Ό,τι κι αν πει κανένας για εκείνον είναι λίγο, γιατί πάνω απ’ όλα μιλά το έργο του. Μιλούν τα τραγούδια του, που μας παρηγόρησαν όταν έπρεπε, που μας συνεπήραν κάποια θλιβερά δειλινά, που τα αγαπήσαμε γιατί μας συγκίνησαν», είπε ο Γιάννης Τσαρούχης για τον Βασίλη Τσιτσάνη, Μπετόβεν της ελληνικής μουσικής τον χαρακτήρισε ο Μίκης Θεοδωράκης, «νοιώθω ότι στο πρόσωπό του αποκτήσαμε έναν πρεσβευτή ανάμεσα στο λαϊκό μας τραγούδι και τον Θεό» δήλωσε ο Διονύσης Σαββόπουλος αμέσως μετά το θάνατο του.
Η σπουδαιότατη συνεισφορά του Βασίλη Τσιτσάνη στον ελληνικό πολιτισμό και το μεγαλείο του έργου του, κατά τη δική μου άποψη, συνίσταται στο ότι κατάφερε, γύρω από τα τραγούδια του, να ενώσει διαφορετικές τάξεις, διαφορετικές κουλτούρες, αισθητικές και γούστα. Άνθρωποι με αλλιώτικη παιδεία και καλλιέργεια, με διαφορετική καταγωγή και αφετηρία σκύβουν πάνω από τα τραγούδια του και ψιθυρίζουν, φωνάζουν, χορεύουν, κλαίνε και γελούν, μερακλώνουν και πότε – πότε φιλοσοφούν ξεκινώντας με ένα «πες το ψέματα!», και τούτο συμβαίνει αδιάλειπτα εδώ και 80 περίπου χρόνια. Πόση δύναμη, πόση αλήθεια και πόση μαστοριά χρειάζεται ένα καλλιτεχνικό έργο για να αντέξει τόσο στο χρόνο; Τα τραγούδια του ξεπετιούνται ολοζώντανα μέσα από στόματα νεανικά, από φωνές καινούργιες που κρατούν με σεβασμό τις νότες του και σκύβουν ν’ αφουγκραστούν τους παλιούς μάστορες που τον ερμήνευσαν: τον Παγιουμτζή, τη Γεωργακοπούλου, τον Στελλάκη, τον Μάρκο, τη Νίνου, τη Χασκήλ, τη Μπέλου, τον Τσαουσάκη.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης είναι κλασικός, το έργο του δεν φθείρεται όσο κι αν έχει, κατά καιρούς, κατακρεουργηθεί από άθλιες επανεκτελέσεις, όσο κι αν έχει θρηνήσει σε θλιβερά σκυλομάγαζα. Αυτή τη δύναμη έχουν τα τραγούδια του, να βουτάνε στη λάσπη και να βγαίνουν καθαρά.
Δημήτρης Μητσοτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου