Συνέντευξη με τον Μιχάλη Ανδρονίκου

 

Μιχάλης Ανδρονίκου:

 

«Το ζητούμενο είναι μια γνήσια μουσική δημιουργία, με ταυτότητα, χαρακτήρα και οικουμενική αποδοχή»

 

Μια κουβέντα με τον γνωστό συνθέτη και πανεπιστημιακό.

 

Πολύπλευρη καλλιτεχνική προσωπικότητα που διαπρέπει στη μουσική όχι μόνο ως συνθέτης αλλά και ως πανεπιστημιακός. Οι εντυπωσιακές σπουδές του περιλαμβάνουν διδακτορικό στη σύνθεση και πληθώρα διπλωμάτων (κλασική κιθάρα, κλαρινέτο, βυζαντινή μουσική, μεταξύ άλλων). Όσο για το έργο του, περιλαμβάνει μουσική για σόλο όργανα και για μουσικά σύνολα, για θέατρο και κινηματογράφο, καθώς και τραγούδια. Τον γνώρισα ως τον συνθέτη των εξαιρετικών δίσκων Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα (2008) και Η ορθογραφία της αγάπης (2010), τον ξαναβρήκα με αφορμή μια σύνθεσή του στη μνήμη του τεράστιου Θεόδωρου Αντωνίου. Κυρίες και κύριοι, ο Μιχάλης Ανδρονίκου.

 

τη συνέντευξη έλαβε ο Ηρακλής Οικονόμου.

 

Πρόσφατα κυκλοφόρησε η σύνθεσή σας για τρομπόνι και άρπα In Memoriam Theodore Antoniou, στη μνήμη του μεγάλου Έλληνα συνθέτη. Πώς προέκυψε αυτό το έργο; Ποια ήταν η γνωριμία σας με τον Αντωνίου;

 

Στις 26 Δεκεμβρίου του 2018 μιλούσα με τον Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο για ένα έργο που θα έγραφα για τρομπόνι και άρπα, και, κατά τη διάρκεια της συζήτησης, έλαβα ένα μήνυμα για τη θλιβερή είδηση του θανάτου του δασκάλου μου, Θόδωρου Αντωνίου. Θεώρησα ότι έπρεπε να γράψω αυτό το έργο στη μνήμη του κι επειδή ο ίδιος πίστευε στους νέους μουσικούς, το αφιέρωσα στους εκτελεστές του έργου.

Ο Αντωνίου ήταν δάσκαλος μου στη σύνθεση και με επηρέασε σε πολλά επίπεδα στη ζωή και τη δημιουργία μου. Χαίρομαι που πρόλαβα να τον ευχαριστήσω όσο ζούσε και να του δώσω τη διδακτορική μου διατριβή στη σύνθεση, αλλά και που επικοινωνούσαμε μέχρι το τέλος.

 

Στο τρίλεπτο αυτό κομμάτι συναντάμε την Coline-Marie Orliac στην άρπα και τον Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο στο τρομπόνι. Μιλήστε μου για τους δύο αυτούς σολίστ, στους οποίους μάλιστα αφιερώνετε και το έργο.

 

Είναι δύο εμπνευσμένοι καλλιτέχνες που, αν και πολύ νέοι, έχουν προσφέρει πολλά στον χώρο τους και στα όργανα που υπηρετούν και αναδεικνύουν. Είναι τόσα πολλά αυτά που έχουν κάνει και οι δύο, που νομίζω ότι είναι δύσκολο να τα περιγράψει κανείς με λίγα λόγια. Αρκεί να πω ότι ο Αχιλλέας είναι μέλος των Canadian Brass, του πιο γνωστού συνόλου χάλκινων  πνευστών παγκοσμίως. Περισσότερα θα βρείτε στις ιστοσελίδες των καλλιτεχνών. Το έργο το έστειλα στους μουσικούς το 2019 αλλά, λόγω της πανδημίας, η ηχογράφηση και η κυκλοφορία του έπρεπε να περιμένουν μερικά χρόνια.

 

Γνωρίζουμε τον Αντωνίου ως δημιουργό. Αναρωτιέμαι, πώς ήταν ο Αντωνίου ως δάσκαλος;

 

Ο Αντωνίου ήταν μια μεγάλη προσωπικότητα. Τόσο ως δημιουργός όσο και ως δάσκαλος ήταν πολύπλευρος και αυτό έδινε επιλογές στους μαθητές του. Είχα την τύχη να τον δω σε πολλές και διαφορετικές στιγμές και κατάλαβα πολλά πράγματα για την Ελληνική μουσική και για την πορεία της σύγχρονης μουσικής εξαιτίας του.

 

Πέρα από την προσωπική σας επαφή με τον Αντωνίου, ως θεωρητικός της μουσικής που είστε πώς αποτιμάτε το έργο του; Ποια η συμβολή του στην ελληνική μουσική αλλά και ευρύτερα;

 

Δεν ξέρω αν είμαι άξιος να αποτιμήσω το έργο του Αντωνίου (ή οποιουδήποτε άλλου συνθέτη), αλλά μετά την περίοδο 2004-2008 που μελέτησα μαζί του, κατάλαβα ότι έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην εκπαίδευση και την πορεία της σύγχρονης ελληνικής μουσικής. Το έργο του είναι πολύ μεγάλο και πρωτοποριακό για την εποχή του και θα χρειαστεί να περάσουν κάποια χρόνια για να συνειδητοποιήσουμε συνολικά τη σημασία του. Το έργο του ως δασκάλου σύνθεσης και ως προέδρου της Ένωσης Ελλήνων Μουσουργών ήταν επίσης καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της ελληνικής μουσικής.

 

Εκτός από τον Αντωνίου, πρόσφατα «έφυγε» και ο Νίκος Αϊβαλής, με τον οποίο συνεργαστήκατε τόσο στην Ορθογραφία της Αγάπης όσο και στο Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία, και ποιες ήταν οι σκέψεις σας στο άκουσμα της απώλειάς του;

 

Με τον Νίκο Αϊβαλή γνωριστήκαμε μέσω της Αγνής Στρουμπούλη, η οποία μου πήρε μια συνέντευξη στην ΕΡΑ και με σύστησε στον Νίκο Αϊβαλή. Είχα την τύχη να δουλέψω και με τους δύο. Η Αγνή αφηγείται εκπληκτικά τα λαϊκά παραμύθια και είχα τη μεγάλη χαρά να τη συνοδεύσω με αυτοσχεδιασμούς. Με τον Νίκο γνωρίστηκα μερικούς μήνες πριν φύγω για τον Καναδά. Με κάλεσε στο Δεύτερο και στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΑ και μου πήρε συνεντεύξεις. Σε μια από αυτές του μίλησα για τα παιδικά μου τραγούδια που δεν είχα ολοκληρώσει γιατί δεν έβρισκα στίχους και έτσι ξεκίνησε να γράφει στίχους για παιδικά τραγούδια! Από τότε βέβαια κάναμε πολλά μαζί, γιατί ο Νίκος ήταν ένα αναγεννησιακός άνθρωπος με ικανότητες σε πολλές τέχνες. Εκτός από το Απ’ την Στεριά, το Νερό και τον Αέρα που κυκλοφόρησε από τη Λύρα, και την Ορθογραφία της Αγάπης που κυκλοφόρησε από τον Μετρονόμο, κάναμε τον Ορέστη του Ρίτσου και άλλες ηχογραφήσεις μαζί, που δεν εκδόθηκαν.

Ήταν μεγάλη η λύπη για την απώλεια του φίλου και συνεργάτη, με τον οποίο έζησα αξέχαστες στιγμές δημιουργίας και χαράς. Ο Νίκος με σύστησε με τη σειρά του σε πολύ ενδιαφέροντες καλλιτέχνες από όλους τους χώρους και πρόσφατα, ένας από αυτούς, ο εξαιρετικός κιθαρίστας Αντώνης Λιοπύρης, ηχογράφησε ένα έργο που αυθόρμητα αποφασίσαμε από κοινού να του το αφιερώσουμε, και μπορείτε να το ακούσετε εδώ:

 

 

Με τα έργα Μια καθημερινή μουσική, Η ορθογραφία της αγάπης και Απ’ τη στεριά, το νερό και τον αέρα, καταγράψατε μια ενδιαφέρουσα δισκογραφική παρουσία από το 2003 έως το 2010. Ποια ήταν όμως η δική σας αίσθηση που αποκομίσατε από τα ελληνικά δισκογραφικά πράγματα; Η αποχώρησή σας από αυτά συνδέεται με την εγκατάστασή σας στον Καναδά ή με κάποια ίσως απογοήτευση από το δισκογραφικό τοπίο;

 

