Νίκος Τουλιάτος:
«Αναπνέουμε δηλητήριο από κανάλια και εφημερίδες»
Τη συνέντευξη πήρε η Λιάνα Μαλανδρενιώτη
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Η ΕΠΟΧΗ, 9 Μαρτίου 2020.
Στα 50 χρόνια της μουσικής του περιπέτειας έχει παίξει παντού, τα πάντα, με όλους και σε όλα τα είδη τέχνης. Έχει ηχογραφήσει 23 cd, έχει γράψει 6 βιβλία, έχει δημιουργήσει σχολές, συγκροτήματα, ομάδες, φεστιβάλ κ.ά. Έχει διδάξει σεμινάρια, μαθήματα, εργαστήρια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από παιδικό σταθμό μέχρι πανεπιστήμιο, ιδιωτικά σχολεία, ωδεία, δραματικές σχολές κ.ά. Έχει συμμετάσχει σε κάθε είδους συνδικαλιστική, κοινωνική, πολιτική δραστηριότητα από πολλές θέσεις επί πολλά χρόνια. Ο Νίκος Τουλιάτος μίλησε στην «Εποχή» με αφορμή τις πρόσφατες δραστηριότητές του, τις οποίες μεταφέρω σαν προτάσεις πολιτισμού, αγωγής ψυχής και μουσικής απόλαυσης.
Αναμφίβολα είναι μοναδική μουσική εμπειρία ο διάλογος της κιθάρας με τα κρουστά, αλλά τι ακριβώς πρόκειται να συμβεί στην παράσταση «Συνταξιδιώτες» όπου εμφανίζεστε με τον κιθαρίστα Μιχαηλάγγελο Νιάρχο;
O Μιχαηλάγγελος είναι ένας σημαντικός κιθαρίστας. Είναι ένας σπουδαίος μουσικός που ήθελα να παίξουμε μαζί, να συνταξιδέψουμε, να μοιραστούμε. Για δύο ακόμα Παρασκευές 13 και 20 Μαρτίου, στο χώρο της Κοινότητας Τέχνης Ηχοποιών (Γενναίου Κολοκοτρώνη 12, Κουκάκι). Θα συνταξιδέψουμε στις μουσικές του κόσμου μέσα από τη μπόσα νόβα, τη σάμπα, το τάνγκο, το φλαμένκο και ήχους του τόπου μας, σε διασκευές για κιθάρα και κρουστά. Έντονο θα είναι και το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, που θα κάνει το ταξίδι ακόμα μεγαλύτερο. Θα μοιραστούμε μουσικές εμπειρίες σε ελεύθερο διάλογο, θα παίξουμε γνωστά και υπέροχα τραγούδια, θα δοκιμάσουμε και θα δοκιμαστούμε. Έχω να παίξω καιρό. Είναι ενδιαφέρουσα επιστροφή.
Λίγα λόγια για την Κοινότητα Τέχνης Ηχοποιών. Τι προγραμματίζει, ποια η δραστηριότητά της;
Η Κοινότητα Τέχνης Ηχοποιών είναι μια κοινότητα που στόχο έχει να πειραματιστεί με τον ήχο και το ρυθμό. Αντί να κρύβονται, να αναδεικνύονται και θα παίρνουν το δικό τους ρόλο μέσα στην κάθε περφόρμανς. Κοινότητα Ηχοποιών, δηλαδή κοινότητα που ποιεί τον ήχο και όχι μόνο. Εκτός από θεατρικές παραστάσεις και συναυλίες πραγματοποιούνται μαθήματα κρουστών, αυτοσχεδιασμού, φωνητικής, τραγουδιού, χορού, υποκριτικής, αλλά και συναντήσεις μεταξύ των μελών που την αποτελούν. Στο πλαίσιο αυτό, η Κοινότητα Τέχνης Ηχοποιών αποτελείται από την ομάδα κρουστών Ηχόδραση, τη θεατρική ομάδα Ηχοποιοί και τη χορευτική ομάδα Ηχοκίνηση, ανταλλάσοντας γνώσεις. Ωστόσο, η φύση της κοινότητας έχει ως βάση οι άνθρωποι που την αποτελούν να συνυπάρχουν ως κοινότητα και όχι ως απλή καλλιτεχνική ομάδα. Συμμετέχουν σε κοινές δραστηριότητες, δράσεις αναψυχής, εκπαιδευτικές εκδρομές. Οργανώνουν φεστιβάλ, παραστάσεις, συναυλίες. Συμμετέχουν στη διαχείριση εμπνεόμενοι από το αίσθημα της συλλογικής δράσης, της ατομικής ευθύνης και της αλληλεγγύης. Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται μια κοινή αισθητική των πραγμάτων. Τέχνη χωρίς πολιτική και πολιτική χωρίς τέχνη, δεν υπάρχει. Έτσι η κοινότητα Τέχνης Ηχοποιών έρχεται να δώσει το δικό της στίγμα στην κοινωνία. Η κοινότητά μας έχει ήδη μια παρουσία από τις παραστάσεις που έκανε στο Μέγαρο Μουσικής, στο Ιδρυμα Κακογιάννη, στο Τρένο στο Ρουφ κ.α. Τώρα δουλεύει με τον σκηνοθέτη και ιδρυτή της Πειραματικής Σκηνής του Εθνικού, Νίκο Περέλη την παράσταση «Η Φονική νύχτα των Ατρειδών». Πρόκειται για τα δύο έργα του Ευριπίδη σε διασκευή και μετάφραση του Νίκου Περέλη. Η πρεμιέρα θα γίνει το Σάββατο 28 Μαρτίου στο θεατράκι των Ηχοποιών. Παράλληλα οργανώνει το Διεθνές Φεστιβάλ Κρουστών Κρουστοπανήγυρις που θα πραγματοποιηθεί 22 με 25 Απριλίου, στα Φάρσαλα.
Πώς βλέπετε ως ένας ευαίσθητος άνθρωπος του πολιτισμού την ανθρωπιστική κρίση που διαδραματίζεται αυτή τη στιγμή στα σύνορα και στα νησιά της χώρας;
Προφανώς και δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω με το να χρησιμοποιούνται δυστυχισμένοι άνθρωποι σαν αντικείμενα πολιτικών παιχνιδιών. Αλλά η συζήτηση για το τι θα μπορούσαμε να κάνουμε με το πρόβλημα των προσφύγων θα μπορούσε απλώς να απαλύνει τον πόνο τους. Η λύση είναι να σταματήσουν οι δολοφόνοι να κάνουν πολέμους και να δημιουργούν πρόσφυγες. Να σταματήσουν να στήνουν θεοκρατικές δικτατορίες. Το χειρότερο για εμένα δεν είναι η ανθρωπιστική κρίση που αφορά τους πρόσφυγες αλλά το μίσος, ο μισανθρωπισμός, η κακία, ο ρατσισμός, ο εξευτελισμός κάθε έννοιας ανθρωπισμού που έχει αρχίσει να μας πνίγει. Έχουν ανοίξει την πόρτα στο φασισμό. Αυτή δεν είναι η Ελλάδα που θέλω. Η παρακμή, ο συντηρητισμός, η ομοφοβία, ο ρατσισμός, το μίσος, η θρησκοληψία, η σκυλάδικη νοοτροπία σάπισαν την κοινωνία. Και την σαπίζουν κάθε μέρα και περισσότερο. Το μίσος προβάλλεται, το μίσος αναδεικνύεται, το μίσος καλλιεργείται, το μίσος χειροκροτείται. Παίρνουν τα όπλα οι «κάτοικοι», βγάζουν τα τρακτέρ εναντίον δυστυχισμένων ανθρώπων, χτυπάνε μετανάστες οι «αγανακτισμένοι πολίτες». Και όποιος δεν υπακούει σε αυτά, στέλνουν τον εσωτερικό στρατό για να τον συνετίσουν. Δεν μου αρέσουμε πια. Δεν αναπνέουμε οξυγόνο αλλά δηλητήριο από παντού: κανάλια, εφημερίδες, κ.λπ.
Τα τελευταία χρόνια εκτός της μουσικής, έχετε αναπτύξει ακόμα μια δραστηριότητα, αυτή του θεάτρου. Πώς προέκυψε;
Θα το πω απλά: Ερωτεύθηκα το θέατρο από πολύ μικρός αλλά παντρεύτηκα την μουσική. Έζησα μαζί της 52 χρόνια. Τώρα έστω και σε αυτή την ηλικία είπα να ξαναβρώ τον παιδικό μου έρωτα. Και χαίρομαι πολύ. Ποτέ δεν μου άρεσε να ζω στις δάφνες μου, ατσαλάκωτος, χωρίς κινδύνους. Δεν μου άρεσε ποτέ η ακυμάτιστη ζωή. Θέλω να σπάω το ναρκισσισμό μου και τις σιγουριές μου. Οι σιγουριές σε σαπίζουν και αυτό δεν με γοήτευε ποτέ. Οπότε θέατρο. Εξάλλου, έχω ολοκληρώσει τον κύκλο μου. Και σήμερα να σταματήσω δεν με ενοχλεί καθόλου. Αντί λοιπόν καφενείο, καλύτερα θέατρο, ψάξιμο, άσκηση μνήμης, περιπέτεια. Αλλά αυστηρά επαγγελματικά. Συνεχίζω τη ζωή μου λοιπόν με καινούρια δεδομένα και αυτό σημαίνει γεμάτος χρόνος, γεμάτη ζωή. Θα γευθώ μία, μία τις καραμέλες που μου απέμειναν στο σακουλάκι της ζωής…
Τι σας κάνει να ασχολείστε με την αρχαία τραγωδία;
Να πω έτυχε; Και έμεινα. Κλασικές αλήθειες. Επίκαιρος λόγος. Εάν ήμουν πολιτικός θα πήγαινα στον ΟΗΕ και θα διάβαζα απλά ένα απόσπασμα του Ευριπίδη. Τι καινούριο να πει κάποιος σήμερα για τις εξουσίες, τους πολέμους, τις συνέπειες τους; Ίσως για όλα αυτά να έχω παλέψει με κλασικούς ρόλους. Δεν λέω ότι έχω παίξει, λέω έχω παλέψει και χαίρομαι πολύ που μου δίνεται η ευκαιρία να το κάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου