Χωρίς Ρεφρέν - Το Γιασεμί κι ο Δυόσμος

 

Μουσική: Κώστας Μουγιάκος

Ποίηση: Στέλιος Δουμένης

Ερμηνεία: Ζέτα Κολιού

***

Ο Στέλιος Δουμένης (1930-2011) γεννήθηκε στη Σαλαμίνα και ήταν ο μικρότερος από τα 12 αδέλφια μιας οικογένειας υλοτόμων-κτηνοτρόφων. Τελείωσε την Πέμπτη δημοτικού και στη συνέχεια μπήκε στη βιοπάλη βοηθώντας τον πατέρα του και τα μεγαλύτερα αδέλφια του στην υλοτομία. Δούλεψε τη δεκαετία του '50 στο κουρείο του αδελφού του και στη συνέχεια ασχολήθηκε αποκλειστικά με την κτηνοτροφία ως και το τέλος της ζωής του.

Είχε μεγάλη αγάπη για τη μουσική και υπήρξε δεξιοτέχνης στο μπουζούκι. Αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος της Κουλουριώτικης Κομπανίας από το 1975 ως και το 1990. Το 1980 του προτάθηκε να δουλέψει σε ελληνικό κέντρο διασκέδασης στη Νέα Υόρκη με υψηλές απολαβές αλλά αρνήθηκε καθώς ήθελε να εξασφαλίζει μόνο τα απαραίτητα για την οικογενεια του. Τα περισσότερα τα θεωρούσε περιττά. Είχε άλλωστε μάθει στις δυσκολίες. Από μικρός μαχόταν για την επιβίωση μέσα στη φτώχεια και τις στερήσεις στα σκληρά μεταπολεμικά χρόνια (κυνηγημένος επίσης από την κρατική μηχανή λόγω των ιδεών του).

Στα μέσα της δεκαετίας του '80 άρχισε να ασχολείται με την ποίηση. Κυρίως έγραφε στην ησυχία του βουνού την ώρα που έβοσκε το κοπάδι του, αλλά έπλεκε και στίχους επι τόπου με κάθε αφορμή που του δινόταν ή όταν βρισκόταν σε παρέες με φίλους και απήγγειλε από στήθους τα ποιήματα του.

Αν διαβάσει κανείς τα ποιήματα του Στέλιου Δουμένη θα συναντήσει γνώριμα στοιχεία: το λυρισμό του Πορφύρα, την καυστικότητα του Σουρή και την αιχμηρότητα του Βάρναλη, την αμεσότητα του Αγγουλέ και την τρυφερότητα του Ρίτσου. Όχι ομως σαν "επιρροές", αλλά σαν κοινούς τόπους και τρόπους έκφρασης, καθώς ο Δουμένης έχει τη δικιά του αυθεντική φωνή. Αυτήν που έδωσε σε έναν απλό βιοπαλαιστή τη δυνατότητα να μιλήσει μοναδικά με τη γλώσσα της λαϊκής ποίησης για τα μικρά ή μεγάλα ζητήματα της εποχής του και των ανθρώπων.

Δεν έχει εκδοθεί κάποια ποιητική συλλογή του Στέλιου Δουμένη, ωστόσο ποιήματα του βρίσκονται δημοσιευμένα στην ακόλουθη σελίδα:

https://www.mikrosapoplous.gr/Doumenis.htm

Απεβίωσε στις 15 Απρίλιου 2011 μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο του πνεύμονα.

(Με πληροφορίες από τον Κώστα Δουμένη, γιο του ποιητή και το άρθρο της Ευγενίας Σπετσιώτου-Μέλλιου, «Στέλιος Δουμένης, Ο καθρέπτης πάντα δείχνει το παρόν …»)

Νέα κυκλοφορία από τον Μπάμπη Παπαδόπουλο

 

4 οργανικές συνθέσεις αποτελούν το EP "IN[A]HABIT". Η παράσταση χορού "IN[A]HABIT" που παρουσιάστηκε στην Αθήνα στο Σύγχρονο Θέατρο, τον Ιούνιο του 2022, αποτέλεσε τη δεύτερη συνεργασία του Μπάμπη με την Ομάδα Creo Dance Company. Η μουσική αυτής της παράστασης, όπως και η προηγούμενη συνεργασία του με την ίδια ομάδα ("Βορεάδες", 2018, Puzzlemusik) αποτελούν μία από τις λίγες φορές που το αποτέλεσμα της δουλειάς του Μπάμπη ως συνθέτη σκηνικής μουσικής καταγράφεται και δισκογραφικά.

Μέτοικοι - Θέλω να φύγω πια από δω (ποίηση: Κώστα Γ. Καρυωτάκη)

 

«Θέλω να φύγω πια από δω» Το μουσικό σχήμα Μέτοικοι παρουσιάζει το τέταρτο τραγούδι από το καινούριο άλμπουμ που αναμένεται.Την μουσική και ερμηνεία υπογράφει ο Κωνσταντίνος Πλακίδας σε ποίηση του μεγάλου μας ποιητή Κώστα Γ. Καρυωτάκη.

Φώντας Λάδης: Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίου του Φώντα Λάδη: «Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης».

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει ποιήματα τα οποία καλύπτουν τη περίοδο από τη δεκαετία του ’60 ώς σήμερα. Ορισμένα εξ αυτών βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη συλλογή, ενώ κάποια άλλα έχουν στο παρελθόν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα ή έχουν συμπεριληφθεί, μελοποιημένα, σε κάποιο δίσκο. Ποιήματα που είτε γράφτηκαν σαν άμεση αντίδραση σε ένα πολιτικό γεγονός είτε είναι «συλλέκτες» μεταγενέστερων συναισθημάτων και σκέψεων του δημιουργού τους.

Κάποια από τα ποιήματα έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Λάγιος και ο Βασίλης Γαϊτάνος, ενώ κάποια άλλα μελοποιήθηκαν πρόσφατα από το συνθέτη Γιώργο Κομπογιάννη και θα παρουσιαστούν σύντομα στο κοινό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής στον πρόλογο της έκδοσης:

«Στις σελίδες που ακολουθούν υπάρχουν ποιήματα από πολύ διαφορετικές εποχές. Το πρώτο, με τίτλο “Ένας άνθρωπος”, το έγραψα μόλις είκοσι χρονών. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οραματίζομαι τον κόσμο. Άρεσε ιδιαίτερα στον Μίκη. Με έπαιρνε μαζί του στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’60 και με καλούσε να το απαγγείλω, διακόπτοντας στη μέση τη ροή του προγράμματος.

Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.»

Ως προς την τεχνοτροπία, η συλλογή περιλαμβάνει ελεύθερη ποίηση, ομοιοκατάληκτα ποιήματα, μπαλάντες, τραγούδια για το θέατρο, στίχους σε δεκαπεντασύλλαβο, καθώς και μια ενότητα από επτά «διδακτικά» τραγούδια, που δανείζει το όνομά της στο βιβλίο.

Πρόκειται για μια συλλογή που ελπίζουμε ότι θα κάνει τον αναγνώστη –όπως αναφέρεται και στον πρόλογό της– έστω και «εν απουσία» της μουσικής, να νιώσει την ιδιαίτερη δύναμη του πολιτικού τραγουδιού και θα τον βοηθήσει να δει, με το φακό που μόνο αυτό το είδος διαθέτει, τα πολλαπλά –κι εναλλασσόμενα– πρόσωπα του αντιπάλου.

Κωστής Μαργιόλης: Muzungu - Πέντε ιστορίες μιγάδες

Muzungu θα πει ο λευκός, ο ευρωπαίος στις γλώσσες της Ρουάντας, του Μπουρούντι και τις όμορες περιοχές της ανατολικής Αφρικής. Mουζούνγκου, ο έπηλυς, ο παρείσακτος, ο άγνωστος μεταξύ αγνώστων. Όμως εδώ ο ξένος είναι ένας ιθαγενής ανάμεσα σε αλλοδαπούς. Κάποιος που εμφιλοχωρεί λαθραία στις ιστορίες άγνωστων προσώπων για να τις παραλλάξει με τα παραμορφωτικά γυαλιά του. Εντυπώσεις, ματιές και σκέψεις μπλέκονται. Αναμειγνύεται το εγώ με το εσύ, η θλίψη με τη χαρά και το πείσμα κάποιων γυναικών με τις αμφιταλαντεύσεις ενός άντρα. Κι όπως ανακατεύονται λέξεις που ειπώνονται εν βρασμώ, λόγια που παρεκτρέπονται σε αναστοχασμό και ύφος πολεμικού ανταποκριτή οι διηγήσεις μετατρέπονται σε συμπαγές κράμα κι άλλοτε σε ετερόκλητο μωσαϊκό. Οι ιστορίες μπασταρδεύονται. Και γίνονται μιγάδες.

