και με τα δύο πόδια να γυρίσουμε πίσω. Χωρίς μέλλον, χωρίς τίποτα. Αλλά ήμασταν πολύ νέοι.»

Νίκη Αναστασέα

«Ο Λάκης σιωπηλός στις συνεδριάσεις, ενώ ο Ναυπλιώτης σκίτσαρε για τη Μαμή. Και οι δυο τους δεν ήταν από αυτούς που θα παίρνανε μέρος στις κόντρες.»

Γιώργος Βότσης

«Μόλις είδε ο Λάκης την κιθάρα ενθουσιάστηκε. Κι όταν κατάλαβα ότι αυτός ο άνθρωπος μ` αυτό θέλει ν` ασχοληθεί, να τραγουδάει με μια καλή κιθάρα, του είπα: «Κράτησέ την όσο θέλεις». Και τότε το ’πα στο σπίτι μου ότι τη χάρισα την κιθάρα. Είπα ότι τη χάρισα σε έναν άνθρωπο που είχε ταλέντο.»

Αλέκα Παπαρήγα

Ο Χαρίλαος Τρουβάς γεννήθηκε στον Βλοχό Καρδίτσας το 1977. Στην Αθήνα το πρωί είναι δημόσιος υπάλληλος, ενώ τις άλλες ώρες ασχολείται με το γράψιμο και με το τραγούδι.

Θέμης Ανδρεάδης: "Ο Πρωταθλητής"

 

Ο Πρωταθλητής, 1975

Ηταν ο 3ος προσωπικός μου δίσκος και σηματοδοτούσε την αρχή της συνεργασίας μου με την δισκογραφική εταιρεία Minos.

Χωρίς τους Λογοθέτη - Κιουρκτσόγλου έκανα μιά συρραφή απο τραγούδια που επέλεξα και που μου πρότεινε ο παραγωγός μου Αχιλλέας Θεοφίλου.

Τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης μεγάλη αποδοχή είχαν τα ρεμπέτικα τραγούδια. Έτσι κι εγώ με την βοήθεια του ρεμπετολόγου Κώστα Χατζηδουλή επέλεξα πέντε ρεμπέτικα και σμυρνέικα τραγούδια που είχαν στοιχεία ''σατιρικά'' και ανήκαν στην προπολεμική εποχή.

Δεύτερες φωνές έκανε η αγαπημένη Χάρις Αλεξίου.

Η άλλη πλευρά του δίσκου αποτελείτο απο σύγχρονα τραγούδια όπως δύο επανεκτελέσεις-διασκευές τραγουδιών του Δ. Σαββόπουλου, δύο δικά μου τραγούδια σε στίχους Μάκη Φωτιάδη και Μάνου Ελευθερίου και τρία τραγούδια του Βασίλη Δημητρίου σε στίχους Κ. Μουρσελά και Μάνου Ελευθερίου.

Η ενορχήστρωση ήταν του Τάσου Καρακατσάνη και στα τραγούδια του, του Βασίλη Δημητρίου.

Τα σκίτσα του εξωφύλλου του Νίκου Μαρουλάκη. Οι φωτογραφίες του Άρη Χρυσάγη.

Η ηχοληψία έγινε στα studio της Columbia το 1975. Ηχολήπτες Ο Στέλιος Γιαννακόπουλος και ο Γιώργος Κωνσταντόπουλος.

Θέμης Ανδρεάδης

Εφτά αγαπημένες στιγμές από την πρόσφατη δισκογραφική παραγωγή του ΜΕΤΡΟΝΟΜΟΥ

 

Μάνος Μοναστηριώτης & Δέσποινα Ραφαήλ - Τα τρένα

Ένα ντουέτο-έκπληξη του Μάνου Μοναστηριώτη και της Δέσποινας Ραφαήλ που έρχεται από πολύ μακριά. Έντονη άρθρωση σε κάθε λέξη και κάθε συλλαβή, απόλυτη πειστικότητα, ταχεία εναλλαγή στιγμών από το τρένο της μνήμης, ένα τραγούδι σαν κλασικό - από τον δίσκο "Μολυβένια τρένα".

Ελένη Λαγού & Παιδική Χορωδία Σπύρου Λάμπρου - Φως

Το τσέλο δίνει την απαραίτητη τραχύτητα κι απόσταση για να αντισταθμίσει την παιδική φλόγα της χορωδίας που συνοδεύει την Ελένη Λαγού σε μια feel-good μπαλάντα χωρίς όμως σάχλα ή μελό. Τρυφερότητα και οικειότητα που υπνωτίζει - ένα ευπρόσδεκτο φως από τον επερχόμενο δίσκο "Κάτι να δώσω".

Έρρικα Πατρικίου - Υποκατάστατα

Φρέσκο αεράκι σαν να άνοιξε κάποιος επιτέλους το παράθυρο, βασισμένο στους σοβαρότατους στίχους που προκύπτουν από το γνώριμο αυτο-σαρκαστικό προσωπείο της Ευσταθίας. "Δεν αντέχω το περίπου, θέλω το ακριβώς", ένα αίτημα επίκαιρο κι ας είναι απόλυτο, κομμένοι οι συμβιβασμοί, δεν μας πήγαν και πολύ μακριά ούτε σε προσωπικό ούτε σε κοινωνικό επίπεδο. Από τον δίσκο "Τα μετεξεταστέα". 

Απόστολος Ρίζος & Χρύσα Κωττάκη - Σχεδία

Ένα τραγούδι για καλό σκοπό, αλλά δεν είναι κιόλας ότι έχει ανάγκη τον καλό σκοπό για να το ακούσουμε, στέκει αυτόνομα κι αντάξια χωρίς καλοσύνες, με μπόλικο νόημα, μπόλικο ρυθμό, μπόλικο δυναμισμό, για τις "μεγάλες ευκαιρίες" και τις "μικρές ελευθερίες".

Βασίλης Γισδάκης - Δεν απαντάς

Ένα μοναδικής εσωτερικής δύναμης παράπονο με όπλα μοναχά το πιάνο του Νεοφυτίδη και τη φωνή του έμπειρου Γισδάκη, και τη μουσική να ισορροπεί την ισορροπία του τρόμου, μεταξύ ισχύος ("θεριό", "αστραπές", "ριπές του ανέμου") και άρνησης ("σιωπηλός σαν άγαλμα") όπως ακριβώς επιτάσσει το ποιητικό κείμενο. Από τον δίσκο "Αλκίνοος".

Πάνος Μπούσαλης - Το βαλς της λήθης

Δεν είμαι κι ο πιο αντικειμενικός κριτής του Γιώργου Σταυριανού, κι ούτε και ισχυρίζομαι ότι η νέα του δισκογραφική σοδειά ("Λύκε, λύκε είσαι εδώ;") είναι η κορυφαία της δισκογραφίας του - είναι όμως μια ευπρόσδεκτη υπενθύμιση της κατοχυρωμένης ευαισθησίας και μελωδικότητάς του, μια πάγια πρόσκληση "στου ονείρου τον πιο μεγάλο χορό" που μόνο ο μεγάλος μας συνθέτης ξέρει να απευθύνει.

Βαγγέλης Κατσούλης - Unseen

Για τις πιο πρωινές ώρες και τις πιο μοναχικές στιγμές, όταν τα ηχεία κλείνουν και τα CD μπαίνουν σιγά σιγά στις θήκες τους, μια ατμοσφαιρική τζαζ κατάθεση από τον Βαγγέλη Κατσούλη και τον Τάκη Φαραζή - δύο ονόματα που τρομάζουν. Από τον δίσκο Allusion.