Εκτός από τα προαναφερθέντα έργα, πρέπει να αναφέρουμε και τα Διοσημεία και Αλ-Χαττ, τη Mαγική Γραφή με τους εικαστικούς καλλιτέχνες Μίλτο Παντελιά και Ειρήνη Γκόνου που εκδόθηκαν και αυτά στην Ελλάδα, καθώς και τα Zeugma και The Northlander που κυκλοφόρησαν στην Αγγλία, ανάμεσα σε πολλές δισκογραφικές συμμετοχές σε όλο τον κόσμο. Η δισκογραφία για μένα ήταν ένας από τους πολλούς τρόπους να επικοινωνήσω με το κοινό που ενδιαφέρεται για το είδος της μουσικής που γράφω. Φυσικά, το γεγονός ότι έγραψα διαφορετικά είδη μουσικής και επέλεξα διαφορετικούς τρόπους έκδοσης και προβολής τους με βοήθησε να επικεντρωθώ στη δημιουργία και όχι στην έκδοση ή το μέσον προβολής. Μαζί με τη δισκογραφία εκδόθηκαν και παρτιτούρες έργων μου με τη Βουλγάρικη εταιρεία Balkanota, την Καναδική Palliser Music Publishing, την Da Vinci Editions στην Ιταλία και την Ιαπωνία, την Trübcher Music Editions στην Αγγλία και την Alea Publishing & Recording στην Αμερική. Είχα την ευτυχία να παρουσιαστούν έργα μου σε όλο τον κόσμο και η καθεμία από αυτές τις συνεργασίες οδηγεί σε καινούρια έργα και παρουσιάσεις. Ευτυχώς, συνεργάζομαι ακόμα με εξαιρετικούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα και την Κύπρο και αισθάνομαι σαν να είμαι ακόμα εκεί εξαιτίας τους.

 

Τι συναντήσατε στον Καναδά σε μουσικό και ακαδημαϊκό επίπεδο; Προφανώς και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με την Ελλάδα – τα μεγέθη είναι εντελώς διαφορετικά. Αλλά ευρύτερα, πώς θα συνοψίζατε την καναδική σας εμπειρία;

 

Συνάντησα μια διαφορετική κατάσταση από αυτήν που ήξερα και ήμουν ανοιχτός στο να την καταλάβω και να συνυπάρξω, όσο ήταν ανοιχτοί και οι άνθρωποι εδώ να με ενσωματώσουν. Φυσικά δεν έπαψα ποτέ μου να είμαι Έλληνας, Κύπριος και να εκφράζομαι παράλληλα και με τα μέσα που είχα πριν μεταναστεύσω.

 

Και τι θα συμβουλεύατε έναν υποθετικό μαθητή σας που τώρα ξεκινάει τα πρώτα του δημιουργικά βήματα στην Ελλάδα στον χώρο της σύγχρονης-κλασικής μουσικής; Υπάρχει ο χώρος, το κοινό, οι θεσμοί, η κουλτούρα, το γόνιμο έδαφος τέλος πάντων για να δοκιμαστεί στην Ελλάδα ή είναι μονόδρομος η έξοδος στο εξωτερικό;

 

Θα τον συμβούλευα να είναι ελεύθερος στη σκέψη και στη δημιουργία και να μάθει ό,τι τον ενδιαφέρει από εμένα και από όλους τους δασκάλους του. Να αναζητήσει τη δική του φωνή μέσα από τη δημιουργία και να δουλέψει πολύ. Επίσης θα τον συμβούλευα να ταξιδέψει, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και να αφεθεί στη δημιουργία, στις εμπειρίες και στις συνεργασίες.

 

Σε ακαδημαϊκές εργασίες σας έχω διαβάσει την ενδιαφέρουσα άποψή σας ότι η Ελληνική μουσική έχει υποτιμηθεί μέσα στην ιστοριογραφία της δυτικής μουσικής. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που κάνουν ξεχωριστή, ή έστω έντονα αξιοσημείωτη, τη μουσική δημιουργία της χώρας μας;

 

Στο άρθρο που γράψαμε από κοινού με τον καθηγητή Friedemann Sallis αναδεικνύεται η σημασία της τοπικής ταυτότητας σε ευρύτερα ζητήματα «Κέντρου» και «Περιφέρειας», κάτι που με απασχόλησε ιδιαίτερα όσο ήμουν και στην Ελλάδα, αλλά όντας στο εξωτερικό, είχα την ευκαιρία να το εξετάσω από κάποια «απόσταση ασφαλείας».

 

https://www.erudit.org/en/journals/is/2012-v33-n1-is01446/1025553ar.pdf

 

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τη σημασία της Αρχαίας Ελληνικής μουσικής, της Βυζαντινής μουσικής, της λαϊκής μουσικής, της δημοτικής μουσικής, του ρεμπέτικου, του νεότερου λαϊκού και έντεχνου, ακόμα και του μοντέρνου τραγουδιού. Νομίζω ότι το τεράστιο φάσμα της ελληνικής δημιουργίας είναι από μόνο του ικανό στοιχείο να αποδείξει την παγκόσμια σημασία της Ελληνικής μουσικής σήμερα.

 

Τόσο στον Αντωνίου όσο π.χ. και σε άλλους εκπρόσωπους της σύγχρονης ελληνικής «έντεχνης» μουσικής (όπως π.χ. ο Σφέτσας με το Greek fusion του), μεγάλο ρόλο παίζει η παράδοση και η ανάγκη ενσωμάτωσής της μέσα σε πιο σύγχρονες μουσικές αναζητήσεις. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς την έννοια της παράδοσης; Και ποια είναι τα βασικά στοιχεία της ελληνικής μουσικής παράδοσης από τα οποία εμπνεύστηκαν οι δημιουργοί τους οποίους μελετάτε;

 

Όλοι οι Έλληνες συνθέτες επηρεάστηκαν από την παράδοση σε κάποιο βαθμό. Ακόμα και αυτοί που δεν το παραδέχονται άκουσαν νανουρίσματα, μοιρολόγια, βυζαντινούς ύμνους και λαϊκά όργανα και όλα αυτά τους επηρέασαν. Η παράδοση είναι ό,τι ακριβώς παρέλαβε καθένας, συνειδητά και ασυνείδητα. Είναι αυτό που έκανε τη δική του φωνή να έχει ταυτότητα και να είναι ταυτόχρονα μοναδική. Μπορούμε να συζητάμε για ώρες για τη δημιουργία του Αντωνίου σε σχέση με την αρχαία ελληνική μουσική και το μοιρολόι, για το κράμα λαϊκής και τζαζ μουσικής στη δημιουργία του Σφέτσα, για τη χρήση Βυζαντινής μουσικής από τον Μιχάλη Αδάμη και τον Δημήτρη Τερζάκη, και τόσους άλλους συνθέτες, που επηρεάστηκαν από τους πιο πάνω, από προηγούμενους και από επόμενους. Αυτό που είναι το ζητούμενο είναι μια γνήσια μουσική δημιουργία, με ταυτότητα, χαρακτήρα και οικουμενική αποδοχή.

 

Σε επίπεδο δημιουργίας, πάνω σε ποια projects εργάζεστε αυτή την περίοδο; Και σε ποια έργα σας θα μας παραπέμπατε εάν θέλαμε να συνοψίσουμε τις δημιουργικές σας αναζητήσεις της τελευταίας δεκαετίας;

 

Συνεργάζομαι με πολλά σύνολα και σολίστες σε όλο τον κόσμο και γράφω μουσική σε καθημερινή βάση. Πολλοί από τους συνεργάτες μου είναι Έλληνες της Διασποράς όπως ο Αχιλλέας Λιαρμακόπουλος στη Νέα Υόρκη, η Κατιάνα Γεωργά στο Παρίσι, 

και ο Ιάσων Κεραμίδης στο Μόναχο. Κάποια από τα έργα μου της τελευταίας δεκαετίας περίπου υπάρχουν στις πιο κάτω ιστοσελίδες:

http://mandronikou.wixsite.com/website

 

https://www.youtube.com/user/musmich

 

https://soundcloud.com/musmich

 

https://www.reverbnation.com/andronikou

 

Ένα έργο σημαντικό για μένα είναι το Osmosis/Zynosis που δείχνει τη σκέψη μου γύρω από το πάντρεμα τον λαϊκών στοιχείων στην έντεχνη μουσική:

 

Το συμφωνικό έργο «Αφροδίτη» είναι εμπνευσμένο από τους μύθους που σχετίζονται με τη γέννηση της αρχαίας Θεάς, σε μια απόπειρα επαναπροσέγγισης με την αρχέγονη ουσία της ομορφιάς.

 

Το έργο που αφιέρωσα στον Ιάσονα Κεραμίδη είναι επίσης εμπνευσμένο από το μύθο του Ιάσονα:

Η Αμμόχωστος είναι η πόλη από την οποία κατάγεται η οικογένειά μου. Παρόλο που γεννήθηκα στη Λεμεσό μετά την τουρκική εισβολή του 1974, πάντα είχα την αίσθηση του εκτοπισμού. Αυτή η αίσθηση της αποξένωσης είναι ίσως ένας από τους λόγους που είμαι μετανάστης. Μεγάλωσα με ιστορίες για την Αμμόχωστο και, μαζί με την οικογένειά μου, βίωσα τον πόνο της μνήμης της. Η Αμμόχωστος υπάρχει στη μουσική μου ως ιδέα, ως μνήμη, ως φως και ελπίδα για ενδεχόμενη επιστροφή.

Σημαντικά για μένα είναι επίσης κάποια έργα φωνητικής μουσικής, όπως π.χ. αυτά τα δύο:

 

Επίσης κάποια έργα για αναγεννησιακό λαούτο και κλασική κιθάρα:

Παναγιώτης Σδούκος - «Αγάπη Γιασεμί» - Νέο single

Δελτίο τύπου

Νέα κυκλοφορία του ερμηνευτή Παναγιώτη Σδούκου που φέρει τον τίτλο «Αγάπη Γιασεμί» και προσυπογράφει ο ίδιος τον στίχο και τη μουσική.

«Το Αγάπη Γιασεμί με στίχους γεμάτους λυρισμό και ευαισθησία είναι καμωμένο με όργανα, που ακούμε στις μικρασιατικές εστουδιαντίνες. Eλληνική μελωδία αργού τετράσημου ρυθμού με μικρασιατική ενορχήστρωση, παραδοσιακοφανές & έντεχνο μαζί», αναφέρει στο άκουσμά του η Μουσικολόγος Πανεπιστημιακός Ρενάτα Δαλιανούδη.

Με το τραγούδι αυτό, ο Παναγιώτης Σδούκος εκφράζει τις παραδοσιακές ρίζες, τις βυζαντινές μουσικές του καταβολές, αλλά και τις σύγχρονες καλλιτεχνικές απαιτήσεις και προσλαμβάνουσες. Εμπνέεται από τη «μήτρα» του μουσικού πλούτου & πολιτισμού, τη Μικρασία, συνθέτει αυτοσχεδιαστικά και επικοινωνεί με μια «νέα ανάγνωση» την παραδοσιακή μουσική.

Στο πλαίσιο αυτό και η κινηματογράφηση του κομματιού, η οποία, με την αισθητική του εικονολήπτη Πάνου Ηλιόπουλου, έγινε στην Ελευσίνα, Πολιτιστική Πρωτεύουσα το 2023, όπου συναντάμε το Ιστορικό Παλαιό Ελαιουργείο, απ’ όπου ξεπηδούν «του μυαλού μας οι σιωπές που θυμίζουνε το χτες», όπως λένε και οι στίχοι του τραγουδιού, ενώ το υγρό της στοιχείο, η θάλασσα παραπέμπει στην Προσφυγιά την οποία αγκάλιασε.

Παίζουν οι μουσικοί:

Δημήτρης Σίντος - κόντρα μπάσο, λαούτο, κιθάρες

Ηλίας Μαντικός - κανονάκι

Χρήστος Δαλιάνης - βιολί

Κάιτατζης Παναγιώτης - ούτι

Μιχάλης Μπακάλης – κρουστά

Ενορχήστρωση: Δημήτρης Σίντος & Παναγιώτης Σδούκος

Recording/Μix: Πασχάλης Παπαζούδης / Summit Music House

Μaster: Νάσος Νομικός / VU Productions

Κινηματογράφηση - Μοντάζ: Πάνος Ηλιόπουλος

Λίγα λόγια για τον Παναγιώτη Σδούκο

Ο Παναγιώτης Σδούκος, με καταγωγή από την Κόνιτσα Ιωαννίνων, είναι απόφοιτος του ΕΚΠΑ στις ανθρωπιστικές επιστήμες και Διπλωματούχος Βυζαντινής Μουσικής με ΜSc Εθνομουσικολογίας & Πολιτισμικής Ανθρωπολογίας με ειδικότητα στην εκτέλεση & ερμηνεία της Παραδοσιακής Μουσικής & Τραγουδιού του Μουσικού Τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ).

Είναι καθηγητής στη Δευτεροβάθμια Ιδιωτική Εκπαίδευση, ενώ παράλληλα διδάσκει παραδοσιακό τραγούδι στο Εκκλησιαστικό Ίδρυμα Βυζαντινής & Παραδοσιακής Μουσικής της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Είναι δημιουργός επιμορφωτικών μουσικών εργαστηρίων παραδοσιακού τραγουδιού σεμιναριακού τύπου σε εκπαιδευτήρια, πολιτιστικούς φορείς και συλλόγους που προάγουν τον Ελληνικό Πολιτισμό σε Ελλάδα, Εξωτερικό και Κύπρο.

Έχει βραβευθεί στο Παραδοσιακό Τραγούδι από τον Όμιλο για την Unesco Tεχνών Λόγου & Επιστημών Ελλάδος (21-22 Ιανουαρίου 2014 ΤΕΧΝΟΠΟΛΙΣ Δήμου Αθηναίων).

Στο ενεργητικό του έχει δύο ολοκληρωμένες προσωπικές δισκογραφικές δουλειές και το single «Σιωπές», ενώ έχει συμμετάσχει σε πλήθος μουσικών projects και χοροθεατρικών παραστάσεων, με εμφανίσεις σε χώρους όπως το Ηρώδειο, το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, Δημοτικά Θέατρα ανά την Ελλάδα κ.ά

Παρουσίαση του βιβλίου "Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει"

Παρουσίαση του βιβλίου
"Η μέρα που άρχισε έχει ήδη τελειώσει"

του Βασίλη Χουλιαρά

την Πέμπτη 26 Μαΐου 2022
και ώρα 8.30 μ.μ.

Θέατρο Σταθμός
(Βίκτωρος Ουγκώ 55, Μεταξουργείο)

Για το βιβλίο θα μιλήσει η Ευσταθία Δήμου.
Θα αναγνώσει ο Μάνος Καρατζογιάννης.

Νέο τραγούδι: "Ζαχαρούλα" από τη Ζαχαρούλα Κληματσάκη

Δελτίο τύπου

Πόσο συχνά μπορεί να συμβεί, μία σύγχρονη τραγουδίστρια να βρει τον εαυτό της μέσα στα βάθη της παραδοσιακής μας μουσικής; Να βρει μία δημιουργία σαν να είχε γραφτεί για την ίδια και να έχει την ευτυχία να το τραγουδήσει μέσα από τη σύγχρονη ενορχηστρωτική ματιά του Γιώργου Ντινάκου και μιας σπουδαίας ομάδας μουσικών μεταξύ των οποίων και του Γιάννη Δίσκου σε πρωταγωνιστικό ρόλο αφού το κλαρίνο του δεσπόζει στο τραγούδι; Η Ζαχαρούλα Κληματσάκη «ανακαλύπτει» τη «Ζαχαρούλα», ένα παραδοσιακό τραγούδι που το συναντάμε στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία, μας την παρουσιάζει και μας προ(σ)καλεί να την τραγουδήσουμε και να την χορέψουμε!

Ο Γιάννης Μαργετουσάκης και ο Θάνος Λυμπερόπουλος (kiss the Frog) προσεγγίζουν το τραγούδι με «βουκολική» διάθεση σε ένα υπέροχο φυσικό τοπίο και με πρωταγωνιστές τον Νικόλα Φραγκιουδάκη, την Ζαχαρούλα Κληματσάκη αλλά και τον Γιάννη Δίσκο με το κλαρίνο του, απογειώνουν τη «Ζαχαρούλα» και μας φτιάχνουν τη διάθεση!

Έπαιξαν οι μουσικοί Γιάννης Δίσκος (κλαρίνο), Χρήστος Κουμούσης (πλήκτρα), Αλέξανδρος Κούρος (τύμπανα), Μιχάλης Δάρμας (μπάσο), Γιώργος Ντινάκος (κιθάρες) ενώ φωνητικά έκανε η Αγγελική Τσαβίδη. Το programming, η ηχογράφηση και η μίξη έγιναν από τον Γιώργο Ντινάκο (7roadstudio) και το mastering από τον Δημήτρη Τζιόλα (7roadstudio).

Άσματα από Καρδιάς - Κ. Ρήγκος - Γ. Μακρης

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ // ΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΑΣ

Ο Κωνσταντίνος Ρήγκος παρουσιάζει μια σειρά λαικών τραγουδιών σε στίχους Γιώργου Μακρή με τη συμμετοχή σπουδαίων ερμηνευτών από τη παλιά αλλά και τη νέα “φουρνιά”του αυθεντικού ελληνικού λαικού τραγουδιού.

Η δισκογραφική δουλειά κυκλοφορεί με τίτλο “Άσματα από Καρδιάς” και περιλαμβάνει 8 ολοκαίνουρια τραγούδια που ερμηνεύουν η Ελένη Ροδά, η Λιζέτα Νικολάου, ο Λάκης Χαλκιάς, ο Κώστας Σκόνδρας, ο Λάζαρος Ραζής, η Άννα Χατζηεφραίμ και ο ίδιος ο συνθέτης.

Η ενορχήστρωση και η επιμέλεια της παραγωγής έγινε από τον Κ. Ρήγκο και ένα από τα βασικά της χαρακτηριστικά είναι η ευθεία αναφορά στην “χρυσή εποχή” του λαικού μας τραγουδιού και η εκτεταμένη χρήση του μπουζουκιού ως κεντρικό όργανο.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγκος, έμπειρος μουσικός ο ιδίος, βαδίζει πιστά στα χνάρια μεγάλων δημιουργών και δεξιοτεχνών του είδους όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας και ο Απόστολος Καλδάρας και ο Γιώργος Μακρής αντίστοιχα αναπτύσσει την θεματολογία του ανάλογα με μια νοσταλγική διάθεση και έντονες βιωματικές αναφορές.

Τα «Άσματα από Καρδιάς» είναι διαθέσιμα σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες για download & streaming.

Μπορείτε ν’ ακούσετε και να κατεβάσετε τα τραγούδια εδώ:

YouTube: https://www.youtube.com/playlist?list=PLKEOdvj5nTBocgEVCXNIru7H-p1x2wcPd

Spotify: https://open.spotify.com/album/3CDpBhRZeykWKtaeXLhVFZ?

iTunes: https://music.apple.com/us/album/άσματα-από-καρδιάς/1620067637?

Amazon: https://music.amazon.com/artists/B09YCQ61G3/κωνσταντίνος-ρήγκος

Καθοριστική ήταν η συμβολή των μουσικών στο τελικό αποτέλεσμα και στην ηχητική ταυτότητα του album:

Αναστάσης Χαμηλάκης - πιάνο ακορντεόν, φαρφίσα

Ηρακλής Κοντός - κλασσική κιθάρα, φuσαρμόνικα

Αλέξανδρος Ιακώβου- βιολί

Μάριος Στενός– κλαρίνο

Κωνσταντίνος Ρήγκος - Ακουστική, 12χορδη & ηλεκτρική κιθάρα, μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά

Αννα Χατζηεφραίμ - Ακορντεόν, πιάνο

Μastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος (SweetSpot)

Ενορχήστρωση/ Production, Μίξη/Editing - Κωνσταντίνος Ρήγκος στο Efonia Recording Music Studio

Μίξη – Μιχάλης Τσακίρης

Γραφιστικη επιμέλεια - Ράνια Νικολακοπούλου

Το εικαστικό είναι πίνακας της Ζωής Σκιαδαρέση

Επιμέλεια Video - Ζωή Ηλιοπούλου

«Περί Έρωτος», ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του Βασίλη Σαλταγιάννη

Δελτίο τύπου

 «Περί Έρωτος», ο τέταρτος προσωπικός δίσκος του Βασίλη Σαλταγιάννη.

 

Σε μουσική και ενορχήστρωση δική του, έχοντας βαδίσει στα συναισθήματα, τις εικόνες, τις αποχρώσεις και τ' αρώματα 7 στιχουργών, όπως αυτοί αφουγκράστηκαν τον Έρωτα, για ένα πρόσωπο για μια κατάσταση, για έναν τόπο, για την ίδια τη Ζωή.

 

Εννέα τραγούδια του σήμερα, με πολλά στοιχεία από το χθες, μελωδίες σύγχρονες, λαϊκές, παραδοσιακές, από τη Δύση έως τη Σμύρνη, σαν ένα γαϊτανάκι που εναλλάσσει διαθέσεις από την ερωτική περισυλλογή, την απουσία και τον πόνο, μέχρι το χορό και τη γιορτή της ζωής.

 

Στο βιβλίο – cd, μικρά κείμενα για τον Έρωτα, συνοδεύουν τους στίχους της Χαράς Ρίζου, της Έμυς Μύγια, της Στέλλας Πετρίδου, της Σοφίας Καποράνη, του Κωνσταντίνου Προβατά, του Παναγιώτη Ορνιθόπουλου και του Βασίλη Σαλταγιάννη.