"Αυθαίρεση" - Το νέο μουσικό πρότζεκτ του Βασίλη Φλώρου

Η Aganda Music Productions συστήνει την νέα δισκογραφική εργασία του τραγουδοποιού Βασίλη Φλώρου με τον τίτλο Α Υ Θ Α Ι Ρ Ε Σ Η.

Στο δημιουργικό σύμπαν της Aυθαίρεση, επιχειρείται η αποδόμηση του πλουραλιστικού στοιχείου που χαρακτηρίζει τις παραδοσιακότροπες φόρμες, γνώρισμα του έως τώρα έργου του δημιουργού ( Στις όχθες της αυγής ℗2010, Legend - EGE | Αλμαγέστη ενός χαμάλη, ℗2015 Chromodiastasi Ltd / MLK | ‘ρῖγος ψυχῆς φορεμάτων, ℗2018 Aganda Music Productions ) και η συνομιλία του με το μινιμαλιστικό στοιχείο του ατμοσφαιρικού, κινηματογραφικού και ποιητικού μουσικο-αισθητικού κόσμου. Την ίδια εκδοχή ακολουθεί, σε αντίστροφη παραλληλία, ο Λόγος, που αντιστοίχως αυτοαίρεται δομικά, αλλά και θεματολογικά, αφήνοντας χώρο ικανό στην αρχιτεκτονική της μουσικής και στην υπερρεαλιστική έλλογη έκφραση, εντός του πάντα κοινωνικά σκωπτικού και ιδεολογικού πλαισίου της γραφής του τραγουδοποιού. Τα επαναληπτικά μοτίβα των παραδοσιακών οργάνων ( στεριανό λαούτο, τζουράς ) συναντούν τα υγρά κλειδοκύμβαλα, μουσικοτροπούν κοινώς με τα συναισθηματικά συχνοτικά ηχοτοπία του μινιμαλιστή μουσικού και ενορχηστρωτή Γιώργου Κελεσίδη, το αισθαντικό δοξάρι της τσελίστα Πέλλας Παπαβασιλείου, το ιδιαίτερο φωνητικό ιδίωμα της Μαρίας Ευλαβή και την νεοσυμβολική εικαστική αποτύπωση του ζωγράφου Λάκη Μουρατίδη, εντάσσοντας τον ακροατή σε ένα ιδιότυπο ποιητικό AmbientFolk περιβάλλον.

Α Υ Θ Α Ι Ρ Ε Σ Η,

το φέρον μέσο,

από τη δημιουργική αυθαιρεσία

στην Ιθάκη της αφαίρεσης,

μέσω της αυτοαίρεσης.

β.φ.

Δημήτρης Καρρας - Νέος δίσκος - "Βίος άστατος"

 

Από το 2012 οι δουλειές που κάνω είναι πολυσυλλεκτικές και ευχαριστώ όλους τους σπουδαίους συναδέλφους που καταδέχονται να τραγουδήσουν κάτι δικό μου.

Έχω όμως να τραγουδήσω μία ολοκληρωμένη δουλειά 10 χρόνια και ένιωσα πάλι την ανάγκη να το κάνω.

Ο Βίος άστατος είναι μία προσωπική εργασία που στην ουσία είναι ένα πέρασμα από μία ζωή σε μία άλλη. Είμαι οπαδός του Shakespeare που λέει ότι έχουμε 7 ζωές.

Δημήτρης Καρράς

Από τις εκδόσεις Εν Πλω κυκλοφορεί το Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου και την ποίηση του Σωτήρη Κακίση

Από τις εκδόσεις Εν Πλω κυκλοφορεί το Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου και την ποίηση του Σωτήρη Κακίση.

ΣΩΤΗΡΗΣ ΚΑΚΙΣΗΣ

ΜΕΣ ΣΤΟ ΦΩΣ II

1.

αν δεν θυμάμαι εγώ, ποιος; όλα σε μια μηδενικού μεγέθους μαύρη τρύπα της ζωής μου ως τώρα. αν δεν θυμάμαι εγώ, ποιος να θυμηθεί; ποιος στο μυαλό μου μέσα να είναι άλλος, ποιο του μυαλού μου παιδί να με ξαναϋψώσει, να με κάνει πάλι ίδιο κι απαράλλαχτο, με τα όσα θυμάμαι τώρα κι αυτός όλα να τα θυμάται; σκέφτομαι πως στεναχωριέμαι χωρίς χρόνο σε λίγο στο μέλλον πια κι εγώ τι να πρωτοθυμηθώ, τι να πρωτοθυμάμαι. και πώς όλα σ’ αυτό το μικροσκοπικό τεράστιο τίποτα θα χωρέσουν; θα σβήσουν; θέλει και για το θαύμα αυτό πάλι θεό πιο μεγάλο.

