(...)
Χαρίλαος Τρουβάς: Στην αλλαγή του χρόνου δεν πέφτει κάπως βαριά η ποίηση;
Σωτήρης Κακίσης: Ναι, εκτός κι αν σε λυτρώνει. Με την ποίηση δεν ξέρεις πού απευθύνεσαι. Μπορεί ν’ απευθύνεσαι και σ’ ένα μόνο άτομο. Μπορεί να πουλήσεις ένα βιβλίο μόνο όμως και ν’ αλλάξεις τη ροή πολλών πραγμάτων.
Εγώ είχα πολλά χρόνια στενή φιλία με τον Τζίμη Πανούση. Κάθε βράδυ είχε μπροστά του χίλιους ανθρώπους. Αν έστω και ελάχιστα εγώ είχα μπει στην ψυχή του και είχαμε πάει κάπου αλλού το πράγμα, τότε έχω κι εγώ ένα μερίδιο επιτυχίας. Δεν μετριέται με το στρέμμα. Αυτά γράφω, ας βγαίνουν τα βιβλία μου, ας με ξέρει κάποιος κόσμος.
Ξαφνικά βρεθήκανε νέα παιδιά που με είχανε διαβάσει, είχανε μεγαλώσει με τα βιβλία μου. Είναι ευχάριστο να συμβαίνει αυτό, όταν μάλιστα δεν συμμετέχεις σ’ όλη αυτήν τη συνωμοσία, σε όλη αυτή την τραγική κατάσταση που συμβαίνει, στο επίπεδο του πανικού.
(...)
Πηγή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου