.jpg)
ΚΡΟΝΟΣ (ΧΡήΣΤΟΣ ΚΕΧΑΓΙόΓΛΟΥ)
Σωτήρης Κακίσης
Η γεωγραφία των ονείρων
1.
εδώ το απόγευμα το δάσος χάνει το χρώμα του. φαίνεται κάπως κι απέξω σαν να ’ναι μέσα του, τα δέντρα γίνονται πολύ πιο επίσημα, πολύ πιο απειλητικά. δεν τα φοβάμαι ούτε το βράδυ, ούτε αργά τη νύχτα, ομολογώ. χωρίς να μπαίνω μέσα του, στο δάσος και τη νύχτα υπέροχα βλέπω και κυκλοφορώ, πρωϊνές σκιές άλλων παραμένουν παντού, όμως στα δέντρα από πίσω κρύβονται, προσπαθούν να εξαφανιστούν. όσοι δεν βλέπουν και το σκοτάδι σαν φως, θέλω να πω.
2.
έχει παράξενο καιρό. σαν σε ταινία. σαν κάπως έξω από τη ζωή, από τη ζωή μου. ο καιρός αυτός όταν βρέχει, το νερό του πουθενά δεν ακουμπάει, δεν βρέχει, δεν βρίσκεται. όταν χιονίζει, το χιόνι από μέσα εδώ φαίνεται σκοτεινό, καθόλου άσπρο, καθόλου ευτυχισμένο όπως παλιά. προς τα κάτω το νερό και το χιόνι, το βλέπω, κατευθύνονται, αλλά όχι πουθενά κοντά εδώ, κάπου πολύ μακριά, σε πολύ άγνωστα μέρη, τελικά, βρίσκονται. σαν σε ταινία σε κάθε μέρα της προηγούμενής μου ζωής.
3.
νυχτώνει ωραία τώρα πια, σχεδόν ιδανικά. μ’ ένα φως ήρεμο, φιλικό, τρυφερό σχεδόν. σαν στο Σούνιο όλη η Αθήνα κάθε απόγευμα να κυκλοφορεί, να στέκεται και να θαυμάζει, να μη χορταίνει της ζωής τα ωραία, της θάλασσας δίπλα της το βλέμμα, τα μάτια τα μαγικά. στο Σούνιο μπορεί κι άλλων πολλών πόλεων ο κόσμος κάθε μέρα πια να πλησιάζει, να βρίσκεται, να σταματάει. να κολυμπάει αν θέλει κιόλας, να είναι όλοι εκεί.
[Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή του Σωτήρη Κακίση «Ο αετός σηκώνει τον αέρα». Περιλαμβάνονται στο Ημερολόγιο 2024 με έργα του Χρήστου Κεχαγιόγλου (εκδ. Εν Πλω)].
Η ΓΕΩΓΡΑΦίΑ ΤΩΝ ΟΝΕίΡΩΝ