2.

ένα αστέρι όμως πράσινο, όχι μπλε. σε μπλε ουρανό πάνω από βουνό μπλε αστέρι πράσινο πολύ. το φως του την ώρα που βραδιάζει παράξενο, διαφορετικό. σαν να κοιτάει το βουνό, όχι εμένα το αστέρι αυτό, το τόσο ξένο. μπορεί κι ένα αστέρι να μου γυρίζει επίτηδες την πλάτη, να με περιφρονεί; φτάνει το χρώμα του άραγε που το κάνει τόσο αδιάφορο, τόσο σκληρό; και το χρώμα του πώς το παίρνει, ποιος του το έχει χαρίσει, γιατί; εγώ πάλι, που το κοιτάω, που το περιγράφω, που το αφήνω πράσινο στον ουρανό; ο κάτω κι εγώ από τον ίδιο παράξενο, μπλε σαν βουνό ουρανό;

3.

πώς γίνεται να τα ’χω ’πεθυμήσει όλα, κάθε τόπο, κάθε άνθρωπο, κάθε εποχή, κάθε ώρα; πώς γίνεται όλα, μα όλα, όλοι, μα όλοι να μου λείπουν, πώς γίνεται; πώς γίνεται όλοι κι όλα που τότε δεν πρόσεχα πολύ, τώρα μέσα μου να παίρνουν διαστάσεις, να τους αναζητώ συνέχεια, να θέλω τους τόπους όλους να ξαναδώ, να ξαναπερπατήσω; πολύ ανάποδος ο Χρόνος, άνεμος κι αυτός που αλλάζει κατεύθυνση συνέχεια. μπλε.

[ Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή «Μπλε βουνό». Περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο 2023 με τους πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου (εκδ. Εν Πλω), που μόλις κυκλοφόρησε ]

Το ημερολόγιο κοσμούν 12 πίνακες του Χρήστου Κεχαγιόγλου

Η Πολυξένη Καράκογλου ερμηνεύει το "Εφτά", αφιερωμένο στον Θάνο Μικρούτσικο

 

Ο Θάνος Μικρούτσικος μέσα στην πολυετή πορεία του δεν σταμάτησε ποτέ να αφουγκράζεται τους παλμούς της κοινωνίας και να ακούει νέους καλλιτέχνες και κάπως έτσι επέλεξε την νεαρή σε ηλικία Πολυξένη Καράκογλου το 2019 να συνεργαστούν και να ερμηνεύσει τα πολιτικά του τραγούδια.

Η Πολυξένη, αυτή τη φορά και με το ρόλο του δημιουργού, σε συνεργασία με τη στιχουργό Αθηνά Σπανού, μας παρουσιάζει το τραγούδι «Εφτά», από το album τους με τίτλο «Σημεία στίξης». Ένα τραγούδι αφιερωμένο στη μνήμη του μεγάλου δημιουργού (13/4/47 – 28/12/19) με στίχους και μελωδία που παραπέμπουν στο σπουδαίο έργο του Θάνου Μικρούτσικου!

Την ενορχήστρωση υπογράφουν οι Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Αλέξανδρος Κούρος. Έπαιξαν οι μουσικοί Κώστας Παρίσσης (κιθάρες), Αλέξανδρος Κούρος (πιάνο-programming) και Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολί, μπoυζούκι, μπαγλαμά). Φωνητικά έκαναν οι Χρυσόστομος Καραντωνίου, Πάνος Παπαϊωάννου, Μάριος Ιβάν Παπούλιας και Κώστας Παρίσσης. Η ηχογράφηση, η μίξη και το mastering έγιναν στο Studio Praxis από τον Κώστα Παρίσση.

Εφτά

Σ' είχαν βαφτίσει καπετάνιο της στεριάς

τα δάχτυλα σου οδηγούσανε καράβια

4 νάνους κι άλλους 3 να κουβαλάς

στο πέρασμα σου για να χτίζουνε λιμάνια

Βλέπω στον κόσμο ένα βρέφος που ζητά

δε μεγαλώνει και δεν παίρνει την ευθύνη

Παντού τρυπώνει και στα μάτια μου κοιτά

την ενοχή αυτή που μου 'χει απομείνει

Παίζεις στο πιάνο το μοτίβο σου ξανά

Ρωτάς "πού πας;" και με κοιτάς μέσα στα μάτια

"Εφτά κυνήγια του ακατόρθωτου χρωστάς

Μόνο με πείσμα ανοίγεις μονοπάτια"

Τα πράγματα σου είχες φτιάξει από νωρίς

κι ετοιμαζόσουν για μπουνάτσα και ταξίδι

Γνώμη δεν άλλαξε η μέρα πριν κρυφτείς

μες του καπνού σου το λευκό το δαχτυλίδι

«Η ζωή ήταν σήμερα» από τον Μανώλη Φάμελλο σε βινύλιο

Δελτίο τύπου

Στις καθυστερήσεις, λίγο πριν την λήξη του τρέχοντος έτους, Η ΖΩΗ ΗΤΑΝ ΣΗΜΕΡΑ επανακυκλοφορεί σε βινύλιο αλλά και σε νέα ψηφιακή έκδοση τις αμέσως επόμενες μέρες.

Εμείς σαν πιστοί οπαδοί του ξανασκέψου το, σπεύσαμε βραδέως, πήραμε το χρόνο να το επεξεργαστούμε, πήραμε τη βοήθεια και τα χρήματα των φίλων μας και φτάσαμε με βήματα αργά, πλην όμως εγκαίρως στο επιθυμητό αποτέλεσμα… Άλλωστε ο χρόνος είναι σχετικός, το σήμερα παραμένει αμετακίνητο, το χθες δε λέει να μας αφήσει και το αύριο δεν λέει να φτάσει…

Στην περίπτωση μας τώρα, είναι προφανές εδώ και καιρό πως ο Μανώλης Φάμελλος παίζει και τραγουδά (ή ερμηνεύει!) για ένα φανταστικό κοινό που ενίοτε, υποκαθιστά η ευσυνείδητη και πάντα πρόθυμη ομάδα της εταιρείας του. Χρόνια τώρα γράφει ή αντιγράφει στίχους που δεν αφήνουν περιθώρια για παρεξηγήσεις ακόμα και σε αυτούς που μοιάζουν ολοένα και περισσότεροι έτοιμοι για καυγά με την πρώτη ευκαιρία.

Προς υπεράσπισή του οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε πως είχε την ατυχία να γεννηθεί μέσα στον πάγο της επταετίας, γεγονός που ήδη του έκοψε κάποιους πόντους.

Αλλά και οι δεκαετίες που ακολούθησαν δεν ήταν το ιδανικό περιβάλλον για να μεγαλώσει ένα παιδί. Σαν αντίδραση λοιπόν στο γενικότερο ξεφάντωμα, έγινε κάπως κατσούφης κι έμαθε να γελάει από μέσα του στα διάφορα πολιτικά και μη happenings της εποχής όταν σπανίως τον καλούσαν. Άρχισε επίσης να τραγουδά από όλο και πιο μέσα του, πάνω κάτω με τις ίδιες αφορμές…

Η μοναξιά τον έσπρωξε στην παρανομία όπως άλλωστε τόσους νέους της εποχής και για μερικά φεγγάρια δοκίμασε ρόλους όπως πειρατής των ερτζιανών, κουρσάρος της ασφάλτου και λαθρεπιβάτης

των σιδηροδρόμων… Τελικά κάπου μέσα στους δρόμους, νόμισε πως βρήκε τον δρόμο του και με την

μουσική συνέχισε να πορεύεται. Δεν είναι μυστικό πως η κρίση της πανδημίας που διαδέχτηκε την οικονομική κρίση έπληξε ανεπανόρθωτα την κατά τα άλλα συμπαθή τάξη των αποκομμένων από την πραγματικότητα και κακομαθημένων τραγουδοποιών μας. Ο ίδιος δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση αν και κατά βάθος θα το ήθελε πολύ. Δυστυχώς όμως αν και παγιδευμένος για δεκαετίες σε ένα εμφύλιο πόλεμο με το σκοτεινό εαυτό του, δεν κατάφερε να ταιριάξει πειστικά στο προφίλ του αντισυμβατικού ήρωα αλλά ούτε και να πείσει πραγματικά κανέναν να ακολουθήσει το μάλλον

συγκεχυμένο όραμα του.

Υ.Γ. τα παραπάνω φυσικά και δεν έχουν άμεση σχέση με τον δίσκο, καλό είναι όμως να γνωρίζει με ποιον έχει να κάνει κανείς την σήμερον ημέρα. Άλλωστε η ζωή είναι σήμερα…