Φώντας Λάδης: Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» το βιβλίου του Φώντα Λάδη: «Τα τραγούδια του νόμου και της τάξης».

Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει ποιήματα τα οποία καλύπτουν τη περίοδο από τη δεκαετία του ’60 ώς σήμερα. Ορισμένα εξ αυτών βλέπουν το φως της δημοσιότητας για πρώτη φορά στη συγκεκριμένη συλλογή, ενώ κάποια άλλα έχουν στο παρελθόν δημοσιευτεί σε διάφορα έντυπα ή έχουν συμπεριληφθεί, μελοποιημένα, σε κάποιο δίσκο. Ποιήματα που είτε γράφτηκαν σαν άμεση αντίδραση σε ένα πολιτικό γεγονός είτε είναι «συλλέκτες» μεταγενέστερων συναισθημάτων και σκέψεων του δημιουργού τους.

Κάποια από τα ποιήματα έχουν μελοποιηθεί από συνθέτες όπως ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Δημήτρης Λάγιος και ο Βασίλης Γαϊτάνος, ενώ κάποια άλλα μελοποιήθηκαν πρόσφατα από το συνθέτη Γιώργο Κομπογιάννη και θα παρουσιαστούν σύντομα στο κοινό.

Όπως αναφέρει ο ίδιος ο ποιητής στον πρόλογο της έκδοσης:

«Στις σελίδες που ακολουθούν υπάρχουν ποιήματα από πολύ διαφορετικές εποχές. Το πρώτο, με τίτλο “Ένας άνθρωπος”, το έγραψα μόλις είκοσι χρονών. Δείχνει τον τρόπο με τον οποίο οραματίζομαι τον κόσμο. Άρεσε ιδιαίτερα στον Μίκη. Με έπαιρνε μαζί του στις μεγάλες λαϊκές συναυλίες της δεκαετίας του ’60 και με καλούσε να το απαγγείλω, διακόπτοντας στη μέση τη ροή του προγράμματος.

Στην άλλη άκρη του νήματος υπάρχει “Το τραγούδι της βίας”. Το έγραψα πρόσφατα, παρακινημένος από την ευκολία με την οποία οι δυνάμεις του “νόμου και της τάξης”, όπου Γης, καταπνίγουν βάναυσα κάθε φωνή αντίστασης, ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων.»

Ως προς την τεχνοτροπία, η συλλογή περιλαμβάνει ελεύθερη ποίηση, ομοιοκατάληκτα ποιήματα, μπαλάντες, τραγούδια για το θέατρο, στίχους σε δεκαπεντασύλλαβο, καθώς και μια ενότητα από επτά «διδακτικά» τραγούδια, που δανείζει το όνομά της στο βιβλίο.

Πρόκειται για μια συλλογή που ελπίζουμε ότι θα κάνει τον αναγνώστη –όπως αναφέρεται και στον πρόλογό της– έστω και «εν απουσία» της μουσικής, να νιώσει την ιδιαίτερη δύναμη του πολιτικού τραγουδιού και θα τον βοηθήσει να δει, με το φακό που μόνο αυτό το είδος διαθέτει, τα πολλαπλά –κι εναλλασσόμενα– πρόσωπα του αντιπάλου.