 

Ερμηνεύουν: Βασίλης Σαλταγιάννης, Ζωή Βεργάκη, Ελένη Νόνη

Φωνητικά: Ζωή Βεργάκη, Έφη Καραγιάννη

 

Συμμετέχουν οι μουσικοί:

Κυριάκος Γκουβέντας – βιολί

Αργύρης Ντίνας – μπουζούκι

Γιάννης Σταύρου - μπουζούκι

Παναγιώτης Στιβακτάς – μπουζούκι

Ανδρέας Νικόλης – τύμπανα

Λάζαρος Σαββίδης – νταραμπούκα

Δημήτρης Παπαδάμης - ακορντεόν

Γιάννης Σαλταγιάννης – ακορντεόν

Βασίλης Σαλταγιάννης – κιθάρες, μπάσο ηλεκτρικό, μπουζούκι, τζουρά, programming

 

Οι ηχογραφήσεις έγιναν από τον Θανάση Γκίκα στο Studio Mythos και από τον Βασίλη Σαλταγιάννη.

Μίξεις, mastering: Θανάσης Γκίκας

Παραγωγή: Βασίλης Σαλταγιάννης

 

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καθρέφτης σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες και από αρχές καλοκαιριού σε όλα τα δισκοπωλεία.

 

 

«Ο δίσκος αυτός αποτελεί κατάθεση ψυχής και συναισθημάτων, που βρήκαν δρόμο μέσα από τους στίχους των αγαπημένων συνεργατών, τις μελωδίες των μουσικών, την θερμή συμμετοχή και αγάπη όλων σας. Σας ευχαριστώ από καρδιάς».

Βασίλης Σαλταγιάννης

"Έλα μαζί μου" από τον Χρίστο Μοδέστου

 

Δελτίο τύπου

Ο νέος ερμηνευτής Χρίστος Μοδέστου μας προτρέπει να ακούσουμε το πρώτο του επίσημο τραγούδι με τίτλο «Έλα μαζί μου». Πρόκειται για μια ιδιαίτερη, ατμοσφαιρική μπαλάντα σε μουσική του συνθέτη Αποστόλη Αρμάγου και σε στίχους εξομολογητικούς, που έγραψε ο Μάρκος Κρητικός. Το υπέροχο αυτό τραγούδι μας υπόσχεται πως ο Χρίστος Μοδέστου θα ομορφύνει τον κόσμο της ελληνικής μουσικής με την καλλιτεχνική του παρουσία.

Έπαιξαν οι μουσικοί Λεωνίδας Πετρόπουλος (κιθάρες, κρουστά, πλήκτρα, βιόλα) και Βασίλης Τριανταφυλλόπουλος (μπαγλαμάς, μπουζούκι, τζουράς). Η ενορχήστρωση και η μίξη έγιναν από τον Λεωνίδα Πετρόπουλο (Studio Anaconda) ενώ η ηχογράφηση της φωνής έγινε στο studio του Μουσείου Βασίλη Τσιτσάνη από τον Στέλιο Καραγιώργο. Τη σκηνοθεσία του video clip υπογράφει ο Θανάσης Σούντας και το artwork του εξωφύλλου έγινε από την Ελένη Άννινου.

Μιχάλης Ανδρονίκου - In Memoriam Theodore Antoniou

Το νέο έργο του συνθέτη Μιχάλη Ανδρονίκου για τρομπόνι και άρπα, με τίτλο In Memoriam Theodore Antoniou, ηχογραφήθηκε με τους εμπνευσμένους ερμηνευτές Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο στο τρομπόνι (μέλος των Canadian Brass) και Coline-Marie Orliac στην άρπα.

Η συγκυρία της επικοινωνίας του Ανδρονίκου με τον Λιαρμακόπουλο για πιθανή συνεργασία τη μέρα του θανάτου του Θόδωρου Αντωνίου (ο οποίος υπήρξε δάσκαλος στη σύνθεση του Ανδρονίκου) υπήρξε καθοριστική για τη δημιουργία και ηχογράφηση του έργου.

Το έργο είναι μια αυθόρμητη και ονειρική χειρονομία εκτίμησης και ανάμνησης του Θόδωρου Αντωνίου και είναι αφιερωμένο στους Αχιλλέα Λιαρμακόπουλο και Coline-Marie Orliac, που με τόση αγάπη και καλλιτεχνική αρτιότητα το ερμήνευσαν. Κυκλοφορεί σε όλες τις πλατφόρμες υπηρεσιών ροής.